Μιλήσαμε με τον καταξιωμένο κλακετίστα, που βρέθηκε στην Αθήνα για λίγες μέρες και έκανε μία εξαιρετική εμφάνιση στο Kreuzberg urban culture bar.
Συνέντευξη: Κώστας Οικονόμου
Θα μπορούσαμε να μάθουμε μερικά πράγματα για την παιδική σου ηλικία ;
Γεννήθηκα το Σεπτέμβρη του 1970 σε ένα προάστιο της Βιέννης και μεγάλωσα σε οικογενειακό περιβάλλον που δεν είχε σχέση με τις τέχνες. Εγώ όμως είχα κλίση στις τέχνες και κατάφερα σε νεαρή ηλικία στην Αυστρία να εργαστώ ως τραγουδιστής και ηθοποιός. Επίσης , στη Βιέννη σε ηλικία 11 ετών ξεκίνησα να κάνω tap dance και στα 14 ξεκίνησα να παίζω drums.
Ποιες ήταν οι βασικές σου επιρροές ώστε να ασχοληθείς με το χορό και τις κλακέτες ;
Σε ηλικία 5 ετών είδα στην τηλεόραση τον Fred Astaire και αυτό το γεγονός με επηρέασε πάρα πολύ. Σε ηλικία 21 ετών μετακόμισα στη Νέα Υόρκη ώστε να συμμετάσχω σε μία οντισιόν της ομάδας της Heather Cornell και κάπως έτσι ξεκίνησε το όνειρο.
Πώς ήταν τα πράγματα στη Νέα Υόρκη;
Τα πρώτα χρόνια στη Νέα Υόρκη ήταν πολύ δύσκολα. Μπορεί να σπούδαζα μιούζικαλ στη Βιέννη και να εργαζόμουν ως ηθοποιός και τραγουδιστής, αλλά στην Αμερική συνάντησα μία εντελώς διαφορετική κατάσταση. Θα μπορούσα να μείνω στην Αυστρία, να δουλεύω ως ηθοποιός και τραγουδιστής και να κερδίζω πολλά χρήματα, όμως ήθελα κάτι διαφορετικό. Στη Νέα Υόρκη ξεκίνησα σχεδόν από το μηδέν και άφησα πίσω μου μία καριέρα.
Θα έλεγες ότι συνεργασία σου με τη Heather Cornell στάθηκε καθοριστική για την καλλιτεχνική σου εξέλιξη;
Σίγουρα, με βοήθησε πάρα πολύ. Είδα σε μια εφημερίδα ότι υπάρχει οντισιόν για αυτοσχεδιασμούς και κλακέτες και έτσι έγινε η επαφή με την ομάδα της Heather Cornell. Εντάχθηκα σε μία καταξιωμένη καλλιτεχνική ομάδα και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Συνεργάστηκα με τη συγκεκριμένη ομάδα για 7 χρόνια και μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς και αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, όπως ο αφροαμερικανός μπασίστας Ray Brown και ο επίσης αφροαμερικανός ηθοποιός και χορευτής, Gregory Hines. Η συνεργασία μου με τη Heather Cornell μου έδωσε την ευκαιρία ουσιαστικά να δουλέψω ως κλακετίστας rhythm tap dancer. Παράλληλα, ξεκίνησα να σπουδάζω μουσική στη Νέα Υόρκη, στο New School of Social Research.
Στη συνέχεια στράφηκες στη solo καριέρα. Πώς πορεύτηκες σε αυτό το κομμάτι;
Μετά από μία απόλυτα επιτυχημένη συνεργασία με τη Heather Cornel επί 7 χρόνια, ξεκίνησα προσωπική καριέρα και τζάμαρα σε underground jazz clubs μαζί με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, όπως οι Chuck Green και Jimmy Slyde. Σε αυτά τα clubs τζαμάραμε από τις 02:00 μέχρι τις 08:00 και η απήχηση που είχαμε ήταν τεράστια. Η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική και εγώ ένιωθα απόλυτα ικανοποιημένος, δημιουργικός και ευτυχισμένος για την καλλιτεχνική μου εξέλιξη.
Το rumba tap αποτελεί το προσωπικό μου είδος και πραγματικά το λατρεύω.
Θεωρείς ότι οι αφροκουβανέζικες κλακέτες σε χαρακτηρίζουν πλέον ως καλλιτέχνη ;
Σαφώς, αφού ξεκίνησα να λανσάρω αυτό το είδος το 1994. Το rumba tap αποτελεί το προσωπικό μου είδος και πραγματικά το λατρεύω. Το 1999 πραγματοποίησα την πρώτη μου επίσημη παράσταση σε αυτό το είδος και τα τελευταία χρόνια διαρκώς προσπαθώ να το εξελίξω. Το αφροκουβανέζικο ensemble είναι πλέον δημοφιλές και οι δουλειές μου φιλοξενούνται σε jazz clubs αλλά και θέατρα. Καταλυτική ήταν και η συνεργασία μου με τους Κουβανούς, Los munequitos de matanzas, αφού στο πλάι τους κατάφερα να αντιληφθώ και να γνωρίσω την κουβανέζικη κουλτούρα και πολιτιστική ταυτότητα.
Πώς είναι η καθημερινότητά σου ;
Ξυπνώ νωρίς, παίρνω το μετρό και κάνω προπόνηση για περίπου 2 ώρες. Στη συνέχεια δουλεύω πολλές ώρες στον υπολογιστή. Γράφω μουσική, αναλύω πράγματα, κλείνω συνεργασίες και events, αφού δουλεύω χωρίς ατζέντη. Φυσικά αφιερώνω και αρκετό χρόνο στην οικογένεια μου.
Τι σημαίνει ο χορός για σένα ;
Ο χορός είναι τα πάντα για μένα. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς χορό και μουσική. Έχω πει στο παρελθόν πως αν δεν ήμουν καλλιτέχνης , θα ήθελα να ήμουν αρχαιολόγος. Διαβάζω πολύ. Βέβαια, προτιμώ το ότι έγινα καλλιτέχνης, γιατί οι τέχνες πραγματικά για μένα αποτελούν το νόημα της ζωής.
...οι τέχνες πραγματικά για μένα αποτελούν το νόημα της ζωής.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που αποτελούν πρότυπα για σένα ;
Ε, ναι. Θα ξεχωρίσω τον ηθοποιό και μουσικό Sammy Davis, τον συνθέτη και πιανίστα, Thelonious Monk, τον ηθοποιό, χορευτή και χορογράφο, Gregory Hines, τον τρομπετίστα Dizzy Gillespie και τον κλασικό συνθέτη, Igor Stravinsky.
Τι καλλιτεχνικά σχέδια έχεις για το μέλλον ;
Θέλω να εξελίξω τις κλακέτες και γι' αυτό ακούω και μελετώ κλασική μουσική. Δουλεύω με κλασικούς συνθέτες και μουσικούς και μέχρι τώρα το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και πολύ ποιοτικό. Οι κλακέτες κατά την άποψη μου είναι υψηλή τέχνη, όπως δηλαδή και η κλασική μουσική.
Η Αθήνα είναι μία ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα πόλη.
Τι γνώμη έχεις για την Αθήνα;
Είναι η 14η φορά που επισκέφτομαι την Αθήνα και λατρεύω την ατμόσφαιρα σε αυτή την πόλη. Επίσης, λατρεύω και τον αρχαίο πολιτισμό. Η Αθήνα είναι μία ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα πόλη. Τα τελευταία χρόνια βλέπω ότι και πολιτιστικά εξελίσσεται. Οι κλακέτες και εδώ γίνονται δημοφιλείς και νομίζω ότι ήδη το επίπεδο είναι ενθαρρυντικό.
