Bowie has left the capsule: ως την επόμενη προσγείωση

Μόλις δύο μέρες μετά τα γενέθλιά του, και ενώ σχεδόν όλοι οι fans τον γιορτάζαμε με το videoclip του, Lazarus, σήμερα, ένα από τα πάντα αμφίθυμα πρωινά Δευτέρας, πληροφορηθήκαμε το θάνατό του. Ή μάλλον πιο έγκυρα, το ταξίδι του, καθώς φημολογείται πως μέσω της αποκωδικοποίησης των Space Oddity και Ziggy Stardust, μας είχε ήδη ενημερώσει κοντά 40 χρόνια πριν για τη μετάβασή στο υπερατλαντικό, υπεραστρικό του σύμπαν. Ground Control to Major Tom.

Πριν φτάσει να ορίζει τη glam rock σκηνή, ξεκινά τις πρώτες του ηχογραφήσεις κάπου το ’60 επηρεασμένος από τη rock n’ roll , τον Little Richard και τον βασιλιά. Λίγο αργότερα, γίνεται και ο ίδιος Δούκας, ο Λευκός, καταφτάνοντας από το Bristol στην Αμερική και τραγουδώντας για τη νεολαία της ή αλλιώς για την «πλαστική ψυχή» της στα μέσα του ’70. Απορροφώντας την αγάπη του κοινού και των δισκογραφικών του, εντάσσει το νέο ρεύμα της μουσικής στην τέχνη του και με την εισαγωγή funk και soul στοιχείων καταλήγει στο “Low”, γνωστό για το περιεχόμενό του, βλέπε τη συσσώρευση ελπίδας και απόγνωσης στο “we could be heroes just for one day”, που αποδεικνύει το zeitgeist του Ψυχρού Πολέμου μέσα από τη διαίρεση του Βερολίνου στο οποίο τότε ζούσε.

Βελούδο, αστρόσκονη και μπογιές. Κεραυνοί ζωγραφισμένοι στο μάγουλο. Εκείνο που κάνει την ανδρόγυνη φιγούρα να ξεχωρίζει, πέρα από οτιδήποτε άλλο είναι η αισθητική της. Η συμβολοποιημένη σκηνική παρουσία που κάθε φορά κρύβει και μία διαφορετική , πολυσχιδή περσόνα. Εμφανιζόμενος με make-up και ως cross-dresser, προκαλεί ενός είδους σύγχυση, μία σχεδόν σουρεαλιστική επαναδιατύπωση των πάντων. Από την alter- ego περσόνα του ziggy stardust στην αποδοχή της bi- σεξουαλικότητάς του όχι ως περικεφαλαία, απλά ως το καλύτερο μέσο έκφρασης της λιβιδινικής του ενέργειας για εκείνο που θέλει απλά να είναι. Performer και καλλιτέχνης.

Αν θέλουμε πραγματικά να μιλήσουμε για τον Bowie, τότε θα πρέπει να μιλήσουμε για πολλές διαφορετικές προσωπικότητες μαζί. Όπως τονίζει ο Champbell, «ο Bowie συλλαμβάνει το αυτί μας χωρίς αμφιβολία. Αυτός ο καλλιτέχνης διαρκώς αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο όσο παραδίδει ένα διαφορετικό έργο».
«Η ουσία της συμβολής του Bowie στην pop κουλτούρα, μπορεί να βρεθεί στην αξιοσημείωτη ικανότητά του να αναλύει και να συλλέγει ιδέες έξω από το mainstream, από την τέχνη, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, το θέατρο, και να τις φέρνει μέσα στον ίδιο, έτσι ώστε η κυκλοφορία της pop, να αλλάζει διαρκώς».

Πέρα από τη μουσική του καριέρα, εξίσου ποικιλόμορφη και ποσοστιαία είναι και η θεατρική του. Χαρακτηριστικός ο ρόλος του ως Thomas Jerome Newton στο “The man who fell to Earth” , στο Broadway ως “The Elephant Man”, στην ταινία για τη ζωή του “Basquiat”, ως Andy Warhol και στο “Twin Peaks: Fire Walk with me” τον πράκτορα του FBI δίπλα στον David Lynch και τον Chris Isaak.

Ο χαμαιλέων του 20^ου και 21^ου αιώνα, είναι σα να συνοψίζει την αρχή και το τέλος μίας ολόκληρης εποχής, την αντανάκλαση όλων των αναπτυξιακών σταδίων της κοινωνίας σε μία ζωή. Από τις συμπαντικές αναλύσεις της εφηβείας, στην αναγεννησιακή έκρηξη της βερολινέζικης περιόδου και από την ηλεκτρονική μηχανή του χρόνου στο τελευταίο μαύρο αστέρι. Από τα ξανθά και ginger μαλλιά, στο μάτι του πειρατή, και από εκεί στο πουκάμισο, το σακάκι και εν τέλει στο κρεβάτι του, σχεδόν ηλικιωμένος αλλά με την ίδια δύναμη του γαμημένα τέλειου καλλιτέχνη. «Έχω επανεφευρέσει την εικόνα μου τόσες φορές που βρίσκομαι σε άρνηση για το αν ήμουν πραγματικά μία υπέρβαρη Κορεάτισσα γυναίκα».