μικρό αντίδωρο γενεθλίων
To Greensleeves είναι μία παραδοσιακή αγγλική μελωδία που καταγράφεται ήδη από τον 16ο αιώνα, πάνω στην οποία έχουν γραφτεί εκατοντάδες τραγούδια.
Στα χρόνια της Αναγέννησης υπήρξε απ' τους πιο αγαπημένους σκοπούς, με θρύλους για την έμπνευση των λαϊκών βάρδων για την Lady Green Sleeves, μία γυναίκα του δρόμου που αιχμαλώτιζε τις καρδιές όσων την έβλεπαν, παράλληλα με την εκδοχή ότι επρόκειτο για σύνθεση του ερωτευμένου Ερρίκου του 8ου για την μετέπειτα σύζυγό του, τη βασίλισσα Anne Boylen, την οποία στο τέλος εκτέλεσε για προδοσία, αλλά δεν είναι αυτή η ιστορία που θέλουμε να διηγηθούμε εδώ. Ωστόσο, πριν συνεχίσουμε με την ιστορία του Greensleeves, ας απολάυσουμε την ελεύθερη απόδοση του μεγάλου μαέστρου της κιθάρας Andres Segovia
Το Greensleeves έγινε παγκόσμιο χιτ το 1865, όταν ο βαριά άρρωστος διευθυντής ασφαλιστικής εταιρίας William Chatterton Dix, βιώνοντας μία εμπειρία πνευματικής αναγέννησης αποφασίζει να γράψει πάνω στη γνωστή μελωδία στίχους που να υμνούν τη γέννηση του Χριστού, κάνοντας το Greensleeves - στην εκδοχή αυτή "What child is this?"- ένα απ' τα πιο γνωστά χριστουγεννιάτικά τραγούδια.
Στα ελληνικά αποδόθηκε με τον τίτλο "Ποιο νά 'ναι αυτό το μικρό παιδί” ή “Ο μικρός Χριστός" και δισκογραφήθηκε πρώτα από τους Olympians.
Το χριστουγεννιάτικο πια τραγούδι γνώρισε παγκοσμίως απειράριθμες επανεκτελέσεις και εκ νέου διασκευές, ανάμεσα στις οποίες μπορούμε να ξεχωρίσουμε το "Leaving Green Sleeves" όπου ο Leonard Cohen αφηγείται έναν οδυνηρό χωρισμό.
Όμως η διασκευή που έμελλε να αποτελέσει πηγή ενός νέου κύματος δημιουργίας ήταν αυτή του Jacques Brel. O Brel πήρε κάποια στοιχεία απ' τη μουσική του Greensleeves, αποφασίζοντας όμως να διηγηθεί τις περιπέτειες ενός μοναχικού ναύτη στο λιμάνι του Amsterdam.
Όταν έγραψε τους στίχους, αρχές της δεκαετίας του '60, ένα βράδυ στο σπίτι του στο Roquebrune-Cap-Martin, στο νοτιοανατολικό άκρο της Γαλλίας, τριγυρνώντας ξάγρυπνος, στις 6π.μ., συνάντησε τον ταβερνιάρη Φερνάρντ, που εκείνη την ώρα ξεκίναγε για να ψαρέψει χέλια και σκορπίνες για την εκλεκτή κακαβιά του. Ο Brel εκστατικός, τον σταμάτησε για να του παρουσιάσει το τραγούδι. Λέγεται πως ο Φερνάρντ δεν πήγε ποτέ για την ψαριά του, παρά καταβεβλημένος, ξέσπασε σε λυγμούς και κάθισε στο λιμάνι μαζί με τον Brel ανοίγοντας για ώρα αχινούς, μέχρι να ηρεμήσει...
H διασκευή του Brel διασκευάστηκε με τη σειρά της από εκατοντάδες καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο... Ξεχωρίζουμε τη σπαρακτική ακουστική εκτέλεση του David Bowie.
Στα ελληνικά "Το λιμάνι του Άμστερνταμ" τραγουδήθηκε από τον Μάνο Ξυδούς και τον Βασίλη Παπακωνστανίνου.
