Μία νύχτα στο Dinkytown της Μινεσότα το 1961, όταν δηλαδή ο Bob Dylan ήταν 19 χρονών, στο φοιτητικό δωμάτιο του άρτι ενηλικιωθέντος Ζίμμερμαν λοιπόν, ακούστηκε ο δίσκος «Dust Bowl Ballads» του Woody Guthrie και έλαβε πνεύμα και μορφή ένας αρτιγενής εαυτός. Εν μία νυκτί ο Ζίμμερμαν αλλάζει την εμφάνιση του, τη συμπεριφορά του, το καθημερινό λεξιλόγιο του, το βλέμμα και τη φωνή του. Το επόμενο πρωί θα περπατούσε πλέον με τα παπούτσια κάποιου άλλου: του φανταστικού Woody Guthrie!
Έτσι λοιπόν αποφασίζει να γίνει βαγκαμπόν τραγουδοποιός, να τραγουδά δικούς του στίχους και μουσική στις εθνικές ατραπούς που ενώνουν την West με την East Coast, ξεκινώντας το δικό του «Bound for Glory». Το πρώτο εισιτήριο τρένου που αγόρασε είχε προορισμό την Νέα Υόρκη και στόχο την οικία των Guthrie. Απρόσκλητα χτυπάει την πόρτα του σπιτιού και του ανοίγει η δεσποινίς Guthrie, η κόρη, η οποία αργότερα σε συνέντευξή της θα πεί ότι ήταν σαν να είδε μπροστά της τον μπαμπά της σε νεότερη ηλικία. Ο ίδιος ο Guthrie δεν ήταν στο σπίτι. Υπέφερε από την ανίατη νόσο του Χάντιγκτον, ασθένεια που χτυπάει στο μυικό και νευρικό σύστημα, και ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου επί 24ώρου βάσεως αδυνατώντας να μιλά, πόσω δε μάλλον να τραγουδά. Τις Κυριακές μόνο, κάποιοι φίλοι του τον παίρνανε στο σπίτι τους για να περνούν μαζί τα απογεύματα στον κήπο. Εκεί λοιπόν, στις απογευματινές Κυριακές ενός απονεκρωμένου τραγουδοποιού, άλλα πάντα ζωντανού ειδώλου, πήγαινε ο Ζίμμερμαν για να του τραγουδάει τα καινούρια τους τραγούδια. Ποιός ήταν όμως ο Woody Guthrie;
W. W. Guthrie, γεννηθείς το καλοκαίρι του 1912 στο Okeham της Οκλαχόμα. Τραγουδούσε καταγράφοντας πάντα το άμεσο βίωμα όλων όσων γνώριζε ταξιδεύοντας. «This machine kills fascists» είχε γράψει πάνω στο σκάφος της κιθάρας του. Στην αρχή τραγουδούσε επηρεασμένος από το Κραχ του ’29 ή από την καταστροφή της ιδιαίτερης πατρίδας του λόγω της Μεγάλης Ξηρασίας των 30’s και του σημαντικού μεταναστευτικού κύματος που έκανε να βουλιάξει η Καλιφόρνια. Τα τραγούδια του μιλούσαν για σοσιαλισμό, κομμουνισμό και εργατικά δικαιώματα στην Αμερική. Το αξιοσημείωτο ασφαλώς είναι ότι ο Ζίμμερμαν, 30 χρόνια μετά, στα πρώτα του τραγούδια, μιλάει για τα ίδια ακριβώς προβλήματα, μολονότι αρκετά απο αυτά είχαν λυθεί για τους σύγχρονούς του, μόνο που ο ίδιος το αγνοούσε, ή τουλάχιστον προσποιούταν ότι αγνοούσε, καθότι το μοναδικό ειδησεογραφικό κέντρο για εκείνον ήθελε να είναι τα τραγούδια του Guthrie: το παρελθόν ενός πατέρα που έμοιαζε να ακούγεται σαν μελλοντικός ενεστώτας. Θα αρχίσει να διαβάζει τις εφημερίδες λίγο αργότερα, χάριν της Suze Rotolo (βλέπε εξώφυλλο του Freewheelin’). Από την άλλη πάλι, ο Guthrie τραγουδούσε την ηθική έχοντας όμως τον πονοκέφαλο του δικού του πατέρα ο οποίος συμμετείχε στο περίφημο λυντσάρισμα των Laura και L.D. Nelson. «All the best cowboys have daddy issues», ασφαλώς. Οι αφρικανο-αμερικάνοι Laura και L.D. Nelson, μητέρα και γιός, λυντσαρίστηκαν στις 25 Μαϊου του 1911 στην Οκλαχόμα, από μία ομάδα 40 αμερικανών, ένας εκ των οποίων ήταν ο Charley Guthrie. Βίασαν την Laura και στη συνέχεια την κρέμασαν μαζί με τον έφηβο γιό της, L.D., από μία γέφυρα πάνω από τον North Canadian ποταμό. Σύμφωνα με πηγές, εκείνο τον καιρό η Laura είχε ένα μωρό μαζί της και ένας μάρτυρας ισχυρίζεται πως το μωρό επέζησε από την επίθεση. Η ιστορία στοιχειώνει όλο το έργο και την ψυχή του υιού Guthrie. Ο δίσκος λοιπόν, που θα ηχογραφήσει το 1947, είναι εμβληματικός: «Songs to Grow on for Mother and Child».
Πρόκειται για ένα κύκλο τραγουδιών που αποτελείται από τραγούδια που θα μπορούσαν να ήταν γραμμένα από ένα παιδί για τη μαμά του λύνoντας αιώνια φιλοσοφικά προβλήματα, «Why don’t you answer my questions? / Why, oh why, oh why? / ‘Cause I don’t know the answers / Goodbye, goodbye goodbye», μελαγχολικά νανουρίσματα για να τραγουδά η μαμά στο μωρό της, «I’ll see you when the morning gets bright / Don’t let the beddy-bugs bite / We’ll both jump up when the sun gets light / Goodnight, little darlin’, goodnight», τραγούδια γραμμένα για μικρούς, «I want my nipple and I want it now / Big nipple, little nipples, and middle-sized nipples and all kind of nipples / And I want my nipple and I want it now», που μεγαλώνουν, «I want my bottle and I want my bottle now / I said I want my bottle and I want it now»...
Με αυτόν τον δίσκο λοιπόν, ο Guthrie γίνεται ο πατέρας που πάντα θα ήθελε ο ίδιος να είχε. Ένας πατέρας που ενσαρκώνει συναρπαστικά την προστατευτική εκείνη φιγούρα που φροντίζει το ζεύγος μητέρας – παιδιού. Όπως επίσης κι ένας πατέρας που βλέπει τον γιό του να παίρνει από τα χέρια του με χαρά την πυξίδα όλων των σημαινόντων. Ο Ζίμμερμαν, από την άλλη, θα μεγαλώσει με τραγούδια γραμμένα «για μητέρα και παιδί» βρίσκοντας όμως τον πατέρα που θα του μάθει πώς είναι να τραγουδάς Κυριακή απόγευμα.
Αυτή την φορά, το squiggle ας γίνει με τραγούδια που ακούσαμε, τραγουδήσαμε ή χορέψαμε με τη μαμά. Στείλτε μας τα links επωνύμως, ψευδωνύμως, ανωνύμως, απλά και μόνο για να φτιάξουμε ένα squiggle game για το φάντασμα της Laura.
