*φωτογραφία: Osman Sağırlı -4χρονο κορίτσι στον προσφυγικό καταυλισμό Atme, στη βόρειο Συρία, σηκώνει ενστικτωδώς τα χέρια σε ένδειξη παράδοσης, περνώντας το φακό του Τούρκου φωτογράφου για κάννη όπλου.
Πρώτα τα νούμερα, για να ξέρουμε για τι συζητάμε:
(πηγή Guardian με αναγωγή σε βάσεις δεδομένων της αστυνομίας και υπηρεσίες ασύλου της Ε.Ε. ή επιμέρους κρατών-μελών)
10.000 τουλάχιστον προσφυγόπουλα ασυνόδευτα, των οποίων η είσοδος στην Ε.Ε. καταγράφηκε, είναι επισήμως εξαφανισμένα (και αυτή είναι η πιο συντηρητική διαθέσιμη εκτίμηση)
5.000 απ’ αυτά εξαφανισμένα μόνο στην Ιταλία
1.000 απ’ αυτά εξαφανισμένα μόνο στην πόλη Trelleborg της Νότιας Σουηδίας
26.000 παιδιά εισήλθαν ασυνόδευτα στην Ευρώπη μέσα στο 2015
270.000 υπολογίζονται πως είναι οι ανήλικοι/ες, από το ένα εκατομμύριο, συνολικά, μετανάστών και προσφύγων που κατέφυγαν πέρυσι στην Ευρώπη.
διπλασιασμός των αιτούντων άσυλο παιδιών που εξαφανίστηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, από το 2014 ως το 2015
συντριπτική πλειοψηφία των τροφίμων φυλακών σε συγκεκριμένες περιοχές της Γερμανίας και της Ουγγαρίας, καταδικασθέντες την τελευταία 5ετία, λόγω εγκλημάτων σχετιζόμενων με την προσφυγική κρίση: διακίνηση και trafficking
Κάποια απ’ τα εξαφανισμένα ασυνόδευτα παιδιά έχουν επανενωθεί με τις οικογένειές τους. Κάποια άλλα έχουν προχωρήσει σε άλλη χώρα εντός της Ε.Ε. χωρίς να επανακαταγραφούν από τις αντίστοιχες υπηρεσίες.
Όμως η Europol (όχι κάποια ανθρωπιστική ΜΚΟ ή κάποια αριστερίστικη γκρούπα) εκτιμά ότι τα περισσότερα απ’ τα 10.000 εξαφανισμένα παιδιά, έχουν καταλήξει στα δίχτυα σπειρών trafficking με πανευρωπαϊκή δράση, ελληνιστί διακρατικής εμβέλειας εγκληματικών συμμοριών με αντικείμενο τη διακίνηση ανθρώπων, χωρίς τη θέλησή τους, με κύριο είδος εκμετάλλευσης, την εκπόρνευση.
Εάν το γνωρίζουμε αυτό από τα πλέον επίσημα χείλη, από τη στιγμή που το γνωρίζουμε, πώς μπορεί η Γηραιά Ήπειρος, που μάς έλαχε να ζούμε, να συνεχίζει να θεωρείται πολιτισμένη; Να συνεχίζει να θεωρείται εγγυήτρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –κι απ’ αυτά των πιο πυρηνικών: της προστασίας της ζωής και της γενετήσιας αξιοπρέπειας;
Πώς μπορούμε να κοιμόμαστε με ήσυχη συνείδηση ζώντας σ’ αυτή, την ίδια ήπειρο, όπου πάνω από 10.000 παιδιά εξαφανίστηκαν μέσα σε ένα χρόνο;
Και πώς μπορεί να συνεχίζει να θεωρείται ότι διατηρεί όποιαδήποτε επαφή με τον δημοκρατικό πολιτισμό και τον ανθρωπισμό στην κατ’αρχήν φιλελεύθερη εκδοχή του η Ευρώπη, όταν οι κυρίαρχοι πολιτικοί κύκλοι της Ε.Ε., δεδομένης της κατάστασης που περιγράφηκε παραπάνω, προτείνουν: επαναπροωθήσεις πλωτών μέσων (δηλαδή πνιγμούς), κλειστά σύνορα (δηλαδή ασφυξία), αναστολή της συνθήκης Σένγκεν ή αποβολή της χώρας-πύλης εισόδου (δηλαδή μετατροπή της σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντωσης) και στρατόπεδα συγκέντωσης (αρκετά μακριά, ώστε να καταστούν οι αόρατοι και επίσημα ανυπόστατοι για την πολιτισμένη Δύση)
Ποιος δίνει μια δεκάρα γι’ αυτά τα παιδιά; -στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο: των ηγετών κρατών-μελών και οργάνων της Ε.Ε
Δε θα ήταν παράτολμο λοιπόν να κάνουμε μία πρόβλεψη-ορολογική πρόταση: όταν κάποια στιγμή στο μέλλον ομαλοποιηθεί η συγκεκριμένη κρίση, ίσως θυμόμαστε αυτή την περίοδο σαν τον φασισμό μετά τον φασισμό:
μετα-φασισμός λοιπόν, εξ ου και ο τίτλος.
Γιατί ποτέ άλλοτε στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, παρά τότε, στη “χρυσή αυγή” του φασισμού, δεν εκμηδενίστηκε τόσο βάναυσα η αξία της ανθρώπινης ζωής.
*μουσικό [υγ1]: Η PJ Harvey (❤) απ’ τις πιο σπουδαίες τραγουδοποιούς της εποχής, έγραψε πρόσφατα ένα τραγούδι που ίσως βοηθάει όσο 1000 άρθρα, στο να υπάρξει ενημέρωση και ευαισθητοποίηση, με όρους μαζικής απεύθυνσης, σε παγκόσμιο επίπεδο, για το ζήτημα που θίχτηκε στο παρόν κείμενο:
A revolving wheel of metal chairs
Hung on chains, squealing
Four little children flying out
A blind man sings in Arabic
Hey little children don’t disappear
(I heard it was 28,000)
Lost upon a revolving wheel
(I heard it was 28,000)
Now you see them, now you don’t
Children vanish ‘hind vehicle
Now you see them, now you don’t
Faces, limbs, a bouncing skull
Hey little children don’t disappear
(I heard it was 28,000)
All that’s left after a year
(I heard it was 28,000)
A faded face, the trace of an ear
(I heard it was 28,000)
A tableau of the missing
Tied to the government building
8,000 sun-bleached photographs
Faded with the roses
**παραληρηματικό [υγ2]: Όταν όμως στο δημόσιο λόγο, στο συγκεκριμένο πεδίο, έχουμε την εθνική προτεραιότητα να προωθήσουμε την υποψηφιότητα της χώρας μας για το Νόμπελ, αυτονόητα τέτοια θέματα (πρέπει να) μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
39 χρόνια από το Νόμπελ του Ελύτη, 12 χρόνια απ’ το Ευρωπαϊκό της Πορτογαλίας, 11 απ’ τη Γιουροβίζιον, είναι πολλά χωρίς διεθνή βράβευση για τη χώρα, στην οποία μόλις λίγους μήνες πριν διεξάγονταν *με τις ευλογίες όσων σήμερα πομφολυγούν για το νόμπελ* αστυνομικές επιχειρήσεις-"σκούπα" εναντίον προσφύγων και μεταναστών, με τον πραγματικά εύστοχο τίτλο «ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ». Γιατί ούτε το διεθνές κλέος, ούτε η φιλοξενία, έπαψαν 2000 χρόνια τώρα να χαρακτηρίζουν ως αρετές το ανάδελφο ημών γένος.
***έκτακτα επικαιρικό [υγ3]: σήμερα κυκλοφόρησε η είδηση πως ο υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, Donald Trump, είναι στη λίστα με τους προταθέντες υποψηφίους για το Νόμπελ Ειρήνης. Ακούγεται σαν είδηση απ’ το «Κουλούρι». Όμως αν ανατρέξει κανείς στη λίστα με τους παλαιότερα τιμηθέντες με τη διάκριση, θα διαπιστώσει ότι η Επιτροπή έχει περισσότερο χιούμορ και από το «Κουλούρι».
