Το Σίτυ Μπουμ-Μπουμ είναι μία μυθιστορηματική πόλη. Μία πόλη φτιαγμένη από τη γραφομηχανή του Πολ και η οποία μάλιστα φημίζεται για δύο κυρίως πράγματα: για τα κορίτσια της και τον ιππότη της. Τουτέστιν, 19 Χάριτες και ο Πολ Ντυμουλέν – ο νυκτόβιος ιππότης του Σίτυ Μπουμ-Μπουμ!
Στην περίπτωση του Πολ, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον υπερ-ήρωα, μασκοφόρο, με ανεπτυγμένες εις το έπακρον μαχητικές ικανότητες και εξω-γαλαξιακά γονίδια, που ήρθε να σώσει τον κόσμο. Όχι, ο Πολ έχει έρθει απλά για τα κορίτσια. Και στο Σίτυ Μπουμ-Μπουμ, όλα τα κορίτσια είναι ερωτευμένα μαζί του! Στην πόλη αυτή, ο κόσμος όλος είναι φτιαγμένος απο το κρύσταλλο των πιο σκοτεινών φαντασιώσεων του ιππότη μας: ολόγυμνες δωδεκάχρονες κουλλουριάζονται κάτω από τραπέζια, η Νίκη της Σαμοθράκης έρχεται σε οργασμό και ο λαός δεν κουράζεται ποτέ να φωνάζει «Ζήτω ο Ντυμουλέν!». Η περίφημη φαντασίωσή του όμως με τα δύο αυτοκυβέρνητα χέρια μοιάζει να κλέβει την παράσταση...
Ένα πρωί, ο Πολ πίνει τον καφέ του στο βάθος μιας άδειας αίθουσας καφενείου. Τη στιγμή που πάει να σηκώσει το χέρι του για να φτάσει τη ζάχαρη, συνειδητοποιεί ότι του είναι αδύνατο να κουνήσει έστω και ένα δάχτυλο. Το αριστερό του χέρι μοιάζει να έχει εντελώς απονεκρωθεί, καθώς παραμένει απαθές σε κάθε εγκεφαλικό κάλεσμα. Στην πραγματικότητα όμως προετοιμάζεται για την έκρηξη της δικής του απόλυτης αυτοκυριαρχίας. Την αμέσως επόμενη στιγμή, το χέρι ήδη αρχίζει να κινείται από μόνο του και όντας ανεξέλεγκτο δημιουργεί εκ του μηδενός ένα μικρό χάος μες το καφενείο. Ο Πολ, έντρομος από την αδυναμία του να το κάνει να σταματήσει, βγαίνει στον δρόμο τρέχοντας για το σπίτι. Το χέρι όμως χαστουκίζει έναν περαστικό, χουφτώνει μία γκόμενα, χουφτώνει έναν άλλον άντρα. Πλέον και τα δύο άνω άκρα του δρουν αυτονομημένα. Το ένα δίνει μπουνιά σ’ένα παιδί που παίζει μόνο του μπάλα, ενώ το άλλο κουνάει δεξιά κι αριστερά τα γεννητικά όργανα του Πολ μπροστά στα ορθάνοιχτα μάτια μιας κυρίας. Το μοιραίο ασφαλώς δεν θα αργήσει να επέλθει, όταν τα χέρια πλησιάσουν στον λαιμό του: ο Πολ πεθαίνει από στραγγαλισμό.
O Πολ με τα αυτοκυβέρνητα χέρια λοιπόν θυμίζει τo ανέκδοτο με το άλογο του Itzig: «Πού πηγαίνεις, Itzig; –Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Ρωτήστε το άλογό μου!». Είναι το ανέκδοτο με το οποίο ο Φρόυντ βρήκε αφορμή να επισημάνει τη σχέση μεταξύ του Εγώ και του id. Σε μία γενική τοπογραφία της ψυχής και των λειτουργιών της, ο Φρόυντ διακρίνει τρεις βασικές περιοχές: το id, το Εγώ και το Υπερεγώ. Τρεις περιοχές που εκτείνονται μέσα από ασυνείδητα, προ-συνειδητά και συνειδητά στρώματα ενορμητικών εντάσεων και συγκρούσεων. Το id παρουσιάζεται σαν ένα no man’s land. Είναι το πριγκιπάτο της παράνομης σεξουαλικότητας, των ανεπιθύμητων επιθυμιών και της άλογης αλήθειας. Αντιθέτως, το Υπερεγώ λειτουργεί σαν χαφιές της αστυνομίας ενώ, όλο και περισσότερο, γίνεται ατομικός δικτάτορας και μέγαιρα που θέλει να μας ημερώσει. Τέλος, το Εγώ μοιάζει να διαμορφώνεται διαμορφώνοντας ισορροπίες μεταξύ των εν λόγω δυνάμεων. Ισορροπίες που ασφαλώς βρίσκονται πάντα υπό την απειλή ενορμητικών εκρήξεων. Στην παραπάνω φαντασίωση του Πολ λοιπόν, το id φαίνεται πως βρήκε δύο χρυσούς αγωγούς για μία ηρωική έξοδο προς το φως, παρακάμπτοντας κάθε συνοριακό έλεγχο. Το χέρι έγινε ένας αντιπρόσωπος για ό,τι αγνοεί το καλό, το κακό, τη λογική, την άρνηση και την αντίφαση.
Σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον να ακούγαμε μία ανάλυση της φαντασίωσης αυτής από τον αρχαίο φιλόσοφο Αναξαγόρα, σύμφωνα με τον οποίο ο άνθρωπος είναι το εξυπνότερο των ζώων επειδή ακριβώς έχει χέρια! Η σύγχρονη Ανθρωπολογία, με τα ευρήματα και τις έρευνές της, έρχεται να επιβεβαιώσει τον προσωκρατικό λόγο. Στην ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης, το γεγονός ότι ο άνθρωπος έγινε ένα δίποδο είχε την εξής συνέπεια: να απελευθερωθούν τα άνω άκρα. Δηλαδή δύο όργανα κίνησης να μετατραπούν σε όργανα λήψης και εν συνεχεία η λήψη να φέρει την αντίληψη. Με άλλα λόγια, το χέρι είναι ο γενέθλιος τόπος του νου. Απο εκεί ξεκινούν όλα. Και στη φαντασίωση του Πολ, ο γενέθλιος τόπος έχει γίνει γης Μαδιάμ!
Αυτήν τη φορά, το squiggle ας γίνει με απαντήσεις σας στην ερώτηση: τί θα συνέβαινε εάν είχατε το χέρι του id; Φανταστείτε πού θα πήγαινε το χέρι σας εάν βρισκόταν εκτός ελέγχου... Στείλτε μας λοιπόν τις πιο χιουμοριστικά σκοτεινές φαντασιώσεις σας επωνύμως, ψευδωνύμως, ανωνύμως, απλά και μόνο για να φτιάξουμε ένα squiggle game.
