Καθυστερημένα και όμως τελικά μέσα σε λίγες εβδομάδες. Το σύμφωνο συμβίωσης είναι πλέον θεσμοθετημένο στην Ελλάδα και για τα ομόφυλα ζευγάρια. Μια νίκη μέσα από κραυγές, κατακραυγές, αγωνία, απαξίωση, έρωτα, μίσος, αλλά και πολλή αγάπη, όπως συμβαίνει πάντα με τις μεγάλες νίκες. Συναισθήματα δυνατά, ιστορίες πονεμένες και μια πορεία αγώνων και διεκδικήσεων που δεν τελείωσε ακόμα. Ο κινηματογράφος, που όλοι αγαπάμε, παρακολουθεί αυτή την πορεία και η επικαιρότητα ήταν μια καλά αφορμή να θυμηθούμε (και να ξαναδούμε) ταινίες που ασχολούνται με ιστορίες αναγνώρισης και διεκδίκησης.
Ακολουθεί μια επιλογή ταινιών που δεν είναι απαραίτητα οι καλύτερες και σίγουρα ούτε οι μοναδικές στην κατηγορία τους, είναι όμως διαχρονικά must-see.
1. Philadelphia
Κλασική πλέον ταινία για την ομοφοβία και την άγνοια που οδηγούν στην περιθωριοποίηση. Πρακτικές και γεγονότα που δεν έχουν ξεπεραστεί, που δεν έχουν εξαλειφθεί και ας έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από την κυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες. Από τις πρώτες, αν όχι η πρώτη στην κατηγορία, με τόσο μεγάλη απήχηση και διαχρονική δυναμική.
*ιδιαίτερο νομικό ενδιαφέρον.
2. Dallas Buyers Club
Εξαιρετική ταινία για τη συνειδητοποίηση, για τη μεταστροφή μπροστά στο θάνατο, για τις εμπορικές συμφωνίες σε βάρος των ασθενών και για πολλά ακόμα που συνοψίζονται στο τι πραγματικά συμβαίνει με το AIDS. Γιατί κι άλλη ταινία για το AIDS? Γιατί δεν είναι μόνο γι’ αυτό, όπως και το σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι μόνο η νομική κατοχύρωση ενός ζευγαριού. Δείτε την ταινία και θα καταλάβετε.
3. The Brokeback Mountain
Όταν την είδα για πρώτη φορά, δεν κατάλαβα γιατί είχε γίνει αντικείμενο συζήτησης επί εβδομάδες και αυτό δεν σταμάτησε για καιρό, ακόμα και όταν κέρδισε τόσα Όσκαρ. Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα. Μια ταινία για το πόσο δύσκολο είναι να ζήσεις τη ζωή που πραγματικά θέλεις, να τη μοιραστείς με αυτούς που προτιμάς και όχι με αυτούς που τελικά επιλέγεις, απεγκλωβισμένος από τα κοινωνικά αποδεκτά πρότυπα και τις προσδοκίες των άλλων για σένα. Αν είναι τόσο δύσκολο για δυο καουμπόηδες στην Αμερική, τότε δεν μπορώ να φανταστώ για πολλούς άλλους ανθρώπους.
*εξαιρετική μουσική, όπως πάντα από τον Santaolalla.
4. The kids are alright
Γιατί τα παιδιά είναι πράγματι καλά. Μια ευχάριστη ταινία, που βλέπεται εύκολα, όταν ψάχνετε για κάτι ανάλαφρο για μετά τη δουλειά ή για να δείτε όσο τρώτε. Σε αυτήν την κατηγορία είναι γιατί το ζευγάρι που πρωταγωνιστεί είναι ομόφυλο. Πέραν αυτού, δε διαφέρει σε τίποτα από μια ακόμα ταινία για ένα ζευγάρι με παιδιά στην εφηβεία, που έχει εγκλωβιστεί στη ρουτίνα της καθημερινότητάς του και στους συσχετισμούς ρόλων μέσα στο σπίτι. Ένα ομόφυλο ζευγάρι με παιδιά δε διαφέρει σε τίποτα από ένα ετερόφυλο ζευγάρι με παιδιά.
*διαφωνώ με το σχόλιο της τελευταίας σκηνής, αλλά αυτό ξεφεύγει της παρούσας θεματικής.
5. Straight story
Must-see και μάλιστα ελληνικό, γιατί βασίζεται σε μια απλούστατη σκέψη. Διαιωνίζουμε βαθιά ριζωμένα στερεότυπα και αντιλήψεις περί κανονικότητας και αποδεκτών ή μη επιλογών. Αν γεννιόμασταν σε κοινωνίες που όλοι οι συσχετισμοί θα ήταν αντεστραμμένοι από ό,τι ισχύει σήμερα, θα αντιδρούσαμε και εμείς διαφορετικά. Όλα είναι θέμα συσχετισμών λοιπόν και εμείς δεν έχουμε προσωπικό κριτήριο;
6. Milk
Με ορίζοντα στις επόμενες κατακτήσεις που θα έρθουν, γιατί πλέον δεν έχουν άλλη επιλογή, ευκαιρία να ξαναδείτε το Milk. Μια ταινία για το Harvey Milk, ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και πρώτο δηλωμένο άνδρα ομοφυλόφιλο που εκλέχθηκε σε δημόσιο αξίωμα στην Καλιφόρνια. Δεν πέρασε εύκολα, αλλά κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολα.
Στις νίκες που έρχονται!
