5 φετινά περιστατικά για να σιχαθείς τον ελληνικό αθλητισμό

Είναι πλέον πασίγνωστο ποια είναι τα χρόνια προβλήματα των ελληνικών γηπέδων. Στημένα παιχνίδια, διαπλοκή, βία και αστυνομική αυθαιρεσία, φασίστες οπαδοί, σεξισμός και μίσος για ό,τι διαφέρει από τον «καθαγιασμένο» μάτσο Έλληνα, θέαμα και εμπορευματοποίηση, είναι μερικά μόνο από τα συστατικά που συνθέτουν την ελληνική πραγματικότητα του αθλητισμού και του καθόλου αγνού και απλού φιλάθλου. Θες να ακούσεις και να θυμηθείς πέντε συγκεκριμένα περιστατικά που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές;

5. Το στήθος της Ελεονώρας  Μελέτη
Στον πρώτο τελικό για την ανάδειξη του πρωταθλητή της Basket League μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο κλειστό του ΟΑΚΑ, τόλμησε να κάνει την εμφάνισή του ένα σπάνιο είδος ανθρώπου για τα δεδομένα του γηπέδου. Αναγνωρίσιμη, θηλυκού φύλου τηλεπερσόνα, που είχε μάλιστα το «θράσος»  να ντυθεί «προκλητικά». Αυτό ήταν. Η επιστημονική κοινότητα της κερκίδας και της αθλητικής δημοσιογραφίας ενεργοποιήθηκε αυτομάτως ώστε να εξετάσει την καινούργια αυτή ανακάλυψη. Αλαλούμ στο γήπεδο, αλαλούμ και στα αθλητικά πόρταλ. Φωτογραφικό υλικό, εκτενή δημοσιεύματα και αφιερώματα, σχόλια που συνδέουν την αστοχία των παικτών με το ντεκολτέ της μπλούζας της Μελέτη (σωστά, πώς να συγκεντρωθούν τα παιδιά μας, άνθρωποι είναι και αυτοί), συνοδεύτηκαν όλα από την εμφάνιση ενός πανό μνημειώδους φαντασίας: We want boobs.

4. Η μπανάνα στον Σαλίνο
Στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, λίγα λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα, ο Σαλίνο καθώς πήγαινε να εκτελέσει το κερδισμένο φάουλ της ομάδας του από τα δεξιά, δέχτηκε μια μπανάνα από την εξέδρα των φημισμένων για τον πολιτισμό τους παοκτσίδων. Το σόου δεν τελείωσε εκεί, με την απολογία του ΠΑΟΚ να σε κάνει να ψάχνεσαι για διαβατήριο: «Υπάρχει ωστόσο το ενδεχόμενο, ο δράστης να είχε φέρει στο γήπεδο την μπανάνα για να την φάει, και να την πέταξε όπως θα έκανε με οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο».

           
3. Τα επεισόδια στο κλειστό της Κυψέλης
Διαβάζει κανείς στο 5ο τεύχος του Convoy το 1986: «Η κερκίδα είναι μια φυλακή: από έξω τα σώματα των αθλητών υπερβάλλουν σε ζήλο, κινητικότητα, υπερβάλλουν σε λειτουργία και σε βία. Από μέσα, τα σώματα των θεατών πρέπει να είναι ήσυχα, τακτοποιημένα, παθητικά. Έτσι, λοιπόν, κάθε διεκδίκηση του σώματος των θεατών είναι απαγορευμένη, γιατί καταστρέφει το δίπολο του θεάματος -ίσως γίνονται οι ίδιοι το θέαμα, αλλά ένα θέαμα διόλου «αθλητικό», αντίθετα πολεμικό, και πολεμικό επί της ουσίας, όχι σαν αναπαράσταση»¹. Στο γήπεδο της Κυψέλης πριν από μερικές μέρες, 100 οπαδοί της ΑΕΚ με εισιτήρια στα χέρια τους, περίμεναν να μπουν στο γήπεδο για τον τελικό χάντμπολ της ομάδας τους με τον Διομήδη Άργους. Η αστυνομία όμως είχε διαφορετική γνώμη. Βρίζοντας αδιακρίτως, οι ένστολοι ξεκίνησαν, με το έτσι θέλω, να βαράνε κόσμο γιατί δε χωρούσαν όλοι όσοι περίμεναν στην εξέδρα. Tα επεισόδια συνεχίστηκαν και μέσα στο κλειστό με την ρίψη χημικών και δακρυγόνων ακόμα και στο κυλικείο, κάνοντας την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Όπως διάβασα και σε μια προσωπική μαρτυρία, εικάζω έμπιστη, οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν φτάσει στον χώρο, έτοιμες, «φτιαγμένες» για ξύλο.

2. Το «no politica» της Θύρας 7
Αυτά που θα ακούσεις τώρα στα λέει ένας οπαδός του Ολυμπιακού. Ε λοιπόν, δεν έχει υπάρξει χειρότερη ντροπή για την ιστορία της ομάδας από τα αντανακλαστικά της Θύρας 7 ενάντια στους φασίστες της Χ.Α. με αποκορύφωμα το περιβόητο «no politica» που είχαν δηλώσει μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα. Αν είσαι φοιτητής σίγουρα θα σου θυμίζει τους «ανεξάρτητους» που έρχονται στις συνελεύσεις. Όπως δηλώνουν, ήρθαν στο πανεπιστήμιο μόνο για να μάθουν και αποποιούνται την πολιτική τους διάσταση. Είναι σαν να αφαιρούν, χωρίς να το έχουν καταλάβει απαραίτητα, από τον εαυτό τους την ιδιότητα του πολίτη. Ε, κάτι τέτοιο υποστήριξε και έκανε και η Θύρα 7. Άπαξ και περάσεις την γραμμή του γηπέδου δεν είσαι άνθρωπος, δεν φέρεις τίποτα πολίτικο, είσαι εκεί μόνο για το ποδόσφαιρο. Αστεία δικαιολογία για να καλύψουν τον φόβο τους να πάρουν θέση.

1. Η εκλογική νίκη του ποδόσφαιρου
- «Το θέαμα δεν είναι ένα σύνολο εικόνων, αλλά μια κοινωνική διασύνδεση μεταξύ ατόμων που επικοινωνιοποιείται με εικόνες», Γκύ Ντεμπόρ

Από την κόντρα στον Πειραιά του Γ. Μώραλη και του Β. Μιχαλολιάκου με φόντο τις 14.000 ψήφους του πρόεδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός Β. Μαρινάκη, μέχρι την πανηγυρική εκλογή του Α. Μπέου στον Βόλο και τον ευρωβουλευτή πλέον Θ. Ζαγοράκη², η φετινή συνάντηση με τις κάλπες ανέδειξε με εμφατικό τρόπο ότι στη συνείδηση μιας μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων εντυπώθηκαν ως διεκδικητές της προτίμησής τους οι ομάδες και όχι τα πρόσωπα και οι πολιτικές τους. Ρίχνοντας μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των φιλικά προσκείμενων αθλητικών εφημερίδων στον Ολυμπιακό εύκολα παρατηρείς τον απροκάλυπτο τρόπο που πανηγύρισαν την νίκη του Γ. Μώραλη. «Νίκη του Θρύλου, του Μώραλη, του Μαρινάκη» γραφεί ο Πρωταθλητής την επομένη των εκλογών, ενώ ο Γαύρος τονίζει «μαζί με τον Ολυμπιακό γιγαντώνεται, εξελίσσεται και γίνεται θρύλος και ο Πειραιάς». Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σκιαγραφώ πιο πάνω, αυτοί που διαλαλούσαν το «no politica» στον αθλητισμό. Πρόκειται για μια καθαρή νίκη της διάστασης του συμβολικού και του θεάματος κόντρα στην ουσιώδη πολιτική σκέψη.
Αξιοσημείωτο: Το Παναθηναϊκό κίνημα, το ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ κίνημα, κανένα πρόσχημα, οι άνθρωποι το λένε στο όνομά τους, απέσπασε 0,74% των ψήφων, ξεπερνώντας την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, ένα σχήμα με παράδοση, που συγκέντρωσε 0,72 %.

Bonus: +1 λόγος να πας διακοπές κάπου μακριά
Όπου να ‘ναι έρχεται το Μουντιάλ, με τους οπαδούς της Ελλάδας ντυμένους τσολιάδες, την Νερίτ να γιγαντώνει τις τηλεθεάσεις της και τους απανταχού «ελληνόψυχους» σε παροξυσμό. Όλα αυτά μετά τα πάμπολλα τραγικά περιστατικά³ που συνοδεύουν φέτος την προετοιμασία του θεσμού στην Βραζιλία και ενώ οι αρχές της χώρας προειδοποιούν ότι ενδέχεται να προχωρήσουν ακόμα και σε προληπτικές συλλήψεις πολιτικών ακτιβιστών. Tι άλλο να σου πω για να ξεκινήσεις να ψάχνεις ωραιότατα παραμεθόρια νησιά που δεν έχουν τηλεόραση;