«Όταν ο καπνός του τσιγάρου έχει πάρει τη μυρωδιά του στόματος εκείνου που τον εκπνέει, οι δύο μυρωδιές ενώνονται με inframince»: Inframince είναι το όνομα που έδωσε ο Marcel Duchamp σε μία διάσταση η οποία βρίσκεται στα όρια νοητού και αισθητού. Μία διάσταση / σύμβολο που προσανατόλιζε τη μοντέρνα καλλιτεχνική αναζήτηση στις πιο λεπτεπίλεπτες μορφές που δύναται να αντιληφθεί ο νους μας. «Η ζεστασιά ενός καθίσματος (από το οποίο μόλις σηκώθηκε κάποιος) είναι inframince».
Στη δεκαετία του ’30 λοιπόν, ο Duchamp – Γάλλος εικαστικός, διανοούμενος και σκακιστής – προσπάθησε να εξηγήσει τη δυναμική αυτή έννοια μέσα από 46 σημειώσεις και σχόλια. Infra-mince, υπό-λεπτος: πρόκειται για τις λεπτότατες διαφορές, για μία ανεπαίσθητη απόσταση, για το τελευταίο αόρατο όριο μεταξύ δύο φαινομένων ή αντικειμένων που έρχονται σ’επαφή. Στις μέρες μας, Γάλλοι μηχανικοί εξειδικευμένοι σε ζητήματα τριβολογίας, διαβάζουν τις παραπάνω σημειώσεις προσδοκώντας μία αναλυτικότερη κατανόηση της επιστήμης τους: «Στην καλύτερη περίπτωση» γράφει ο Jean-Marie Georges «...ένας επιστήμονας που μελετά κλασική τριβολογία (επιστήμη της επαφής στερεών σωμάτων) ονειρεύεται να εξετάζει την επαφή δύο σωμάτων. Η πραγματικότητα όμως είναι πιο ενδιαφέρουσα. Στο ενδιάμεσο των δύο σωμάτων, εμφανίζεται ένα τρίτο σώμα το οποίο αντιστοιχεί σε μία δυναμική διαδικασία που φέρνει στο προσκήνιο την ύλη που έχει συσσωρευθεί μέσα σ΄αυτήν την επαφή [...] Για παράδειγμα: τι θα έχουμε αν τοποθετήσουμε μαζί την μπροστινή και την πίσω σελίδα ενός φύλλου; Το φύλλο καθ΄εαυτό: ένα, ενιαίο και αδιαίρετο σώμα σχηματισμένο από δύο αντιτιθέμενα μεταξύ τους σώματα». Ενώ λίγο πιο κάτω καταλήγoντας κάνει ιδιαίτερη μνεία σε μοντέρνους και σύγχρονους εικαστικούς που στην προσπάθειά τους να αποδώσουν στον καμβά την έννοια της επαφής ανέτρεξαν στο αποτύπωμα ως βασικό εκφραστικό μέσο. Παρομοίως στον Marcel Duchamp, ως inframince ορίζεται «ένα οριακό βίωμα, μια αίσθηση που γλιστρά διακριτικά από τη μία ιδιότητα στο αντίθετό της, απο το κυρτό στο κοίλο, από το αρσενικό στο θηλυκό, από τον χώρο στο χρόνο...» Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να δούμε και να μετρήσουμε το inframince, παρά μόνο να το νιώσουμε, αφού πρόκειται για μία απόσταση ή μία διαφορά την οποία δεν γίνεται να αντιληφθούμε, παρά μόνο να τη φανταστούμε. Είναι σαν το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του ήχου της εκπυρσοκρότησης ενός όπλου και της εμφάνισης του σημαδιού της σφαίρας πάνω στον στόχο. Το inframince είναι η ιδέα «μίας απειροελάχιστης επιφάνειας που υπάγεται ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικούς κόσμους».
«Το δύνασθαι είναι ένα inframince. Η δυνατότητα πολλαπλών χρωματιστών κουκκίδων να γίνουν ένας πίνακας του Seurat είναι η ακριβής εξήγηση του δύνασθαι ως inframince. Το δύνασθαι εμπλέκοντας το γίγνεσθαι – το πέρασμα από το ένα στο άλλο λαμβάνει χώρα μες το inframince. Αλληγορία της λήθης» – M. D.
Squiggle λοιπόν κι αυτήν τη φορά: γράψτε τις δικές σας σημειώσεις με τα πιο λεπτοφυή inframinces της ζωής σας. Στείλτε τα μας επωνύμως, ψευδωνύμως, ανωνύμως, απλά και μόνο για να φτιάξουμε ένα squiggle game.
[σημείωση: το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο kaboom με ημερομηνία 23/3/2015]
