Αν το καλοσκεφτείς, το καλοκαίρι το έχασες αν δεν έχεις κάποιον να σου το δείξει.
Α, ήταν τότε μαγικές οι μέρες κι ας άδειες. 'Ετριζαν οι γρίλλιες από τα γουργουρίσματα των πουλιών το μεσημέρι. Κι είχες να περιμένεις ένα θαύμα, απογευματιάτικο σα γλυκό, καλοσερβιρισμένο δίπλα από το μπρίκι που άχνιζε για τους μεγάλους. Αλλιώς περπατούσες ξυπόλυτη, όταν στ' απαγορεύανε: κολλούσε η πατούσα σου κάτω, να ρουφήξει δροσιά από την πέτρα κι ανέβαινε ελαφρά γιορτάζοντας τη γύμνια. Κι από τον ύπνο έβγαινες μαγεμένη, ξέπνοη, με το μούδιασμα που αφήνει η φλούδα το σύκο στη γλώσσα. Ποιός να μιλήσει γι αυτό, που δε σηκώνεται η γιαγιά μ' όλα τα χρόνια της, να σκαρφαλώσει, να σκίσει την κάλτσα της ψηλά στο γόνατο και να σου φέρει σύκα στ' αλουμινόχαρτο.
Αν το καλοσκεφτείς, δε δοκίμασες ξανά τέτοια σύκα. Κι ας ήταν το χωριό άχρονο, αδιάφορο και ίδιο, ούτε βουνό ούτε θάλασσα, ένα τηγάνι να καίγεται ο κόσμος τα μεσημέρια. Τότε οι μεγάλοι, παίζαν χαρτιά στη βεράντα ή κουβέντιαζαν όλο το βράδυ. Κι όπως κανείς δεν ασχολιόταν με τους μικρούς, νομίζαμε πως ο κόσμος ο μεγάλος τελειώνει και αρχίζει στους τρεις δρόμους που περπατούσαμε. Κι η ελευθερία μας δε μπορούσε να είναι πιο απόλυτη απ΄το να αλωνίζουμε αυτούς τους δρόμους.
Δεν ξέρεις πόσα καλοκαίρια πέρασες εκεί. Δεν τα μετρούσες τότε. Τότε, ένα καλοκαίρι ήταν ένα καλοκαίρι, αδιαπραγμάτευτο, χωρίς τετραψήφιους πίσω από φωτογραφίες και αποκόμματα εισιτηρίων. Φυσικά, θα υπήρξαν κι άλλα, διαφορετικά, όταν το σπίτι είχε αρχίσει να ερημώνει και το σκαγες για το κιόσκι απέναντι, φορτωμένα εκείνα με καπνούς περίεργους και μπύρες και χαριτωμένα μισόλογα. Αλλά απο τέτοια έχεις καλύτερα να διηγηθείς..
Το ζήτημα είναι οτι μεγάλωσες. Και μίκρυνε το χωριό και μίκρυνε κι η γιαγιά και ξεραίνονται τα σύκα. Κι ήρθαν πέντε-έξι καλοκαίρια αλησμόνητα, μαρκαρισμένα αυτά, κολλημένα στον πίνακα ανακοινώσεων, να τα θυμάσαι το Σεπτέμβρη. Κι άλλα λιγότερο καλά από πέρυσι.
Και φέτος λες: αν το καλοσκεφτείς, το καλοκαίρι το έχασες αν δεν έχεις κάποιον να σου το δείξει. Εσένα, για παράδειγμα. Εμένα, για παράδειγμα. Μα ένα καλοκαίρι είναι πάντα ένα καλοκαίρι. Κι όταν μετριέται μικρό απέναντι στα χρόνια σου κι όταν μεγάλο. Κι όταν, ακόμα, στο παίρνουν απ' το χέρι πριν προλάβεις καλά καλά να το δαγκώσεις, και τότε είναι ένα καλοκαίρι. Και αν δεν είναι το φετινό, μπορεί να είναι του χρόνου.
