H Μαρία Κάλλας έφυγε από την ζωή μια μέρα σαν σήμερα το 1977 στο Παρίσι. Αντί για αναπαραγωγή του βιογραφικού της και της προσωπικής της ζωής, επιλέγουμε να την θυμηθούμε απολαμβάνοντας την σε έναν οπερικό ρόλο τόσο κοντά σε αυτό που φαίνεται ότι ενσάρκωσε στην ζωή της: μέσα από την ερμηνεία της Χαμπανέρα ή "Αγάπη είναι ελεύθερο πουλί", όταν η Κάλλας ερμήνευσε τον ρόλο της τσιγγάνας Κάρμεν στην όπερα του Μπιζέ που βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του Μεριμέ.
Έτσι, στο Covent Garden του Λονδίνου η Κάλλας τραγούδησε το 1962 τόσο ταιριαστά έναν ύμνο στο πάθος, στην ελευθερία και την αγάπη· μια ιστορία μακριά από τον συνηθισμένο κοινωνικό αυτισμό για τον οποίο συχνά έχουν κατηγορηθεί τα έργα της Όπερας, σύμβολο της ζωής χωρίς περιορισμούς, ζωής ελεύθερης ακόμη και με το μεγαλύτερο δυνατό κόστος.
"Η αγάπη είναι παιδί των Μποέμ/ Δεν γνώρισε νόμους ποτέ/ Αν δεν μ'αγαπάς, εγώ σ'αγαπώ/ Αν σ'αγαπώ, πρόσεχε!/Αν δεν μ'αγαπάς, εγώ σ'αγαπώ/ Μα αν σ'αγαπώ, αν σ'αγαπώ πρόσεχε!",
από την κορυφαία -ερμηνευτικά και φωνητικά- κολορατούρα υψίφωνο που κατέκτησε τον κόσμο ταξιδεύοντας από την Σκάλα του Μιλάνου, στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης και την Αρχαία Επίδαυρο:
* Κεντρική φωτογραφία: Πορτραίτο της Κάλλας από τον Cecil Beaton (1957)
