Θέλετε να φωνάξετε όχι άλλες ταινίες με ήρωες της marvel; Μην το κάνετε, γαμάνε οι superheroes movies της marvel! (Εντάξει το the amazing spiderman 2 κράξτε το ελεύθερα). Αλλά ισχύει πως παραείναι πολλές και το κόνσεπτ ναι είναι κοινό, αλλά έτσι είναι αυτά. Το θέμα είναι να ευχαριστιέσαι στη μεγάλη οθόνη τις ικανότητες των ηρώων καθώς αυτοί τσακίζουν τον «κακό», σώζουνε τη μέρα και γυρνάνε σπίτι με το κορίτσι(!) ξέροντας πως οι περιπέτειες τους δεν έχουν τελειώσει.
Κι η marvel είναι μανούλα σ’ αυτό. Γι αυτό άλλωστε κι έχει επικρατήσει στο είδος, τουλάχιστον ποσοτικά, καταφέρνοντας να δίνει δύο περίπου ταινίες με ήρωες της το χρόνο στο κοινό.(Βοήθησε και το έξτρα μπάτζετ από την Disney, οκ).
Η DC αντίθετα, με εξίσου αγαπητούς ήρωες σε επίπεδο κόμιξ, αν και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχει λιγότερους δημοφιλείς ήρωες στο ευρύτερο κοινό, έχει μείνει πολύ πίσω σε επίπεδο προβολής στη μεγάλη οθόνη. Και πέρα απ’ αυτό έχει καταγράψει σοβαρές αποτυχίες, την απαράδεκτη Catwoman Halle Berry δηλαδή και σοβαρές μετριότητες όπως το Green Lantern. H marvel μόνο με τους Avengers και τις δύο τρεις ταινίες που συνοδεύουν τον κάθε ήρωα τους, έχει κάνει να «ξεχαστούν» τα αξιοπρεπέστατα για τα τωρινά δεδομένα -εξαιρετικά για τα τότε- παλιά Batman, τα αντιπαθή, κατ’ εμέ, Superman και την ελπίδα για την μεταφορά της Justice League στη μεγάλη οθόνη, να περιοριστεί σε animation movies προσιτές στο σκληρότερο πυρήνα των fans. Κι όμως η DC βαστά γερά κι αντεπιτίθεται!
Όπως είπαμε η marvel έχει καταστεί ο κυρίαρχος στη μεγάλη οθόνη. Παίζει με φουλ υπερδυνάμεις, πλούσια και άριστα εφέ που τις συνοδεύουν, δοκιμασμένες σεναριακές επιλογές (προσαρμοσμένες μεταφορές των ιστοριών από τα κόμιξ) και μαζική παραγωγή. Κάτι αντίστοιχο από τη DC, με την κατά πολύ πιο περιορισμένη παραγωγή που έχει (στην ουσία που μπορεί να προσφέρει, γιατί δεν υπογράφει η ίδια τις ταινίες των ηρώων της), θα την καθιστούσε μια από τα ίδια. Ναι μεν θα είχαμε κλασικές superheroes movies που θα ευχαριστιόμασταν, αλλά δεν θα είχαν τη δικιά τους σφραγίδα. Ακόμα και μια καλύτερη τεχνικά, βάσει των νέων δυνατοτήτων, μεταφοράς του Batman που δεν είναι ένα κλασικός υπερήρωας, ίσως έμενε ως μια απλή μεταφορά του Batman. Τι κάνουν λοιπόν τα τζιμάνια της DC; (Οκ αυτοί που ανέλαβαν τους ήρωες της). Δίνουν τη σφραγίδα που χρειαζόταν στις ταινίες που αναλαμβάνουν: Νταρκίλα! Ρίχνουν τη φωτεινότητα, μεταφέρουν το βάρος των εφέ από τις δυνάμεις των ηρώων στις καταστροφές που προκαλούν, παίζουν πολύ με το χάος σε καθαρά αστικό περιβάλλον υπό το πρίσμα των προηγούμενων, διατηρούν το badass προφίλ ηρώων χωρίς να το αμβλύνουν με ευχάριστα καραγκιοζιλίκια όπως κάνει η marvel και καταφέρνουν ανθρώπινα στοιχεία, όπως αδυναμίες ή διαστροφές, να μην είναι αδιάφορα συνοδευτικά της υπόθεσης, αλλά να παραμένουν άξια προσοχής καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Τέλος, η διατήρηση της DC στη μάχη του είδους εξασφαλίζεται με την μεταπήδηση των ηρώων της και στη μικρή οθόνη, στη μεγάλη μπίζνα των σειρών, με σαφή ποιοτικότερα στοιχεία απ’ ο, τι έχουμε δει σε superheroes σειρές μέχρι τώρα. Κι αυτό πρέπει να συνυπολογιστεί, παρότι ίσως άδικο για τη marvel, γιατί οι ταινίες και σειρές με ήρωες της DC φαίνεται να θέλουν να διατηρούν μια κοινή συνισταμένη που να τις καθιστά ενότητα: Την νταρκίλα σε καθόλου δυσανάλογα μεγέθη μεταξύ ταινίας και σειράς, πράγμα που φαντάζει δύσκολο λόγω της φύσης των σειρών και του πολύ χαμηλότερου μπάτζετ βεβαίως.
Και για του λόγου το αληθές, να μιλάμε με στοιχεία βρε αδερφέ: Batman Begins, The Dark Knight, The Dark Knight Rises. Ο Nolan δίνει τη γραμμή! Ένας Batman πιο badass από ποτέ, άριστων πολεμικών τεχνικών με αντιπάλους τη διαστροφή και το χάος. Τι να την κάνεις την alien invasion όταν έχεις αυτόν τον Τζόκερ! Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω γι αυτή την τριλογία, την έχουν ήδη εξυμνήσει τόσο οι fans όσο και οι πιο δύσπιστοι του είδους. Στο ίδιο μήκος κύματος , σε επίπεδο σειράς, κινήθηκε και το The Arrow. Στρώνεται μεν με αυτοτελείς μικροπεριπέτειες του ήρωα, αλλά μετά ξεφεύγει προς το καλύτερο και δεν διστάζει να παίξει με μεγάλα σκηνικά στην μικρή οθόνη (ψψψ! Δεν σποιλάρω, σταματάω). Τα batman του έχουν στρώσει τον δρόμο και οι συντελεστές προτιμούν να μην λοξοδρομήσουν σε «φτηνιάρικες» παραγωγές μόνο και μόνο για να βγει μια superhero σειρά. Και σαν να μη φτάνει αυτό προμοτάρει και δεύτερη σειρά, πολύ γνωστού ήρωα, για τον οποίο είναι απορίας άξιο το ότι δεν έχει βγει ακόμα ταινία: The Flash! Το pilot επεισόδιο που δόθηκε στο κοινό πριν την κανονική έναρξη της σειράς το φθινόπωρο, δεν δίνει επαρκή στοιχεία για το τι θα ακολουθήσει. 
Η αλήθεια είναι πως, επειδή πρόκειται για «κανονικό» υπερήρωα, το badass-dark-underground-ανθρώπινο-αλητεία κόνσεπτ είναι λίγο δύσκολο να ακολουθηθεί. Φάνηκε εξάλλου και στο Man of Steel που όσο κι αν γκριζάρεις τα σκηνικά, όσο ανθρώπινο κι αν κάνεις τον Superman, είναι ο Superman. Τέλος, στο οπλοστάσιο της DC δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει και ο Constantine (Hellbrazer) , με μια ταινία και μια σειρά που ντεπούταρε ήδη αλλά ξεκινά το φθινόπωρο, το οποίο πραγματεύεται κάτι διαφορετικό και ίσως δεν μιλάμε καν για σουπερήρωα, ούτε καν κατά ελαφρά παρέκκλιση όπως με τον Batman και τον Arrow. Παρατάυτα πρόκειται για έναν κλασικό DC character, που αποδεικνύει ότι η DC δεν παράγει μιας κοπής ήρωες, αλλά φτιάχνει τη δική της γκάμα ηρώων με διαφορετικές δυνάμεις και πεδία δράσης, σ’ ένα πλαίσιο γραμμωμένο που της δίνει χαρακτήρα, αλλά δεν καταντάει επανάληψη.
Έτσι απέναντι στη μαζική προβολή υπερηρώων της Marvel, η DCαπαντά με προσεγμένη προβολή χαρακτήρων-(υπερ)ηρώων, όχι γιατί δεν έχει κι αυτή στα συρτάρια της μπόλικο πράγμα από υπερδυνάμεις, αλλά για να παίξει με την ποικιλία και να μην μας δώσει μία από τα ίδια.
