Το επόμενο Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου, οι In The Nursery θα παίξουν στο Fuzz, στο πλαίσιο του μίνι φεστιβάλ της Death Disco. Λίγο πριν την εμφάνισή τους, μας μίλησαν για τη μέχρι τώρα πορεία τους.
1. Eίσαστε μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες και επιδραστικές μπάντες των τελευταίων δεκαετιών στην ηλεκτρονική και industrial σκηνή. Πώς θα μπορούσατε να περιγράψετε την σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών πειραματισμού και παρουσία σας στα μουσικά πράγματα;
Ποτέ δεν είχαμε βάλει στόχο να γίνουμε επιδραστικοί, μονάχα να δημιουργούμε μουσική που μας άρεσε και μας φαινόταν ενδιαφέρουσα. Πιστεύω ότι η ελευθερία μας να πειραματιζόμαστε και να χαράζουμε τα δικά μας μονοπάτια, έχει να κάνει με το ότι καταφέραμε να παραμείνουμε μακριά από τη συνήθη νοοτροπία των δισκογραφικών εταιρειών και να παραμείνουμε τρομακτικά ανεξάρτητοι!
2. Tο Σέφηλντ ήταν μία από τις πόλεις κλειδιά για την ανάπτυξη της πειραματικής και Industrial και Τέκνο σκηνής στη Βρετανία. Μπορείτε να μας πείτε μερικά πράγματα για την πόλη που μεγαλώσατε;
Η αλήθεια είναι πως ήρθαμε στο Σέφηλντ σαν φοιτητές, δεν γεννηθήκαμε εδώ, αλλά όταν ήρθαμε το ΄79 -΄80, η σκηνή έλαμπε, νιώσαμε ότι βρήκαμε ένα μέρος για να μείνουμε, οπότε φτιάξαμε μια μπάντα και μείναμε! Το Σέφηλντ έγινε το κέντρο μας και το σπίτι που υιοθετήσαμε κυριολεκτικά, καθώς έχουμε μείνει σε αυτό περισσότερο από οπουδήποτε αλλού!
3. Θα θέλατε να μας περιγράψετε εάν είναι δυνατόν, τα πολύ ιδιαίτερα χρόνια του Post Punk και της Νέας μουσικής, στον βρετανικό Βορρά;
Και οι δύο είχαμε την εμπειρία της έκρηξης του Punk ενώ ήμασταν ακόμη στον νότο. Επισκεπτόμασταν άλλες πόλεις όπως το Brycknel ή το Ηy Wychombe για να δούμε να παίζουν μπάντες όπως οι Siouxsie and the Banshees , οι Buzzcocks ή οι Joy Division. Όταν μετακομίσαμε στο Σέφηλντ τo '79, ήταν η χρονιά που το Post Punk έμπαινε δυναμικά στα πράγματα και άνθιζε. Αρχικά θελήσαμε να γίνει όχημά μας το Punk και να αποτελέσει το κύριο εργαλείο μας, αλλά ήταν το Post Punk και ειδικά οι Joy Division που μας ενέπνευσαν να κάνουμε τη δική μας μουσική και να προσφέρουμε μια αποκλειστικά δική μας μουσική πρόταση! Το Σέφηλντ, το Ντονκάστερ, το Μάντσεστερ και το Λήντς, είχαν μια συναρπαστική πειραματική, post punk, industrial και ηλεκτρονική σκηνή, με τα είδη να αναμειγνύονται διαρκώς μεταξύ τους. Επίσης υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι που σκέφτονταν με τον ίδιο ή ανάλογο τρόπο και μπορούσες να δουλέψεις με αυτούς αλλά και να στηριχθείς από αυτούς. Τόσοι πολλοί άνθρωποι που σκέφτονταν με παρόμοιο τρόπο, εκφράζονταν μέσα από τη μουσική.
4. Ποιες θα λέγατε πως ήταν οι επιρροές σας από τη μουσική, το σινεμά και τη λογοτεχνία;
Κατά τη διάρκεια της μουσικής μας πορείας, οι επιρροές ήλθαν κυρίως από τρεις πηγές:
Όσον αφορά τη μουσική, οι δυναμικές και η ενέργεια συνθετών όπως ο Βάγκνερ, ο Στραβίνσκυ και ο Σοστακόβιτς. Όσον αφορά το σινεμά, η περίοδος του βωβού κινηματογράφου αποτέλεσε συνεχή έμπνευση για τα διάφορα soundtrack οπτικής μουσικής που κάναμε. Όσον αφορά την λογοτεχνία, αμέτρητοι λογοτέχνες, συγγραφείς και ποιητές, όπως οι Colin Wilson, Ρεμπώ, Σ. Μπέκετ και Γ.Μ.Γέητς.
5. Έχετε αναμειχθεί σε πάρα πολλά πρότζεκτ, κινηματογραφικά, παραστατικά, εγκαταστάσεις, και ευρύτερες καλλιτεχνικές δημιουργίες. Ποιο από αυτά σας έχει αφήσει τις πιο όμορφες αναμνήσεις;
Δύο έρχονται στο νου μας: Το πρώτο, η μνημειώδης εμφάνιση-εγκατάσταση για το άνοιγμα του Wave Gotic Treffen στη Λειψία το 2007 και το δεύτερο, ένα event που πραγματοποιήσαμε για το άνοιγμα της έκθεσης της B.Γουέστγουντ, "Fashionably late". H δράση μας διέσχισε όλο το φάσμα από το Post Punk μέχρι την κλασσική μουσική.
6. Πείτε μας λίγα περισσότερα για την ενασχόλησή σας με τον βωβό κινηματογράφο και ειδικότερα με τη μουσική παραγωγή-επένδυση-επέμβαση πάνω στο αριστουργηματικό κλασσικό κινηματογραφικό έργο του Τζίγκα Βερτώφ, "Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή"…
Φτάνοντας πίσω στις ημέρες του 1999, "Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή" είναι μια από τις πρώτες μας συνθέσεις πάνω σε βωβό σινεμά. Είναι ένα μνημειώδες ντοκιμαντέρ και έκτοτε πολλοί μας ζητούν να το παίζουμε σε λάιβ. Έχουμε κάνει αρκετές περισσότερες δουλειές στα χρόνια που πέρασαν και με χαρά μας μπορούμε να σου ανακοινώσουμε εδώ το 9ο project μας σε αυτό το πεδίο, πάνω στο βωβό σουρεαλιστικό αριστούργημα του 1928, "Τhe Seashell and the Clergyman"!
7. Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι στις γνώσεις μας για δουλειές σας όπως τα, "Τwins" και "Stormhorse"?
Και τα δύο άλμπουμ ήταν πειραματικά αλλά με διαφορετικούς τρόπους! Το "Stormhorse" προέκυψε από την ανάγκη και το πάθος που έχουμε στο να συνθέτουμε μουσική κινηματογραφικού ύφους και μουσική που να ερεθίζει και να προκαλεί εικόνες στον νου. Το "Twins" προέκυψε την περίοδο που μειώναμε τα μέλη του συγκροτήματος σε εμάς τους δύο, οπότε εξερευνούσε νέους τρόπους έκφρασης, πειραματισμού και δημιουργίας.
8. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Colin Wilson; Τι σας ώθησε σε αυτήν;
Αρχικά γνωρίζαμε τον C.Wilson από το εξαιρετικό έργο του "Τhe Outsider" και φυσικά από τον εκτενή και διαρκώς διευρυνόμενο κατάλογο των δουλειών του. Τη στιγμή που σχηματοποιήθηκε το concept "Η Ανατομία ενός Ποιητή"(η αυτοκαταστροφική φύση των δημιουργικών καλλιτεχνών)", ήρθε στον νου μας η άγρια ιδέα να πάμε και να τον γνωρίσουμε και να του ζητήσουμε να απαγγείλει μερικούς στίχους του. Τον συναντήσαμε και η ιδέα του άρεσε πολύ. Μας κάλεσε ευγενικά στο σπίτι του, όπου ηχογραφήσαμε μαζί ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα θέματα!
9. Απ’ όσο γνωρίζω, είχατε ενδιαφερθεί και αναμειχθεί στην dance σκηνή και στην έκρηξη της χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής κουλτούρας των τελών των ΄80s και των ΄90s. Ποιες ήταν κάποιες από τις ιδέες σας εκείνη την εποχή για το ρεύμα που άλλαξε για πάντα το πρόσωπο της σύγχρονης μουσικής εποχής;
Ενώ πράγματι μας άγγιξε, δεν μπορούμε να πούμε ότι επηρεαστήκαμε σε τεράστιο βαθμό απ’ αυτήν, αλλά περισσότερο ότι ενσωματώσαμε στοιχεία στο σώμα της μουσικής μας. Φυσικά κάναμε και το δικό μας side project, τους Les Joumeaux, αλλά περισσότερο θα λέγαμε ότι ύστερα ασχοληθήκαμε με το να αναπτύξουμε αυτό που συνιστά τους ITN.
10. Πώς σας προέκυψε να ασχοληθείτε με αυτό το πολύ σημαντικό "Smokebelch" των "Sabres of Paradise";
Πηγαίναμε στη σχολή με τον A. Weatherall, κρατήσαμε επικοινωνία και δεν θυμάμαι πως ακριβώς, αλλά κάποια στιγμή μας τηλεφώνησε ο Άντυ και μας ζήτησε να δουλέψουμε ξανά πάνω σε ένα κομμάτι τους. Το αυθεντικό κομμάτι είναι το " New Age of Faith" του Lamont Booker. Tο ακούσαμε και προσθέσαμε πάνω του πιάνο, φωνές, φλάουτο και περάσματα διπλού μπάσου… Βάλαμε ακόμα και τους ήχους ενός στρατιωτικού τυμπάνου. Ολόκληρο το κομμάτι είναι πολύ κυκλικό και το τραγούδι χτίζεται πάνω σε επαναλαμβανόμενες μελωδίες. Οι εγγραφές εστάλησαν στον A. Weatherall που έκανε το remix. Πολλά από τα εύσημα πρέπει να δοθούν στον Lamont Booker που συνέθεσε το αρχικό κομμάτι, αλλά αρκετή από τη μεγάλη επιτυχία του τελικού θέματος έχει να κάνει και με την προσωπική αύρα της… αστρόσκονης που έβαλε πάνω του ο Α. Weatherall και που τον ακολουθεί πάντα!
11. Πείτε μας μερικά στοιχεία για την επερχόμενη εμφάνιση σας στην Ελλάδα στα πλαίσια του Mini Fest του Death Disco στο Fuzz Club…
Πάντα είχαμε μνημειώδη αποδοχή στην Ελλάδα. Το κοινό είναι παθιασμένο και γεμάτο ενθουσιασμό! Είναι πάντοτε μεγάλη μας χαρά να παίζουμε εδώ! Η εμφάνιση μας στο Mini Fest στο Fuzz θα περιλαμβάνει ένα μεγάλο mix από το σύνολο της δουλειάς μας τα τελευταία 35 χρόνια! Θα είναι συναρπαστικά!
12. Τι πιστεύετε για την Αγάπη; Μια ερώτηση που κάνω σε όλους απ’ όσους παίρνω συνεντεύξεις απ’ όλα τα καλλιτεχνικά πεδία τα τελευταία τριάντα χρόνια!
Δίνεις όποια απάντηση μπορείς να δώσεις την κάθε φορά που εμφανίζεται αυτό το εξαιρετικό συμβάν στη ζωή σου!
