To ότι δε θα έμενες πολύ το ήξερα..
"Συγγνώμη,βιάζομαι" είπες "είναι καλοκαίρι.."
Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να μ'αφήσεις να ξαπλώσω λίγο στην αιώρα σου ,όταν θα λείπεις.
Όχι ότι ήσουν και ποτέ εδώ .. και συ φοβόσουν κι εύρισκες τάχα όλο κάτι δικαιολογίες για τα σχοινιά και για το δέσιμό τους.
Το φοβόσουν πολύ αυτό το δέσιμο, το ξέρω! "Δε θα κρατήσει ", έλεγες..
Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες κάτι φάλτσες νότες χωρίς γλυκάνισο, μια μυρωδιά καρύδας κάτι άγριες πατούσες ξυπολησιάς, ένα τρύπιο στρώμα και μπόλικη άμμος στ'αυτιά
Τα πρωινά δεν είναι περίεργα από μόνα τους. Οι νύχτες τα κάνουν.. {ευτυχώς υπάρχει κι ο καφές!}
ένας τύπος που δε μίλησες ποτέ κι ένας άλλος που βαρέθηκες ν'ακούς!
Σε έφαγαν και σένα τόσες άγονες γραμμές..
Κι αν έμεινε κάτι από κείνο το καλοκαίρι θα'ναι μια μπλούζα φορεμένη ανάποδα
κι αυτή εδώ η ιστορία που τόσο της μοιάζει..
