Είναι από τις μέρες η πιο φωτεινή.
Γιατί τραβάω την εικόνα του καθρέφτη μου απ´τα μαλλιά.
"Μάλλον θέλω κούρεμα" σκέφτομαι. Και έπειτα, συνεισφέρω στο αιώνιο τίποτα και το παγωμένο τώρα. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα του καθρέφτη: το παγωμένο τίποτα και το ανάποδο είδωλο του αύριο.
Κι ενώ μικρή έβλεπα εκείνο το ...σατανικό σπυρί που μου χάλαγε το λείο δέρμα, τώρα ανακαλύπτω καινούριες συνιστώσες της αυριανής ανοιξιάτικης, λερωμένης ατμόσφαιρας. Το σύνθημα προσκρούει στον τοίχο και μπογιά κόκκινη βάφει τη σκέψη του: "Να μείνουμε καθαροί". Αυτό είναι το πορτραίτο. Αυτή είμαι εγώ. Μια παράπλευρη εικόνα εαυτού. Σαν κι εσένα. Και συνεισφέρω στην έκθεση πορτραίτων με τίτλο "portrait cabinet" που γίνεται στην Cheapart και που επιμελείται ο Γιώργος Λυντζέρης.
Τον Γιώργο τον ξέρω πολλά χρόνια. Από τότε που τα σατανικά σπυράκια χάλαγαν το λείο δέρμα μας. Μεγαλώσαμε. Τώρα ο Γιώργος έχει μούσι. Εγώ, ευτυχώς, όχι. Ο χρόνος είναι ο αυτόπτης μάρτυρας. Και όπως λέει ο Σαββόπουλος, "...το χειμώνα ετούτο, άμα τον πηδήξαμε, γι άλλα δέκα χρόνια, άιντε καθαρίσαμε..."
Η έκθεση που θα είναι για άλλες δέκα μέρες, μέχρι τις 24 του μήνα συγκεκριμένα, είναι ένα μουσειακό κομμάτι. Όχι από την άποψη του παγώματος του χρόνου, αλλά από την άποψη της ζεστασιάς του στησίματος. Είναι ο καθρέφτης της εικόνας μας ή η εικόνα του καθρέφτη μας. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τη σελίδα ή ακόμα καλύτερα την ίδια την έκθεση (Α. Μεταξά 25, Εξάρχεια, Τρίτη-Παρασκευή 17:00-21:00 και Σάββατο 13:00-17:00).
Ε, ναι, λοιπόν! Είναι από τις μέρες η πιο φωτεινή!..
Το κείμενο υπογράφει η Άντζι Καρατζά.
