Το 1857 ο Μπωντλαίρ ήταν ήδη μια διαβόητη προσωπικότητα -το ποιήματα του, που σκόρπια έγραφε, δημοσίευε και συχνά απήγγειλε, ήδη σόκαραν. Είχε αποφασίσει από καιρό να δημοσιεύσει μια συλλογή ποιημάτων, με εναλλακτικούς τίτλους Les Lesbiennes (Οι Λεσβίες) ή Les Limbes (Λιμπο: Ο μεσαιωνικής έμπνευσης χώρος αναμονής των ψυχών προς Κρίση, αργότερα, ψυχαναλυτικά, η κατάσταση μεταξύ συνειδητού κι ασυνειδήτου).
Ο τελικός τίτλος ωστόσο καθορίστηκε το 1855, όταν ο φίλος του, ο Hippolyte Babou του τον πρότεινε και το 1857 ο εκδότης Auguste Poulet-Malassis τύπωσε την πρώτη έκδοση αυτού που ο ίδιος ο Μπωντλαίρ χαρακτήριζε, στην αφιέρωση, "fleurs maladives": "ασθενικά λουλούδια".
Τα "Άνθη του Κακού" έκαναν την εμφάνιση τους στα ράφια των παρισινών βιβλιοπωλείων μια μέρα σαν σήμερα, στις 25 Ιουνίου 1857: 11.000 αντίγραφα για πώληση, και 20 τυπώθηκαν σε φίνο χαρτί, hors commerce.
Σε λιγότερο από ένα μήνα η γαλλική κυβέρνηση άσκησε δίωξη στον Μπωντλαίρ και τον εκδότη του για εξύβριση των θείων και προσβολή της δημοσίας αιδούς που οδήγησε στην καταδίκη του με την βαριά για την εποχή χρηματική ποινή των 300ων Φράγκων (η βασίλισσα Ευγενία μείωσε την ποινή στα 50). Επίσης έξι από τα ποιήματά του (Lesbos, Femmes damnées, Le Lèthe, À celle qui est trop gaie, Les Bijoux και Les Métamorphoses du vampire) αφαιρέθηκαν από τις επόμενες εκδόσεις ως απαγορευμένα. Παρά τις χρόνιες προσπάθειες του Μπωντλαίρ να δημοσιεύσει τα απαγορευμένα ποιήματά του, μαζί με τα όσα πρόσθεσε σε μεταγενέστερες εκδόσεις, η επίσημη αναιρετική απόφαση για την καταδίκη και την ποινή του Μπωντλαίρ δεν ήρθε παρά το 1949, 92 δηλαδή χρόνια αργότερα...
"Σκληρός σαν μάρμαρο και διαπεραστικός σαν την εγγλέζικη ομίχλη”, όπως αφόρισε θαυμαστικά ο Γκυστάβ Φλωμπέρ, στα Άνθη του Κακού ο ρομαντικός ηδονιστής του Καρτιέ Λατέν παίρνει ουσίες, αλλάζει συνέχεια διαμονή και καταθέτει σπόρους βαθιάς άρνησης του αστικού πνεύματος και αντικομφορμισμού στα σπαράγματα της γαλλικής κοινωνίας που παρέπαιε κάτω από την κυβέρνηση του Ναπολέοντα Γ΄: το κακό είχε ξυπνήσει κι ο Μπωντλαίρ το είδε να φυτρώνει και να σκορπά "Τὸ δηλητήριο".
Εκατόν πενήντα και οκτώ χρόνια μετά την πρώτη έκδοση της συλλογής, θυμόμαστε τρία από τα ποιήματα που συμπεριλαμβάνονται στην τελική έκδοση, καθώς και την μελοποίηση του ποιήματος "Άλμπατρος" από τον Σωκράτη Μάλαμα.