Όπως σημειώνουν οι ίδιοι:
" Σε αυτούς που βάζουν τα στήθη τους μπροστά για όλους μας.
Σε αυτούς θα είμαστε πάντα αλληλέγγυοι.
Διασκευή των Electric Litany στο ”Νύχτωσε Χωρίς Φεγγάρι” του Απόστολου Καλδάρα, με τους αυθεντικούς, προ-λογοκρισίας στίχους ως κίνηση αλληλεγγύης στον φυλακισμένο αναρχικό Τάσο Θεοφίλου. Η κυκλοφορία αυτή έχει ως μοναδικό στόχο την πληροφόρηση και κατ’ επέκταση την οικονομική ενίσχυση της υπόθεσης του Τάσου Θεοφίλου.
Ο Τάσος βρίσκεται κρατούμενος με πλαστά, ανύπαρκτα στοιχεία. Καταδικάστηκε παραδειγματικά με σκοπό την τρομοκρατία και φίμωση όσων αντιστέκονται.
Το κομμάτι μπορείτε να το αποκτήσετε χωρίς αντίτιμο, αλλά με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά μέσω PayPal Όλα τα έσοδα θα διατεθούν για να καλύψουν τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης.
Για περισσότερες πληροφορίες: blog | email | για την υπόθεση | συνέντευξη
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού, οι αυθεντικοί στίχοι και η ιστορία του
Λέγεται, ότι το τραγούδι γράφηκε για τον Χρήστο Μίγκο, μπουζουξή και τρόφιμο των Νέων Φυλακών Θεσσαλονίκης την εποχή εκείνη. Κατά άλλη εκδοχή, αναφέρεται στις συλλήψεις και προσαγωγές των ελλήνων αριστερών στις φυλακές του Επταπυργίου (Γεντί-Κουλέ). Κυκλοφόρησε στις 27/02/1947. Δίσκος ODEON GA 7385.
Σύμφωνα με όσα λέει ο Απόστολος Καλδάρας στον Κουνάδη (εις ανάμνησιν στιγμών ελκυστικών) :
"...Τότε ήμουν στη Θεσσαλονίκη, με την πρώτη κυβέρνηση του Οκτώβρη του 1944. Μετά το Δεκέμβρη άρχισαν οι πρώτες συλλήψεις των αριστερών, των κομμουνιστών, που τους πιάναν και τους κλείναν στο Γεντί Κουλέ. Εγώ τότε είχα ένα φίλο με τον οποίο συνεργαζόμαστε, στα διάφορα κουτουκάκια εκεί πέρα, ονόματι -καλή του ώρα κι αυτός πέθανε, Θεός σχωρέσ' τον- Μίγκο. Τον Χρήστο τον Μίγκο. Αυτός καθόταν στην Ακρόπολη επάνω, κάτω από το Επταπύργιο -το Γεντί Κουλέ. Και μ' έπαιρνε ταχτικά να πάμε να πιούμε κανένα ουζάκι στη γριά, έτσι την έλεγε τη μάνα του. Πίναμε τα ουζάκια, τα λέγαμε. Διάφορα πράγματα για τη δουλειά από δώ, από κεί.
Λοιπόν μια φορά έφυγα, θυμάμαι ήταν σούρουπο κι εκεί που φεύγαμε το βλέπω -δεν ξέρω έτσι κι άλλες φορές το 'βλεπα. Εκείνη τη φορά μου 'κανε εντύπωση πως ήταν σούρουπο, η βραδιά διαφορετική, ποιός ξέρει και βλέπω τη σιλουέτα του Επταπυργίου, των τειχών εκεί πέρα που ήταν οι φυλακές και μου 'κανε εντύπωση. Κοίτα, τώρα λέω, εκεί μέσα πίσω απ' τα τείχη αυτά είναι οι φυλακές. Και κει μαζεύουν αυτούς τους ανθρώπους και τους κλείνουν φυλακή. Κι έτσι αυτή η εικόνα μου 'δωσε την έμπνευση να γράψω το τραγούδι αυτό.
Το 'γραψα τότε στις αρχές του '45. Μετά τα Δεκεμβριανά, τότε που πιάναν τους αριστερούς θυμάμαι. Το τραγούδι δεν ήταν αφιερωμένο σε συγκεκριμένο πρόσωπο, ήταν γραμμένο γενικά. Πλην όμως είχε διαδοθεί. Εγώ το 'πα σ' ένα-δυο πρόσωπα για ποιό λόγο έγραψα το τραγούδι, αυτοί το 'παν σ' άλλους και ούτω καθεξής. Έτσι έκατσα κι έγραψα το τραγούδι αυτό".
Οι αυθεντικοί (πριν λογοκριθεί) στίχοι:
Νύχτωσε μες στο Γεντί
το σκοτάδι είναι βαθύ
Κι όμως ένα παλικάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί
Άραγε τί περιμένει
απ'το βράδυ ως το πρωί
Στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει το κελί
Πόρτα ανοιγει πόρτα κλείνει
Μα διπλό είναι το κλειδί
Τί έχει κάνει και το ρίξαν
Το παιδί στη φυλακή.
και οι στίχοι με τους οποίους έγινε γνωστό:
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
Το σκοτάδι είναι βαθύ
Κι όμως ένα παλικάρι
Δεν μπορεί να κοιμηθεί
Άραγε τί περιμένει
Απ'το βράδυ ως την αυγή
Στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει με κερί.
Πόρτα ανοιγει πόρτα κλείνει
Με βαρύ αναστεναγμό
Ας μπορούσα να μαντέψω
της καρδιάς του τον καημό.
Τέλος, θα ήταν παράλειψη αν δεν παραθέταμε την κορυφαία ίσως επανεκτέλεση (απ' τις δεκάδες που υπάρχουν):
