Από την μαζική και πετυχημένη παραγωγή σειρών, που καλύπτει όλα τα είδη και τα γούστα τα τελευταία χρόνια, δεν θα μπορούσαν να λείψουν σειρές με σουπερήρωες. Και μάλιστα σειρές με υψηλές προσδοκίες που να ξεφεύγουν κατά πολύ από τα όρια της σαπουνόπερας, όπως το «Λόυς και Κλάρκ», ή να τσιγκουνεύονται να βάλουν κανα παραπάνω εφέ, όπως το «Σούπερμαν στα χρόνια της νιότης» (Κράτησε 10 σεζόν όμως). Έτσι είδαμε διάφορες προσπάθειες στο είδος να επιχειρούν να δώσουν το κάτι παραπάνω, όπως το Heroes, αλλά τίποτα που να μας θυμίζει αγαπημένους μας ήρωες από την Marvel ή τη DCcomics.
Η αλήθεια είναι, για να μην είμαστε άδικοι, πως το κάτι παραπάνω δεν είναι απλά ένας πρωτοκλασάτος ήρωας και κάποια καλά εφέ. Επειδή πρόκειται για σειρά, το κάτι παραπάνω πρέπει να συμπληρώνεται από την πρώτη εντύπωση που θα σου δημιουργήσει η σειρά και το storyπου θα της εξασφαλίσει διάρκεια ζωής και τηλεοπτικό κοινό. Έτσι πέρα από το χαρακτήρα που θα μεταφέρεις στη μικρή οθόνη θα πρέπει να μεταφέρεις και δοκιμασμένες συνταγές γενικά των σειρών που θα έρθουν να δέσουν και θα φτιάξουν έναν αφράτο μουσακά, νόστιμο, αλλά κι ελαφρύ για το στομάχι.
Το 2012 λοιπόν η DC, ή τέλος πάντων αυτοί που αναλαμβάνουν να κάνουν τη μεταφορά των χαρακτήρων της στη μικρή οθόνη όπως έχουμε αναφέρει κι αλλού (http://www.kaboomzine.com/el/asimantotita/dc-strikes-back.html ), αποφασίζουν να ρίξουν στη μάχη τον Arrow. Όχι έναν τόσο πρωτοκλασάτο ήρωα, αλλά σίγουρα ένα αρκετά «γνωστό κι αγαπητό όνομα» στους φανς (Green Arrow) και σιγουρότερα ένα όνομα πολύ πιο ελκυστικό στο ευρύτερο κοινό σε σχέση με τον Aquaman (πιλοτικό επεισόδιο το 2006). Έτσι σκάει το πρώτο trailer που δίνει αρκετά καλά σημάδια για το τι πρόκειται να ακολουθήσει: Ένας τούμπανος που τρέχει σαν το ναυαγό σε κάτι βράχια αλλά παράλληλα εμφανίζεται σε fancy clubs και σε κάτι γειτονιές που θυμίζουν το Gotham city, κάτι διαπλεκώμενοι και κάτι γκάνια σε σεντούκια, ένας περίεργος μασκοφόρος, λίγος πανικός, το τόξο που περίμενες να δεις από τον τίτλο και μια στολή που φέρνει κάτι σε Robin Hood.
Η ιστορία ξετυλίγεται σιγά σιγά και σου δημιουργεί κάποιες αμφιβολίες για το αν θα συνεχίσεις να το βλέπεις, αλλά παράλληλα σου δίνει πράγματα που σου κινούν την περιέργεια και θέλεις να δεις τι παίζει. Συγκεκριμένα, η υπόθεση ξεκινά με την επιστροφή ενός πρώην κακομαθημένου πλουσιόπαιδου, το οποίο όλοι θεωρούσαν νεκρό για 5 χρόνια, ενώ στην πραγματικότητα βρισκόταν εγκλωβισμένος σε ένα μυστηριώδες νησί. Έτσι ανάμεσα στα μικροπροβλήματα που αφορούν στην επανένταξη του στην οικογένεια, στη δουλειά, στον κόσμο γενικά, παράλληλα τρέχουν flash backs που μας δίνουν κάποια στοιχεία σχετικά με το τι έπαιζε σε αυτό το νησί και δείχνουν να οδηγούν στο γιατί και πώς έφυγε από κει. Και κάπου ανάμεσα στην διαπλοκή αυτών των δύο ξεκινά η ιστορία του Arrow, ενός vigilante (εκδικητή), ο οποίος έχει ως αποστολή να καθαρίσει την πόλη του από τη σαβούρα. Όπλα του όχι κάποιες ειδικές δυνάμεις, αλλά ένα γαμάτο τόξο και άριστες πολεμικές τεχνικές. Επομένως, δεν μιλάμε για καθαρή superhero σειρά, αλλά για σειρά χαρακτήρα της DC, όπου ο ήρωας τα βάζει με όλους και με όλα σε ένα πιο ρεαλιστικό επίπεδο.
Η σειρά εκτυλίσσεται για ένα αρκετό διάστημα με σχεδόν αυτοτελή επεισόδια όπου απολαμβάνουμε τον Arrow να αντιμετωπίζει διάφορους «εχθρούς», ενώ παράλληλα στήνεται ο θρύλος του vigilante στη Starling City καθώς και η μικρή του ομάδα που τον υποστηρίζει κατά κύριο λόγο τεχνολογικά στο εγχείρημα του. Σιγά σιγά όμως, όσο η λίστα των εχθρών του φτάνει στα μεγάλα κεφάλια του κακού και αποκαλύπτονται περισσότερα πράγματα για το διάστημα της απουσίας του στο νησί, η ιστορία δένει μεταξύ της όλο και περισσότερο. Τα επεισόδια αποκτούν στενή συνοχή το ένα με το άλλο, η αγωνία εντείνεται και στην ιστορία προστίθενται στοιχεία και πρόσωπα που δείχνουν ότι θα την πάνε αρκετά μακριά αυτή τη σειρά. Από την τρίτη σεζόν πέφτει πλέον σήμα WarnerBros. Television και DCcomics!
Τέλος, σε σχέση με κάποια γενικά χαρακτηριστικά θα πρέπει να ειπωθούν τα εξής: Η πολεμική κατάρτιση του Arrow, ο εξοπλισμός του και τα εφέ που τα συνοδεύουν δεν είναι καθόλου φτηνιάρικα, αλλά αντιθέτως αρκετά προσεγμένα. Μάλιστα η δράση, που δεν λείπει από κανένα επεισόδιο, δεν περιορίζεται σε εύκολους χώρους, αλλά αντίθετα καλύπτεται από μια μεγάλη ποικιλία σκηνικών που αρκετές φορές καταλαμβάνουν και ολόκληρα σημεία της πόλης, πράγμα που όπως καταλαβαίνετε σημαίνει πανικός! Όσον αφορά τα παρεπόμενα της υπόθεσης, δηλαδή τα ρομάντζα που παίζουν σε κάθε περίπτωση ήρωα, εν προκειμένω δεν είναι καθόλου κουραστικά και ακολουθούν την ιστορία σχεδόν ευχάριστα, καθώς δεν χρησιμοποιούνται για να καλύψουν χρόνο ανάμεσα στα επεισόδια.
