Γύθειο
Ηλιοβασίλεμα κάτω από το Ναυτικό Όμιλο Λακωνίας. Μπροστά μου η θάλασσα. Ο ήλιος στα αριστερά δύει πίσω από το αρχαίο θέατρο. Ο Σταύρος και η Στέλλα αραγμένοι μπροστά μου. Ένας άντρας περνά πίσω μου, πάει να βρει τη βάρκα που έφτασε στο μώλο. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου ακουμπά στην τσιμεντένια προβλήτα και παίρνει τον άντρα μαζί. Μοιάζω λέει με την κόρη της φίλης του της Αλεξίας. Πιο μέσα στην πόλη στέκει η Αγία Τριάδα σε παραλλαγές. Άλλη φορά είναι τρεις πόρτες η μία χτισμένη πλάι στην άλλη, άλλη φορά τρεις ελιές φυτεμένες σε μεγάλες γλάστρες μπρος στο δημαρχείο κι άλλη φορά μια εκκλησία λευκή με μια καρποφορούσα λεμονιά. Τους λεμονοκλέφτες τους έπιασα επ' αυτοφόρω. Τους χαμογέλασα. Το ίδιο έκαναν κι εκείνοι. Θέλετε να σας βγάλω φωτογραφία; Δεν ήθελαν. Το αρχαίο θέατρο συνορεύει με το στρατόπεδο. Αν πλησιάσεις, μέσ' απ' τα ψηλά χορτάρια άξαφνα θα πεταχτούν δυο σκυλιά. Το ένα αρχίζει να γαβγίζει. Κομάντο άντερ κόβερ. Άραγε σε πόσους μήνες τελειώνει τη θητεία του. Η πόλη μια χρωματιστή γιορτή. Πορτοκαλί σπίτια παλιά, μπορντό, κεραμιδί, γαλάζια. Μπρος σε ένα σπίτι ένας πελώριος κάκτος ή στρατιώτης σε παραλλαγή. Το δημαρχείο φοράει σομόν με μια γαλάζια ζώνη. Ένα σπίτι στ' αριστερά μου έχει τα παραθυρόφυλλα γαλάζια.Έχει κι ένα κίτρινο. Τα παραθυρόφυλλα σαν τα μάτια της γυναίκας, φωτισμένα μ' έντονες σκιές. Στα δεξιά μου τα βουνά φωτίζονται ακόμη από τον ήλιο που δύει και τα κάνει ροζ (όπως το ροζ στα μαλλιά της γιαγιάς κυρίας που δε μπορούσε να ανέβει το πεζοδρόμιο). Όχι μπλε, ή γκρι ή πράσινα όπως μοιάζουν συνήθως. Τα βουνά είναι εκτυφλωτικά ροζ με μια πορτοκαλί σκιά να τα χωρίζει απ΄το γαλάζιο ουρανό. Μια σκιά ίδια με σκόνη που αιωρείται και περιμένεις πότε θα κατακάτσει. Τα βουνά ακτινοβολούν. Οι σημαδούρες πορτοκαλί, ο Σταύρος άσπρος, η Στέλλα μπλε. Πολλές πόρτες είναι πράσινες, πολλά κυπαρίσσια. Στο δρόμο καθ' οδόν φοίνικες και ελιές και πορτοκαλιές. Με πορτοκάλια πορτοκαλί σαν τις σημαδούρες. Σαν πορτοκάλια επιπλέουν πάνω απ' τα μικρά ψαράκια της προβλήτας. Στη γη του Γυθείου κείτεται σήμερα ένα μικρό πουλάκι γκρι. Όσο περνά η ώρα, τα βουνά γίνονται μωβ και ύστερα μπλε. Μα αλήθεια φωσφορίζουν. Στην πόλη μέσα διαστημική κεραία με στρογγυλά τύμπανα. Λες να ΄ναι κι αυτά για το καρναβάλι; Λες η πόλη να ετοιμάστηκε να υποδεχτεί τις απόκριες; Τα βουνά είναι μπλε. Το ροζ έχει γίνει αιθέρας που υψώθηκε και τώρα πια φτιάχνει ένα στέμμα πάνω απ' τον ορίζοντα. Είναι και η θάλασσα τώρα ροζ και τα βουνά γαλάζια.
Μονεμβασιά
Σε μια κεραμιδένια σκεπή. Από κάτω μου άλλες σκεπές και πιο κάτω η θάλασσα. Λάμπει κάτω από τον ήλιο. Ο ουρανός γαλάζιος. Ο ουρανός και η γη. Είναι πλανήτες. Μαζί με τον Κρόνο είναι οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος που δεν έχουν όνομα ολύμπιου θεού. Σαν τον Τιμπουλ τον ακροβάτη περπατώ πάνω στις στέγες. Η Αφροδίτη και ο Ερμής δεν έχουν δορυφόρους. Ο ουρανός είναι γαλανός με σύννεφα κι αποτυπώματα αεροπλάνων. Τα βουνά είναι μπλε όπως και η θάλασσα όπως και η γλώσσα της καμηλοπάρδαλης. Η θάλασσα έχει αποτυπώματα πλοίων. Ο ύπνος πάνω στα κεραμίδια είναι ωραίος. Και αν έχεις τοστ στην τσάντα σου, η γάτα θα στο πάρει. Τι νόμιζες, ότι επειδή κάνεις βόλτες στα κεραμίδια, έγινες πιο γάτα απ' τις γάτες; Το βουνό είναι πίσω και είναι απότομο. Η Μονεμβασιά έμεινε Μονεμβασιά ή Μονεμβάσια ή Μονεμβασία από έναν σεισμό. Άλλες σκεπές έχουν καμινάδες και άλλες σκεπές έχουν σταυρούς, κάτω από τις πρώτες ζουν άνθρωποι, κάτω από τις δεύτερες θεοί. Όχι ο Κρόνος, ο ουρανός ή η γη. Πάνω στην κορφή το κάστρο απόρθητο με πολεμίστρες και απομεινάρια μαχών ενάντια στη φωτιά ή το χρόνο. Εδώ υπάρχει μονάχα η γη, ο ουρανός και ο χρόνος, που κάποτε έχτιζε σκεπές με κεραμίδια που ήταν γερές, με μπόλικο τσιμέντο, για να τρέξεις ή να κοιμηθείς ή να τεντωθείς σα γάτα που χόρτασε με το κολατσιό σου. Κατά τόπους βλέπεις δέντρα, μια λεμονιά που δεν έχει φύλλα αλλά έχει λεμόνια κίτρινα, ελιές διακοσμητικές, φοίνικες, φίκοι κι ένα ακόμα που δεν ξέρω πώς το λένε. Α να μια ελληνική σημαία τυλιγμένη πλάι σε μια κεραία τηλεόρασης και λάστιχο για πότισμα και κιούπια. Το μέρος τελειώνει στο νερό απ' τη μία και στον ουρανό απ' την άλλη. Χτισμένο ανάμεσα στο νερό και τον ουρανό, μες στο γαλάζιο η πέτρα. Και να μια πέτρα άλλη μεγάλη στέκεται απειλητικά στην άκρη ενός μπαλκονιού. Ενθύμιο πολέμου ή προξενιού;
