«όταν φτάσαμε ολόκληρο το λιμάνι ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση κιγκλιδώματα καραμπινιέροι παντού κατεβαίνουμε μας ρίχνουν μερικές πέτρες προσποιούμαστε ότι τους κάνουμε ντου εκείνοι το βάζουν όλοι τους στα πόδια»
Στο Furiosi, ο Νάνι Μπαλεστρίνι συνθέτει ένα ηρωικό-κωμικό έπος. Ακολουθεί τις Ερυθρόμαυρες Ταξιαρχίες, ultras της Μίλαν, και θέτει στο επίκεντρο ένα επεισόδιο με τους οπαδούς της Κάλιαρι. Διαγράφοντας γύρω του ομόκεντρους κύκλους, διαρθρώνει το υλικό του σε έντεκα άσματα, εξιστορώντας με διάφορες φωνές, πάντα όμως πρωτοπρόσωπα, τις εμπειρίες τον οπαδών απ’ τις οπαδικές μετακινήσεις, την παραβατικότητα, τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, τις ιεροτελεστίες και τους κώδικες που διέπουν τον κόσμο των Ιταλών ultras τη δεκαετία του 80’.
«καθόμασταν εκεί ψηλά στην κορυφή του πετάλου και πέρα κάτω από μας απλωνόταν το θέαμα των θρυλικών Ερυθρόμαυρων Ταξιαρχιών κι εγώ μέσα μου έλεγα πρέπει να καταφέρω να φτάσω κι εγώ εκεί κάτω με τις Ταξιαρχίες»
Συνολικά στην εργογραφία του ο Μπαλεστρίνι πέρα απ’ το να αφηγείται μια ιστορία, καταγράφει και παρουσιάζει μια γλώσσα. Έτσι, εάν στο «Τα θέλουμε όλα» ήταν η γλώσσα του μαζικού εργάτη και στους «Αόρατους» η γλώσσα του αγωνιστή της Αυτονομίας, στο Furiosi πρόκειται για τη γλώσσα, τη φωνή του οπαδού του ποδοσφαίρου. Ωστόσο, μέσω της εκάστοτε ατομικής φωνής, αναπλάθεται και υποστασιοποιείται η αντίστοιχη κοινότητα -στην περίπτωση των Furiosi αυτή των χιλιάδων νέων ultras που σταδιακά δημιούργησαν μια δική τους κοσμική λατρεία, διατυπώνοντας ένα ολάκερο σύστημα αξιών και ιεροτελεστιών, έχοντας τις δικές τους μνήμες και πάνω απ’ όλα συμμετέχοντας και πιστεύοντας σε δικούς τους μύθους. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι εδώ ο Μπαλεστρίνι επιχειρεί να καταγράψει τη δύσβατη πορεία απ’ τον ατομικισμό στην προσπάθεια άρνησης, υπέρβασής του.
«εμείς είμαστε ευτυχισμένοι επειδή κάνουμε κάτι μαζί είμαστε ευτυχισμένοι επειδή είμαστε μαζί επειδή κάνουμε πράγματα μαζί»
Στην Ιταλία, οι αλλαγές στην κοινωνία με το πέρασμα απ’ τη δεκαετία του 70’ σ’ αυτή του 80’ είναι εκκωφαντικές. Πρόκειται για μια περίοδο όπου τα μεγάλα κινήματα της προηγούμενης δεκαετίας σβήνουν απότομα, όπου οι αντιστάσεις οπισθοχωρούν και στη θέση τους αναδύεται μια πρωτόγνωρη καταναλωτική τάση κι ένα άτομο εξατομικευμένο, που στοιχεί πλήρως στις επιταγές του κυρίαρχου φαντασιακού. Είναι η εποχή της ισοπέδωσης. Οι παλιοί αγωνιστές της Αυτονομίας βρίσκονται μετέωροι, διασκορπισμένοι, με το γήπεδο να έχει μεταβληθεί στο μόνο ουσιαστικά τόπο νεανικής συνεύρεσης. Οι ήρωες του Furiosi, άλλοι τους με συμμετοχή στα κινήματα, άλλοι με παραβατική συμπεριφορά, άλλοι μεγαλωμένοι με το μύθο της Μίλαν και του νότιου πετάλου στο Σαν Σίρο, όλοι τους πάντως αρνούνται την απομόνωση του καταναλωτισμού κι επιθυμούν κάτι διαφορετικό. Το βρίσκουν στην ομάδα. Ανακαλύπτουν και διεγείρονται απ’ τη χαρά της συντροφικότητας, εξάπτονται απ’ τη συμμετοχή σε κάτι το συλλογικό. Οι Furiosi ασφυκτιούν με την κανονικότητα, αδιαφορούν για την εντεινόμενη καταστολή και ψάχνουν μια διέξοδο, για να επιτεθούν στη θεσμοθετημένη πλήξη.
από τις Απρόβλεπτες Εκδόσεις
