Δεν είναι ψέμα ότι κατά την διάρκεια της επταετίας ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας δεν κουνήθηκε από την 60's σαλοτραπεζαρία κομπλέ ακούγοντας Γιώργο Κατσαρό.
Είναι όμως μισή αλήθεια: ένα άλλο μέρος όχι μόνο αντέδρασε αλλά διώχθηκε, φυλακίστηκε, δάρθηκε, εξοντώθηκε στα κρατητήρια και την ταράτσα της Μπουμπουλίνας, εξορίστηκε στην Μακρόνησο.
Αντί επικαιρικών σχολίων κι άλλων αναλύσεων ένα ποίημα, διαβασμένο από τον δημιουργό του. "Αντισταθείτε" από τον Μιχάλη Κατσαρό ο οποίος -ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια...- γράφοντας το "Η διαθήκη μου" διαμαρτυρόμενος για την μερική λογοκρισία του ακόλουθου, τελειώνει με τον εξής αφορισμό:
"Και συ λοιπόν (...) στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν."
Αντισταθείτε
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
* Για τον τίτλο του σημερινού blast, Γιώργος Σεφέρης: "Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πύρ! Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε; " («Από βλακεία». Τετράδιο Γυμνασμάτων, Β΄. Ίκαρος, 1976. 103.)
