Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών πραγματοποιήθηκε -παρά τα ιδιαίτερα μέτρα ασφαλείας που, λόγω των διαδηλώσεων της 6ης δεκεμβρη, είχαν και την επόμενη της ημέρα την Κυριακή 7 παραλύσει το κεντρο της Αθήνας- η ιδιαίτερα επιτυχημένη εκδήλωση-σειρά συναυλιών, προβολών και συζητήσεων για έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες δημιουργούς της σύγχρονης πειραματικής και avant guard σκηνής, τον Κ.Στόκχαουζεν. Σε μια ημερίδα που «αγκάλιασε» το σύνολο των χώρων και των ορόφων της Στέγης, είχαμε την ευκαιρία σε μια διάσταση μαραθωνίου, να ερευνήσουμε το πολύπλευρο έργο του συνθέτη, να δούμε οπτικοαουστικό υλικό, βιογραφικές ταινίες για τον ίδιο και έργα του, για ορχήστρα, σόλο ή ντουέτο μέσα από τις εκτελέσεις εξαιρετικών μουσικών. Στα έργα που παρουσιάζονταν από τις τέσσερις το απόγευμα και έπειτα, ξεχώρισα τη σειρά των «Ημερών της εβδομάδας σε Φώς», τις προβολές στο φουαγιέ του δευτέρου ορόφου του in absentiaτων αδερφών Quay (Ινστιτούτο Μπενζαμέντα. Ένα ποίημα ασπρόμαυρων εικόνων!), βασισμένο στο zwei paare του Καρλ Χάιντς Στόκχαουζεν, καθώς και το «Στόκχαουζεν στον Λίβανο» της Anne Marie deshaye. Αφαιρετικά και πολυδιάστατα, τα Klang -21.stunde-paradies, καθώς και τα Aus den sieben tagen: “It” Fur kommende Zeiten “Halt” και “japan” και Αus den sieben tagen “intensity” κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου στις ώρες κατά τις οποίες, μέσα σε ένα συνεχόμενο πάνω –κάτω, προσπαθούσα να αγκαλιάσω το μεγαλύτερο μέρος της βιωματικής αίσθησης της εκδήλωσης!
Στη μεγάλη συναυλία που πραγματοποιήθηκε μετά τις 9 το βράδυ στη μικρή σκηνή της Στέγης και ολοκληρώθηκε γύρω στις δώδεκα, οι εκδοχές ένα και 2 των refrainγια τρείς εκτελεστές (πιάνο, βιμπράφωνο και τσελέστα), ήταν οι καλύτερες στιγμές σε εκτέλεση πριν το διάλειμμα, το οποίο ουσιαστικά μας προετοίμασε για ό,τι θα ακολουθούσε στο κλείσιμο του Tierkreis no.41 7/8του 1974-78 με το οποίο ολοκληρώθηκε το event. O Στόκχαουζεν μπορεί να θεωρηθεί ένας ποιητής της πολυέκφρασης και ένας υμνητής ταυτόχρονα των άπειρων διαστάσεων που η αγάπη και το ελύθερο πνέυμα στην πανανθρώπινη-παγκόσμια διάσταση του μπορεί να προσφέρει μέσα από τις τέχνες των ήχων. Δεν είναι τυχαίο που αυτή ακριβώς η κάθετη διεισδυτικότητα του πνευματικού στοιχείου στα έργα του επέτρεψε μια τέχνη καθολοκληρίαν, η οποία κατάφερε να βγει μάλιστα από τους στενούς κύκλους της μουσικής πρωτοπορίας και να περιδινιστεί ακούραστα μέσα στους δαιδάλους ακόμα και της σύγχρονης πολύρυθμης ηλεκτρονικής μουσικής αλλά και της ποπ, ως κουλτούρα και στάση!
