Οι Desperate Journalist παίζουν στην Αθήνα την Παρασκευή 16 Φερβουαρίου. Με την αφορμή του επικείμενου live τους στο Death Disco, μιλήσαμε μαζί τους για την ιστορία τους αλλά και τη νέα δουλειά τους.
Σχηματιστήκατε το 2012. Πόσος καιρός πιστεύετε πως έχει περάσει, μέσα από την προσωπική σας αντίληψη για αυτόν, από τις πρώτες ημέρες των Journalist;
Λοιπόν, πρώτη φορά βρεθήκαμε μαζί σε μια πρόβα το 2012. Η πρώτη μας συναυλία ήταν τον Φεβρουάριο του 2013...Πάντοτε προσανατολιζόμαστε στο επόμενο πράγμα που είναι να κάνουμε μαζί, είτε είναι συναυλία είτε είναι κάποιο νέο υλικό. Φαίνεται σαν να είμαστε μαζί περισσότερο χρόνο, επειδή ήδη ήμασταν φίλοι όταν σχηματιστήκαμε.
Πώς ήταν οι αντιδράσεις του κοινού σας όσο περιοδεύατε με το πρώτο σας άλμπουμ;
Είχαμε πάντοτε θετικές αντιδράσεις στα live μας. Νομίζω ότι το να κάνουμε ένα live είναι για εμάς αυτό μέσω του οποίου εκφραζόμαστε στον μέγιστο βαθμό. Θα ευχόμουν όμως να ήταν το κοινό λιγότερο στατικό και να κουνιόταν περισσότερο!
Τι ήταν το Punk για εσάς;
Λατρεύω το Punk rock των 70΄s και "τρέχω" και ένα club στο Λονδίνο που λέγεται "Μια κάποια αλλόκοτη αμαρτία"! Εκεί παίζεται αρκετό από αυτό το υλικό. Υπάρχει επίσης πολλή και καλή σύγχρονη μουσική punk τόσο από σύνολα επηρεασμένα από το riot-grrrl ρεύμα όσο και από την πιο μελωδική power pop άποψη.
Όλο αυτό είναι για εσάς κάτι σαν ένα δυνατό ηλεκτρικό ρέυμα που δονεί με μεγάλη ένταση τη ραχοκοκκαλιά σας ή έχει να κάνει με μια πιο νεοϋορκέζικου στύλ DIY άποψη;
Το να διαφωνεί κάποιος για τον ορισμό του τι είναι punk και τι δεν είναι θα φάνταζε ανόητο, παρόλ' αυτά αρκετοί το κάνουν! Πιθανόν θα συμφωνούσα με τον Don Letts, ότι το Punk είναι πιο πολύ μια στάση ζωής.
Απ' όσο γνωρίζω σας αρέσουν οι Cure. Πόσο πολύ πιστεύετε έχουν τα πράγματα αλλάξει από τα μεγαλειώδη και μυστηριώδη χρόνια του New Wave και του Post Punk των αρχών της δεκαετίας του 80;
Πράγματι, όλοι αγαπούμε τους Cure και ειδικά ο drummer μας ο Gaz. Μια εμφανής αλλαγή από εκείνες τις ημέρες είναι πως δεν υπάρχουν χρήματα για τα συγκροτήματα που προσαντολίζονται σε αυτόν τον ήχο...Τότε τα τσάρτς ήταν γεμάτα από εξαιρετικά συγκροτήματα. Και σήμερα υπάρχουν πολλά τέτοια, όμως πρέπει να ψάξεις λίγο περισσότερο για να τα βρεις.
Ποια θα λέγατε πως είναι η λέξη-κλειδί που ορίζει τις μουσικές σας δραστηριότητες;
Στις αρχές προσπαθούσαμε να αφαιρέσουμε ό,τι ήταν περιττό όταν φτιάχναμε τα κομμάτια μας και να τα κάνουμε όσο πιο δεμένα και δομημένα γινόταν. Αυτή την στιγμή ρωτάμε τους εαυτούς μας "πόσο πιο πέρα από την κορύφωση είναι αυτό;" ή "είναι αρκετό αυτό που πετύχαμε ώστε να αγγίζει την κορυφή;". Πρόκειται για μια φίνα, λεπτή ισορροπία, όπως θα έλεγαν και οι Spinal Tap.
Πιστεύετε πως είστε πιο ώριμοι στο δεύτερο άλμπουμ σας Grow Up;
Ναι, το Grow Up είναι πιο ώριμο έργο από το πρώτο άλμπουμ μας και επίσης είναι πιο συνεκτικό. Όμως ο τίτλος του Grow Up [Ωρίμασε!] έχει παρθεί από ένα αστείο και επομένως θεωρουμε ότι δεν έχουμε εγκαταλείψει ακόμα την αίσθηση του χιούμορ μας...
Προτιμάτε να παίζετε σε club ή να μοιράζεστε την ακαταμάχητη εμπειρία ενός Rock Festival;
Τα μεγάλα Φεστιβάλ ειναι μεν συναρπαστικά αλλά εν δυνάμει την ίδια στιγμή μπορούν να σπάσουν σε μια μπάντα τα νεύρα, γιατί δεν έχεις χρόνο για sound check και είσαι μακριά σε απόσταση από το κοινό. Νομίζω πως λειτουργούμε καλύτερα σε ένα μικρό rock club γεμάτο ανθρώπους. Όσο υπάρχει χώρος για να χοροπηδάει ο Rob γύρω-γύρω όλα είναι καλά!
Ποιες άλλες μουσικές σκηνές εκτός από το Rock σας ενδιαφέρουν αυτή την περίοδο;
Δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας Rock and Roll. Προσωπικά είμαι το πιο Rock and Roll άτομο του group και αυτό όχι γιατί σπάω δωμάτια ξενοδοχείων αλλά για τις μουσικές μου προτιμήσεις. Μας αρέσουν πολλά πράγματα στη μουσική. Ορίστε μια λίστα στο spotify με μουσική που μας ενδιαφέρει.
Και τέλος μια ερώτηση με την οποία κλείνω πάντα τις συνεντεύξεις μου. Τι πιστεύετε για την αγάπη;
Tι πιστεύουμε για την Αγάπη...; Χμμμμ...δεν νομίζω πως εάν την βρεί κανείς μπορεί να την χάσει!
