Οι Saint Etienne εμφανίζονται στις 7/2 στην Αθήνα. Ο Γιάννης Ραουζαίος είχε με τον Pete Wiggs μια κουβέντα εφ' όλης της ύλης...
• Kαλησπέρα. Θα ήθελα να ξεκινήσω ρωτώντας να μου πείτε πώς θα περιγράφατε την εμπλοκή σας με την indie χορευτική σκηνή στις αρχές της δεκαετίας του 90; Όσον αφορά εμένα ήταν μια σπουδαία και πολύ καθοριστική περίοδος για την ποπ σκηνή γενικά! Μια εποχή καινοτομίας…
Pete Wiggs.: Είχε να κάνει πολύ με το sampling και την τεχνολογία τύπου midi sequencing η οποία γινόταν όλο και πιο ευραίως διαθέσιμη. Ο κόσμος της indie σκηνής συχνά ήθελε να κάνει καλύτερες παραγωγές όπως κάποιοι από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες , αλλά δεν μπορούσε για λόγους τεχνικούς, οικονομικούς αλλά και για λόγους που είχαν να κάνουν με τη μουσική δεξιοτεχνία. Με τη νέα τεχνολογία είχαμε πια μια μεγαλύτερη ‘’παλέττα’’. Όταν ο Μπόμπ, η Σάρα και εγώ μεγαλώναμε, τη δεκαετία του 80, ακούγαμε μπάντες όπως οι Fall, οι Joy Division, οι Pastels κτλ., παράλληλα με το τρέχον chart. Επίσης ακούγαμε ποπ, electro, τα πρώτα hip hop και ακόμα soul και rock μουσικές των δεκαετιών 60 και 70. Θέλαμε να βάλουμε όσες περισσότερες απ’ αυτές τις επιρροές μπορούσαμε στον ήχο μας και νομίζω ότι αυτό ήταν πιθανόν το κίνητρο για πολλές μπάντες σε αυτή τη σκηνή. Η κουλτούρα των κλάμπς έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο. Οι άνθρωποι έρχονταν σε επαφή με άλλους ανθρώπους οι οποίοι δεν βρίσκονταν στο συνηθισμένο τους φιλικό κύκλο και εκτίθονταν σε όλων των ειδών διαφορετικές μουσικές.
• To άλμπουμ Foxbase Alpha ήταν ένα διαμάντι της ποπ! Θα θέλατε να πείτε κάποια πράγματα όσων αφορά αυτό το εξαιρετικό μουσικό δημιούργημα;
PW.: Όπως ανέφερα και πριν, θέλαμε να ρίξουμε στο ‘’καζάνι’’ όσα περισσότερα μπορούσαμε σε περίπτωση που δεν καταφέρναμε να κάνουμε άλλο άλμπουμ. Νιώθαμε πολύ τυχεροί που καταφέραμε να ηχογραφήσουμε ένα άλμπουμ και πολύ ενθουσιασμένοι που ‘’ζούσαμε το όνειρο’’ παρόλο που σ’ εκείνο το σημείο ήμασταν εντελώς άφραγκοι και δε μας έπαιρνε να βγαίνουμε και να πηγαίνουμε στα κλάμπς! Ηχογραφήσαμε ολόκληρο το άλμπουμ με τον Ian Catt σ’ ένα πολύ μικρό υπνοδωμάτιο στο σπίτι της μάνας του. Ηχογραφήθηκε σε eight-track tape και χρησιμοποιήσαμε και μερικά samplers. Επίσης ο Ian έπαιζε μπάσο και κιθάρα σ΄αυτό.
• Ποιά ήταν η κύρια έμπνευσή σας στις πρώτες σας δουλειές; Τι άλλαξε σε αυτά τα 25 χρόνια συνεχούς αλληλεπιδράσεως με τη ποπ κουλτούρα;
PW.: Aυτά που ακούμε κάθε δεδομένη στιγμή επηρεάζουν πάντα τις συνθέσεις μας. Επίσης αυτό που πραγματικά επηρέασε τον τρόπο παρουσίασής μας ήταν η Factory Label, οι The Smiths και η DIY (Do It Yourself) φανζίν κουλτούρα που υπήρχε στα τέλη της δεκαετίας του 80. Από πλευρά στίχων, ο Jimmy Webb και ο Mark E Smith υπήρξαν πάντα μεγάλες επιρροές. Ουσιαστικά κάθε άλμπουμ αντανακλά ένα μείγμα των τρεχουσών προτιμήσεών μας όσων αφορά τα πράγματα που ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε. Συχνά ο ήχος ενός άλμπουμ είναι μια συνειδητή αντίδραση ως προς τον ήχο του προηγούμενου.
• Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Paul Kelly; Γνωρίζεστε και έχετε δουλέψει μαζί πολύ καιρό…
PW: Γνωρίζουμε τον Paul από τα τέλη της δεκαετίας του 80 και ήταν πάντα μέλος της ‘’κολεκτίβας’’ των Saint Etienne. Έχει παίξει κιθάρα σε κάποια από τα αρχικά live line-ups, έχει σχεδιάσει το μεγαλύτερο κομμάτι του artwork των Saint Etienne και έχει κάνει και πολλά videos. Τα πρώτα βήματα που έγιναν ως προς τη δημιουργία ταινιών έγιναν με το Finisterre. Mια ιδέα που είχε ο Μπόμπ, να χρησιμοποιήσουμε το budget ενός promo video για να φτιάξουμε μια ολόκληρη ταινία. Κάτι που θα είχε περισσότερη μακροβιότητα από ένα ποπ βίντεο. Από τότε έχουμε συνεργαστεί σε αρκετές ταινίες. Πετυχαίνει πολύ όμορφες εικόνες και έχει και πολύ υψηλές ικανότητες στο μοντάρισμα. Είναι επίσης ιδιαιτέρως καλός στο να αντιπαραθέτει εικόνες για να προκαλέσει σκέψη και συχνά χιούμορ.
• Πες μας λίγα πράγματα για την επερχόμενη συναυλία σας στην Αθήνα. Υποτίθεται θα κάνετε δύο διαφορετικά shows. Ένα σαν ζωντανή μουσική μπάντα για τη ταινία ‘’ How we used to live’’ και ένα show με τα ‘’κομμάτια επιτυχίες’’ που θ’ ακολουθήσει το πρώτο.
PW: Ναι, θα ξεκινήσουμε με τη προβολή της ταινίας και η μπάντα θα παίξει τη παρτιτούρα που έγραψα ζωντανά. Έχουμε πολλούς πολυοργανοπαίκτες στο line-up, οπότε μαζί με τα πλήκτρα θα υπάρχουν κιθάρα, μπάσο, φλάουτο, βιολί, τσέλο και φυσικά η Σάρα και η Debsey να κάνουν αιθέρια φωνητικά. Επίσης το τραγούδι της Σάρας, ‘’Ready or Not’’, βρίσκεται και αυτό μέσα στην ταινία. Μετά, θα παίξουμε ένα σετ οχτώ κομματιών μαζί με κάποια τραγούδια από το Words and Music, όπως επίσης και κάποια αγαπημένα του κοινού. Όλα επαυξημένα από τα επιπλέον μέλη της μπάντας.
• Θα ξέρεις φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλοί σκληροπυρηνικοί φανς των Saint Etienne ανάμεσα στο ελληνικό κοινό μετά την πρώτη σας εμφάνιση στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 90, έχεις κάποιες ιδιαίτερες σκέψεις να μοιραστείς μαζί τους συνοπτικά;
PW: Kαταρχάς ευχαριστούμε, πάντα αγαπάμε να ερχόμαστε στην Ελλάδα για να παίξουμε και νιώθουμε πολύ προνομιούχοι που μπορούμε να το κάνουμε αυτό άλλη μια φορά. Πάντα είχαμε μια πολύ ζεστή υποδοχή από την Ελλάδα και μιας και αυτό το show είναι λίγο διαφορετικό, ελπίζω να ισχύσει το ίδιο για άλλη μια φορά!
• Όπως ανέφερα και στην αρχή, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από τα ένδοξα εκείνα χρόνια στα τέλη της δεκαετίας του 80 με αρχές του 90. Για τους περισσότερους από εμάς ήταν μια λαμπρή περίοδος με μια νέα αίσθηση ελευθερίας να εξαπλώνεται τριγύρω. Τώρα, στις μέρες μας , ο ρατσισμός, ο φανατισμός και μια ολική επίθεση ενάντια στην αντίληψη και τις ιδέες της πολυπολιτισμικότητας εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη! Ποια είναι η θέση των ευαίσθητων ανθρώπων σαν και σένα σε αυτό το γεγονός;
PW: Ναι, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να πιστέψεις ότι ο ρατσισμός και ο φασισμός θα μπορούσαν να ελκύουν ανθρώπους ξανά. Το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ των υπερβολικά πλούσιων ανθρώπων και των φτωχών, έρχεται να προστεθεί στα εμπόδια της καθημερινής ζωής των ανθρώπων οδηγώντας τους σε απόγνωση την οποία εκμεταλλεύονται με τη σειρά τους οι εξτρεμιστές. Υπάρχει μια γενική έλλειψη εμπιστοσύνης ως προς αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία αλλα και προς τον τύπο. Παρόλαυτα, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, υπάρχει ένα αίσθημα ότι τα πράγματα χρειάζεται ν’ αλλάξουν κάπως προς μια θετική κατεύθυνση ώστε να σταματήσουν αυτά τα προβλήματα να κλιμακώνονται. Το περιοδικό ΤΙΜΕS δημοσίευσε μια επισκόπηση (των ανθρώπων του Ηνωμένου Βασιλείου) σήμερα που έλεγε ότι ένα μήνυμα ενάντια στη λιτότητα, το να ορθώνεις το ανάστημά σου μπροστά στις μεγάλες επιχειρήσεις και να μην τις αφήνεις να σε κάνουν ότι θέλουν, όπως επίσης και το να προάγεις την ειρήνη, θα ήταν δημοφιλές. Άρα, υπάρχει ελπίδα!
• Η ταινία του Paul Kelly αντανακλά την επιρροή από τα κλασικά avant guard έργα όπως το ‘’Symphony of a city’’ του Walter Rutman. Ποια είναι η συγχωνευτική προσέγγιση ενός μοντέρνου μουσικού της ποπ σκηνής και της ροής εικόνων μιας σύγχρονης avant-cinema δουλειάς;
PW.: Νομίζω πως αν γούσταρες alternative ή indie μουσική τη δεκαετία του 80, γούσταρες και underground ή new wave κινηματογράφο. Αυτό γιατί εν μέρει ήταν μια αντίθεση στο λαμπερό mainstream MTV κόσμο του Sting, των Dire Straits και των φίλων τους. Επίσης μάθαινες γι’ αυτό μέσα από συνεντεύξεις που δίνανε διάφορες μπάντες, όπως επίσης και από κάποιες εικόνες που χρησιμοποιούσαν στο artwork τους. Είχαμε ένα καινούργιο τηλεοπτικό κανάλι στην Αγγλία τότε (δεν είναι και πολύ καλό τώρα πια) που πρόβαλε διάφορες εποχές του κλασσικού arthouse σινεμά με συζητήσεις ν’ ακολουθούν τις προβολές αυτές. Ήταν εξαιρετικά εκπαιδευτικό. Πάντα ήθελα να γράψω μουσική για ταινίες , το ‘’ How we used to live ‘’ είναι ένα ‘’φιλμ κολάζ’’ και ταιριάζει πραγματικά με τον κολάζ τρόπο κατά τον οποίο γράφουμε μουσική.
• Τι σας οδήγησε στο να κάνετε την cover εκτέλεση , η οποία είναι πραγματικά άριστη, του κλασσικού ύμνου του Neil Young, ‘’Only love can break your heart’’ ;
PW: Ήταν το γεγονός ότι περνάγαμε μια φάση με τον Neil Young εκείνη την εποχή και το ότι δεν είχαμε ποτέ ως τότε γράψει τραγούδι από μόνοι μας. Είμασταν έτοιμοι να δοκιμάσουμε το Ambulance Blues αλλά αν το είχαμε κάνει, πιθανόν να μην έκανα αυτή τη συνέντευξη τώρα.
• Ποια είναι τα αισθήματά σου για την post-contemporary μουσική σκηνή του σήμερα; Πιστεύεις ακόμα στη δύναμη του χορού; Στο να αλλάζεις τις καρδιές των ανθρώπων;
PW: Τεράστιο μέρος από τη μουσική που γράφεται σήμερα είναι πραγματικά πολύ καλή, απλά, ίσως να υπάρχουν λιγότερα αστέρια και χαρακτήρες για να ερωτευτείς σήμερα. Η μουσική μπορεί ακόμα και έχει τη δύναμη του να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Ελπίζω τα παιδιά μου και η γενιά τους να πάρουν απ’ αυτή όλα όσα κατάφερα να πάρω και εγώ.
• Κλείνωντας, μια δύσκολη ερώτηση! Αφορά την αγάπη! Τι πιστεύεις για την αγάπη;
PW: Mια μεγάλη ερώτηση! Είμαι πολύ ευγνώμων που έχω αγάπη στη ζωή μου. Η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, οι φίλοι μου, φυσικά τα άλλα μέλη της μπάντας και οι οικογένειές τους, είμαστε μαζί 25 χρόνια και τους αγαπώ όλους!
Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Τη συνέντευξη πήρε για λογαριασμό του kaboom ο Γιάννης Ραουζαίος, Τη μετάφραση και την επιμέλεια του κειμένου έκανε ο Αρθούρος Στάικος.
