Σε μια εποχή που το ''σ' ευχαριστώ'' σπανίζει και αποτελεί είδος πολυτελείας, ένα παιδί που κατόρθωσε να μεγαλώσει μόνο στο καλλιτεχνικό κομμάτι του, όχι μόνο δεν ξεχνά την λέξη αυτή, αλλά τολμά και την κάνει πράξη.
Ο Σταύρος Μπονάτσος, ο master Bon, όπως τον φωνάζουν οι μαθητές του, σε αντίθεση με αρκετούς ''φτασμένους'' δασκάλους, έχει την αξιοπρέπεια να αναγνωρίζει και να προβάλλει την αλληλεπίδραση και αμοιβαία εξέλιξη που προάγει η σχέση μαθητή - δάσκαλου. Όταν ένας δάσκαλος βλέπει τον μαθητή του ως ένα κομμάτι του εαυτού του και όχι ως ένα υποκείμενο τυφλής υποταγής στις προσταγές και τα διδάγματά του, τότε το αποτέλεσμα που προκύπτει από τη σχέση αυτή είναι ένα δημιουργικό παιχνίδι που έχει μόνο νικητές. Ναι, υπάρχουν παιχνίδια που δεν έχουν ηττημένους.
''Τα φώτα μου'' λοιπόν είναι ένα ποίημα για την ανιδιοτέλεια.
Είναι ήθος χωρίς χρηματικό αντίκρισμα.
Είναι μια φωνή που κραυγάζει πως υπάρχει και άλλος τρόπος και άλλος δρόμος για τους ανθρώπους, με σημείο αναφοράς τον ίδιο τον άνθρωπο.
Τα φώτα του Σταύρου προλογίζονται με τον μοναδικό, τρελό και χρωματιστό τρόπο της εικαστικού Άντζι Καρατζά.
70 συναρπαστικές ιδέες -που δίνουν λύση στη συνήθεια.
1. Η λάμπα είναι λεία. Μπορείς να τη χαϊδεύεις για ώρες.
2. Η λάμπα δίνει φως: Η λύση στο -όποιο- σκοτάδι σου.
3. Το φως ενορχηστρώνει καταστάσεις.
4. Το σκοτάδι σβήνει τη θύμηση. Η λάμπα, ανάβει τη σιωπή του.
5. Αναμνήσεις. Πρόσωπα. Μαθητές. Κάθε λάμπα, ένα αποτύπωμα.
6. Λαμπτήρας γίνομαι. Ενεργειακός.
7. Με την ενέργειά μου, θα γεμίσω το σκοτεινό δωμάτιο.
8. Η λάμπα παρασύρει στο σχήμα της. Γίνεται σφαίρα.
9. Η σφαίρα δεν έχει γωνίες. Νιώθω α-γωνίες.
10. Η αγωνία μετριάζει την όραση.
11. Η όραση, θα παρασύρει την οσμή.
12. Η οσμή, αφουγκράζεται την αφή.
13. Στην αφή της δημιουργίας μου, λιώνω κεριά. Παραφίνες που μυρίζουν.
14. Ένα καλούπι. Μια ζωή. Μια αγάπη.
15. Το ίδιο. Με ενδιαφέρει πάντα. Ίδιο που αλλάζει.
16. Αλλάζει σαν της μήτρας το σκοτάδι. Αυτό που "γεννάει" ιδέες.
17. Είχα μια ιδέα.
18. Η ιδέα μου ήταν δύσκολη. Παρόλο που μπορεί να μοιάζει εύκολη.
19. Έφτιαξα λάμπες. Φακούς. 70 το νούμερο.
20. Σήμερα κλείνω τα 70 χρόνια ζωής μου.
21. Μέσα σ´ αυτά, συνάντησα χιλιάδες ανθρώπους. Οι 5500 απ´ αυτούς, μαθητές.
22. Νιώθω πως δίδαξα σαν σε κρυφό σχολειό. Χωρίς φως.
23. Ίσως γι αυτό σκέφτηκα τη λάμπα.
24. Η λάμπα ενσαρκώνει την ιδέα.
25. Η ιδέα, είναι στρογγυλή.
26. Αλλά απ´ τον κύκλο, μπορεί να φύγουν γωνίες. Ο αχινός, πλάσμα του νερού, έχει αγκάθια.
27. Η τρέλλα της δημιουργίας θέλει αχινούς να μπαίνουν στα πόδια, να πονάς. Πρέπει;
28. Κι έπειτα να βγάζεις μία-μία τις ακίδες. Ξέρουν αυτοί. Ζουν σε άγριες συνθήκες.
29. Οι σκέψεις μου φωτίζουν το μυαλό που έχει γίνει αχινός, ανίκανος να παρασυρθεί απ´ το ρεύμα των νερών της εποχής του.
30. Μια λάμπα=ένα φως. Ένας φακός. Πας γυρεύοντας. Ανοίγεις δρόμους.
31. Μοιάζει μοναξιά. Αλλά το φως, βοηθάει τη μνήμη. Έχεις κι άλλους μαζί σου.
32. Στραβώνουν τα δάχτυλά μου. Θα ακουμπήσω στη λάμπα-φακό για να ζεσταθούν και να μαλακώσουν την ακμή της δημιουργικότητάς μου.
33. Η μήτρα. Η γέννα. Η δημιουργία.
34. Σε μια λάμπα όλα. Δε χωράνε.
35. Νικητής ή νικημένος, θα φωτίσω τις χάρες σου. Για να θυμηθώ τη χαρά.
36. Μια λάμπα στην άκρη του κρεβατιού. Θα τρίζει τις ηδονές.
37. Η ηδονή της τέχνης, ή μάλλον, της δημιουργίας. Θα παρασύρει τα λάθη μου στη σωστή περιπέτεια.
38. Η λάμπα θα γίνει το σήμερα, στου χθες την αγωνία.
39. Τα φώτα μου θα συνοδεύουν μαρτυρίες.
40. Μαρτυράς μου, το ξεθυμασμένο φεγγάρι. Ο θολός ήλιος. Η έντονη μαρτυρία.
41. Μαρτυρικά ενώνοντας ξεχασμένες υποθέσεις.
42. Υπόσχομαι στη λάμπα, να μη σβήσω ποτέ.
43. Πάντα στο φως μου θα υπάρχει το σύμπαν της τέχνης σου.
44. Η τέχνη που γεννάει τέρατα. Σαν τη φαντασία.
45. Η φαντασία, που καμιά φορά τρομάζει τη σιωπή.
46. Σιωπηλή επανεκτίμηση επαρκούς δημιουργικότητας.
47. Δημιουργώ: Εκτονώνω υποσχέσεις.
48. Υπόσχομαι: Αγαθής πρότασης, ελαφρότητα ζωής.
49. Είμαι ζωντανή! Ξαναμαζεύω τα κομμάτια μου.
50. Κομμάτι-κομμάτι, θα ενώσω τη λάμπα, για να δώσει φως.
51. Φώτα παντού. Θερμά.
52. Ψυχρά φώτα. Χωρίς το ψυχρό, το θερμό δεν έχει νόημα.
53. Νοείται αγκαλιά χωρίς το φως της παθιασμένης απορίας;
54. "Μην απορείς. Να ψάχνεις" είπα στον εαυτό μου.
55. "Όσο ψάχνω, τόσο δε βρίσκω" μου είπε εκείνος.
56. Εκείνος ο θόρυβος που έπλασε η όραση, υπάρχει;
57. Υπάρχουμε σε μικρά μόρια που διηγούνται το κενό.
58. Ένα κενό, θα αδειάσει τη μέρα μας.
59. Κι η μέρα θα φέρει το φωτεινό σκοτάδι.
60. Σε σκοτάδια ανάμεσα, θα βρω το φως που θα νιώσει την ηδονή της αγάπης.
61. Αγάπη θα επαναφέρει τη σιωπή.
62. Η κραυγή θα τρομάξει τη λήθη.
63. Θυμάμαι μου είπε: "...ήμουν μαστροχαλαστής μικρός, χρυσοχέρης μετά..."
64. "Ό,τι λάμπει, δεν είναι χρυσός" είπα τότε.
65. Ναι, αντί για τον χρυσό, θεοποίησα το πλαστικό.
66. Πλαστικό σαν υλικό, πλαστικό χρήμα, πλαστικές σακούλες, πλαστικές ιδέες, πλαστικά έργα, vacuum.
67. Απ´ το '86 εξελίσσω το vacuum. Το κενό.
68. Για να φτιάχνω τα έργα μου. Τα καινούρια.
69. Καινούρια φώτα να απλώσω στο εργαστήριο.
70. 70 λάμπες. Φακοί. Φώτα. "Τα φώτα μου". Τι έδωσα; Τι πήρα;
Άντζι Καρατζά
Στην έκθεση υπάρχουν 3 ζώνες έργων
- Τα έργα του Σταύρου Μπονάτσου
- Τα έργα των μαθητών του Σταύρου Μπονάτσου
- Τα έργα των μαθητών του παιδικού εργαστηρίου της Άντζι
η συνύπαρξη των οποίων δημιουργεί μια υπέροχη αφήγηση που αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά.
Η έκθεση ξεκίνησε στις 18/11/2015 στον χώρο – εργαστήριο της εικαστικής ομάδας ΚΛΑΝΣπλας (‘’Στο Σχολείο’’ Προποντίδος 51,Κολωνός), με τα έργα του Σταύρου Μπονάτσου και στις 18/12/2015 συμπληρώθηκε με τα έργα των μαθητών του. Η διάρκεια της έκθεσης παρατείνεται μέχρι τις 31/12/2015 και οι επισκέψεις μπορούν να γίνονται τις ημέρες Τρίτη, Τετάρτη και Κυριακή από 18:00 – 21:00 και τις άλλες ημέρες κατόπιν συνεννόησης με τον Σταύρο ή την Άντζι.*
*τηλέφωνα επικοινωνίας : 6977149706 και 6972604675
Το μπλόγκι, όπως λέει η Άντζι : stosxoleio.gr
Για το Kaboom: Δημήτρης Χαλιάσος
