Συνέντευξη What the funk

Να ξεκινήσουμε από τα τυπικά. Πώς και πότε βρεθήκατε σαν μπάντα; Τι συνέβη στην πορεία;

Γρηγόρης: Αρχικά βρεθήκαμε, από πολύ μικροί, εγώ με το Νίκο, κάπου στο Λύκειο. Μετά, σε κάποια φάση πήγαμε στο δωμάτιό του με ένα drumset και δύο ενισχυτές, μαζί με το Βαγγέλη και αρχίσαμε να παίζουμε μουσική, όπως όλα τα παιδιά τότε και να εγκλιματιζόμαστε. Και κάπου στο 2011 μπήκαν στην μπάντα ο Δημήτρης και ο Δημητράκης και πήραμε το πρώτο formation, όπως είμαστε τώρα, ως what the funk.

Είχατε κοινά ακούσματα, κοινές αναφορές;

Δημήτρης: Όχι, όχι, ποτέ δεν είχαμε κι ούτε μάλλον θα έχουμε. Κι ίσως αυτό να είναι ένα από τα πιο ωραία στοιχεία στην μπάντα.

Γρηγόρης: Εντάξει, πάνατ υπάρχουν κοινά ακούσματα, αλλά...

Νίκος: Το μόνο κοινό άκουσμα που έχουμε με το Γρηγόρη είναι η metal!

Γι'αυτό μπλέκονται τόσα διαφορετικά είδη στα τραγούδια σας;

Δημήτρης, Βαγγέλης: Ναι, ναι.

Δημητράκης: Είναι η μουσική αναδρομή χρόνων που μας έχουν ζυμώσει για να φτάσουμε εδώ (γέλια)

Δημήτρης: Είναι κωμικοτραγικό χωρίς το κωμικό μπροστά (;)

Δουλεύετε με έναν συγκεκριμένο τρόπο; Τη μουσική και τους στίχους τη γράφει κάποιος συγκεκριμένος;

Δημήτρης, Βαγγέλης: Όλοι μαζί.

Γρηγόρης: Μια ιδέα από τη στιγμή που θα ακουστεί ή θα ξεστομιστεί, αν είναι στίχος, δεν είναι πια ιδιωτική, είναι κοινή ιδέα.

Δημήτρης: Συνήθως τους στίχους, αυτός που τους γράφει, τους τραγουδάει κιόλας αλλά όχι εσκεμμένα.

Βαγγέλης: Αυτό που θέλουμε γενικά ως μπάντα είναι στίχοι και μουσική να πηγαίνουν μαζί, να είναι ένα. Έτσι δεν υπάρχει κάποιο ιδιωτικό δικαίωμα.

Δημητράκης: Γι'αυτό και κάποιος που γράφει στίχους μπορεί να επέμβει στη μουσική και το αντίστροφο.

Γρηγόρης: Εδώ γράφει στίχους ο ντράμερ!!

Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που βγάλατε το βινύλιο. Μιλήστε μας γι'αυτό. Γιατί βινύλιο; Ποιος έφτιαξε το πολύ ωραίο εξώφυλλο;

Βαγγέλης: Αρχικά το εξώφυλλο το επιμελήθηκε η ξαδέρφη μου, η Νίκη Σκηνιώτη, με δικά της έξοδα και μόνη της, γιατί εμείς είχαμε μαζευτεί όλοι για να κατεβάσουμε ιδέες και δε σκεφτήκαμε τίποτα. Όμως η ιδέα της μας άρεσε πολύ και την κρατήσαμε.

Όσον αφορά το format, προτιμήσαμε το βινύλιο γιατί τα cd είναι σιχαμένα, τα βάζεις μια φορά στο αμάξι σου και μετά τα πετάς. Κι επειδή βέβαια έχει πολύ καλύτερη ποιότητα ήχου και είναι κάτι που το εκτιμάς όταν το βλέπεις και είναι κάτι πολύ πιο όμορφο.

Δημήτρης: Μωρέ, το βινύλιο είναι και η φαντασίωση που δημιουργεί.

Αυτοέκδοση είναι;

Δημήτρης: Ναι. DIY.

Όμως τα τραγούδια σας τα έχετε και online, ελεύθερα στο internet, στο bandcamp.

Βαγγέλης: Προφανώς τα έχουμε και δωρεάν. Νομίζω πως δεν έχει νόημα να πουλάς τα κομμάτια σου στο internet. Καλύτερα να τα ακούσει ο άλλος δωρεάν και όποιος θέλει να στηρίξει ή να έχει στα χέρια του το hard copy, μπορεί να αγοράσει και το βινύλιο.

Γρηγόρης: Ήδη το πρώτο μας κομμάτι που είχαμε βγάλει, το blues αισθητική και αλητεία, το είχαμε ανεβάσει από την πρώτη στιγμή στο youtube και αυτό δεν το αλλάξαμε.

Δημητράκης: Ακούγοντας τα κομμάτια στο internet εμπνεύστηκε και η Νίκη το εξώφυλλο κι έτσι είχε και έναν καμβά για να δουλέψει.

Δεν πιστεύετε δηλαδή ότι η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική;

Γρηγόρης: Η πειρατεία βοηθάει πάρα πολύ τη μουσική!

Βαγγέλης: Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική βιομηχανία.

Νίκος: Εμείς σκοτώνουμε τη μουσική (γέλια).

Σας ενδιαφέρει να βιοποριστείτε από τη μουσική σας;

Βαγγέλης: Ναι, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο στην Ελλάδα. Κι ο κύριος τρόπος στην Ελλάδα είναι τα live. Δε μιλάμε για αμάξια, λεφτά και βίλες, αλλά για βιοπορισμό.

Τι σχέδια υπάρχουν για το καλοκαίρι;

Γρηγόρης: Αρχικά πήγαμε πρόσφατα για μια βδομάδα στην Κρήτη, που μας αγαπάει και την αγαπάμε. Χανιά- Ηράκλειο-πάλι Xανιά και μετά παίξαμε και σε ένα φοιτητικό φεστιβάλ στο Ρέθυμνο, από το ΤΕΙ ηχοληψίας, ένα από τα καλύτερα DIY φεστιβάλ που έχουμε παίξει.

Πριν από μια βδομάδα ήμασταν στα Γιάννενα, στο φεστιβάλ του ραδιοφωνικού σταθμού ΡΑΣΠΙ.

Σε λίγες μέρες θα παίξουμε στα Τζουμέρκα. Επίσης θα κάνουμε μια εμφάνιση στη Νάξο.

Θέλετε να μας πείτε για κάποια live σας που ξεχωρίζετε;

Δημήτρης: Όχι, όχι (γέλια)

Νίκος: Ένα live στα Χανιά το 2012, είναι μαθητικό και λίγο φοιτητικό, twofestival λέγεται, όπου πήγαμε σχεδόν κατά τύχη, απλώς δηλώσαμε συμμετοχή και τους δώσαμε τις μουσικές μας. Όταν βρεθήκαμε εκεί (για δεύτερη μόλις φορά σε κάπως μεγάλη σκηνή) ο κόσμος ήξερε τα τραγούδια μας από το internet και χτίσαμε ένα μικρό κοινό. Έτσι μετά μας δόθηκε η δυνατότητα να παίξουμε και σε άλλα live μέσω της αναγνωρισιμότητας που αποκτήσαμε από κει,

Δημήτρης: Περπατούσαμε στην Κρήτη και μας ξέρανε (γέλια).

Επίσης, ένα live στο Gagarin, όπου μας κάλεσαν οι Ρόδες.

Αλλά νομίζω το live σταθμός είναι αυτό που κάναμε στην παρουσίαση δίσκου στο ΑΝ, στις 6 Ιουνίου, όπου παρουσιάσαμε τα τραγούδια μας όπως θέλαμε, τα κάναμε όλα όπως πραγματικά θέλαμε.

Ήταν και πολλοί φίλοι εκεί..

Γρηγόρης: Ναι, ο Νικήτας, ο Φελίπε, ο Ζορζ Πιλαλί, ο Δημήτρης ο Καράς, οι word of mouth, οι tabula rasta.

Δημητράκης: Ναι, ήταν όλοι οι φίλοι μας, από γνωστούς μέχρι και πιο παλιούς, φίλους φίλους.

Ας πούμε λίγα πράγματα για τις συνεργασίες που έχετε κάνει

Γρηγόρης: Γενικά ήμασταν πολύ τυχεροί που συνεργαστήκαμε με καλλιτέχνες και ανθρώπους που εκτιμούμε και που μας βοήθησαν να κάνουμε ανοίγματα στη μουσική μας. Η συνεργασία με τον Ζορζ Πιλαλί σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να δούμε τη ρομαντική πλευρά της μουσικής. Είναι μεγάλος κι όμως έχει τόση ενέργεια που εμείς οι πέντε, αν και νεότεροι, τον κοιτούσαμε και μέναμε με το στόμα ανοιχτό με το τι μπορεί να κάνει με την κιθάρα.

Δημητράκης: Είναι σχολείο.

Γρηφόρης: Κινητό μουσικό σχολείο.

Δημητράκης: Έχει μια φοβερή ενεργητικότητα και στον τρόπο που εμφανίζεται στη σκηνή. Έχει φτιάξει μια περσόνα, σκάει σαν γάτος ρεμπέτης.

Με τον Φελίπε έχουμε εντελώς φιλικές σχέσεις, είναι ίσως το έκτο μέλος της μπάντας μας. Έχουμε αράξει και τζαμάρει άπειρες φορές μαζί κι έχει εμφανιστεί σε μικρά και μεγάλα live μας.

Γρηγόρης: Με το Νικήτα και το Φελίπε έχουμε κάνει και ένα από τα πιο διαφορετικά κομμάτια μέσα στο δίσκο, το ομώνυμο τραγούδι των what the funk

Δημητράκης: Tον Xray τον γνωρίσαμε στο studio, έτυχε να του δώσουμε το κομμάτι, να του αρέσει και να θελήσει κι αυτός να συνεισφέρει.

Γρηγόρης: Και φυσικά οι WORD of MOUTH που επίσης τους γνωρίσαμε μέσα από το στούντιο όπου παίζουμε και γράφουμε ενίοτε. Έχουμε συμμετάσχει και στο video clip τους, όπου εμφανιζόμαστε για ακριβώς 1,5 δευτερόλεπτο, αλλά περάσαμε τέλεια στα γυρίσματα.

Δημήτρης: Το πιο γλυκό με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι μας πιστέψανε

Δημητράκης: Όπως και ο Δημήτρης ο Καράς, που έχει το στούντιο στο οποίο δουλεύουμε. Μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο να φτιαχτεί ο δίσκος και μας στήριξε και οικονομικά. Βασικά δε θα υπήρχε ο δίσκος χωρίς αυτόν. Επέμενε να βγάλουμε βινύλιο. Δηλαδή ενώ ήμασταν όλοι ιδεολογικά αντίθετοι στο CD, οικονομικά ίσως ήταν το πιο εφικτό για μας. Όμως εκεί βρέθηκε ο Μήτσος.

Γρηγόρης: Έχουμε κι έναν ηχολήπτη που του έχουμε βγάλει την πίστη και μας έχει βοηθήσει όσο κανένας άλλος. Και υλικά και οικονομικά. Ουσιαστικά είναι ο παραγωγός μας. Ο Αδριανός Παπαμάρκου.

Δημήτρη, με τον Αδριανό έχετε βγάλει και την προσωπική σου δουλειά, το Aldebaran, με μελοποίηση ποιημάτων. Μας φάνηκαν πολύ πρωτότυπα τα κομμάτια που λένε ο Δημητράκης και η Βιολέτα.

Δημήτρης: Ναι πράγματι. H Βιολέτα Φιλίππου. Εγώ σκοπεύω να βγάλω κι άλλον ένα δίσκο, μόνο με ποιήματα του Κώστα Ουράνη, και να τα λέει όλα ο Δημητράκης Ramone. Τον θεωρώ κάτι μεταξύ του εαυτού και του Freddie Mercury.

Γιατί έχει μελοποιηθεί τόσο πολύ ο Ουράνης; Φταίει μόνο η ομοιοκαταληξία ή είναι και κάτι άλλο;

Δημήτρης: Ο Ουράνης έχει μελοποιηθεί αρκετά, γιατί μας άρεσε ο Καββαδίας και θέλαμε κι άλλο. Οι κυριότερες επιρροές του Καββαδία είναι ο Ουράνης και ο Μπωντλέρ, οπότε ο Ουράνης είναι μια καλή ευκαιρία για να ξαναέχουμε Καββαδία. Τον θεωρώ πολύ σημαντικό ποιητή. Είναι, για μένα, ο εισηγητής του spleen στην Ελλάδα.

Να πούμε και κάτι για το κοινωνικό. Τι έχουν να πουν οι καλλιτέχνες σε μια εποχή που, όπως λέει κι ο Δημητράκης, "ακόμη και η μάνα μου έχει λάθος πρότυπα"; Πρέπει να τους ακούμε;

Δημητράκης: Ανάλογα αν έχουνε κάτι να πούνε. Δε νομίζω ότι είναι μόνο η τωρινή εποχή, οι καλλιτέχνες πάντα θα μιλάνε.

Δημήτρης: Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η τέχνη δεν καθρεφτίζει μόνο, αλλά μεγεθύνει κιόλας.

Δημητράκης: Σημασία έχει ότι μπορούμε να δώσουμε ένα ερέθισμα, να διαδώσουμε κάποιες ιδέες που θεωρούμε εμείς σωστές. Δεν είναι όμως ότι έχουμε το ύφος ενός πατέρα που δίνει κάποια κατεύθυνση, γιατί είμαστε εξάλλου και πολλά διαφορετικά μυαλά στην μπάντα. Αλλά το να περάσουμε ένα μήνυμα δεν είναι και αυτοσκοπός. Αλλά το να λέμε ότι σήμερα που έχουμε κρίση οι καλλιτέχνες πρέπει να βγούνε μπροστά, είναι και λίγο κλισέ.

Νίκος: Εγώ πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης βγάζει στον κάθε άνθρωπο κάτι διαφορετικό και αυτή είναι και η αξία της τέχνης αν και, όπως και να έχει, επηρεαζόμαστε από την εποχή μέσα στην οποία ζούμε.

Τα βρίσκετε στα πολιτικά μεταξύ σας;

Όλοι μαζί: Όχι, όχι

Βαγγέλης: Τσακωνόμαστε.

Γρηγόρης: .....twenty four seven.

Όταν λοιπόν θα γίνει η κοινωνική αλλαγή, τους wtf πού θα τους βρει; Να παίζουν live, να είναι στο δρόμο ή να παίζουν live στο δρόμο;

Νίκος: Όλα μαζί.

Βαγγέλης και Γρηγόρης: Ή θα έχουμε γίνει γιάπηδες μέχρι τότε, με δύο καράβια και γήπεδο ποδοσφαίρου (γέλια).

Δημήτρης: Ή θα έχουμε γίνει 30 (γέλια).

Μέχρι πότε το βλέπετε να κρατάει η φάση wtf;

Νίκος: Μέχρι τα 30

Γρηγόρης: Εγώ πιστεύω μέχρι τα 27, όταν και θα πεθάνει ο Δημητράκης, όπως όλοι οι μεγάλοι μουσικοί.

Νίκος: Και μετά θα εκμεταλλευόμαστε τη φήμη του και την περιουσία του (γέλια)