Γιατί η Ιστορία είναι σαν μια δούκισσα του 18ου αιώνα. Από μακριά φαίνεται εκθαμβωτική, αλλά μόνο όταν την πλησιάσεις συνειδητοποιείς πόσο βρωμάει.
Στις 14 Ιουλίου του 1789 έπεσε η "Βαστίλη Αγίου Αντωνίου" στο ανατολικό τοίχος του Παρισιού από τον οργισμένο και φανατισμένο όχλο.
Μια άλωση που έγινε σύμβολο και ημέρα εορτής, που παρ'όλα ταύτα δεν συνέβαλε ιδιαίτερα έως καθόλου ( για την ακρίβεια ) στην έκβαση της επανάστασης.
Η ανάδειξή της σε ημέρα μνήμης , ηρωικής έναρξης της Γαλλικής Επανάστασης και ανατροπής της βασιλείας δεν συνάδει με την πραγματική έκβαση και αλληλουχία των γεγονότων. Ο συμβολισμός όμως, η εικόνα (ενός φλεγόμενου φρουρίου κρατουμένων), η σημειολογία ίσως μετουσιώνει μια κίνηση αναγκαία και στρατηγική σε μυθολογία απαραίτητη .
Πολλές φορές ένα απλό, σχεδόν τυχαίο γεγονός της ιστορίας μπορεί να αναδειχθεί σε εθνικό σύμβολο.
Ναι! Ο ιστός της ιστορίας είναι βρώμικος και οι ανθρώπινες σχέσεις που τον πλέκουν σαν αράχνες, περισσότερο.
«Έτσι τιμωρούμε τους προδότες» ~
Γκραβούρα / 1789 της περιφοράς των κεφαλών του ντε Λωναί και του Φρεσέλ.
Η κατάληψη αυτή αυτομάτως μου θυμίζει την επινοημένη παράδοση του κίλτ, την ηρωοποιήση του Γουέλινγκτον και του Βατερλό, την πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία, την συμβολή της εκκλησίας στην Ελληνική Επανάσταση.
Η κατάληψη της Βαστίλης λοιπόν έγινε χωρίς ιδιαίτερο σχεδιασμό και αποσκοπούσε στην αναγκαία απόκτηση σφαιρών και πυρίτιδος από τους επαναστάτες.
Ακολούθησε βαρβαρότητα από έναν όχλο που δεν είχε δεχθεί βία από τις δυνάμεις καταστολής μέχρι την πολιορκία του φρουρίου. Αποκεφαλισμοί, διαπομπεύσεις, βία...
Η αναποφασιστικότητα και αβουλία του Λουδοβίκου του 16ου συνέβαλε καθοριστικά στην έκβαση των γεγονότων.
Η ιστορία όμως είναι βρωμιάρα και όσο απομακρύνεις τον μεγεθυντικό, τόσο πιο όμορφη μοιάζει.
Για την ιστορία… η Βαστίλη είχε μονάχα 7 κρατουμένους. Ήταν προγραμματισμένο να γκρεμιστεί ήδη 5 έτη πριν την άλωση. Γκρεμίστηκε αμέσως μετά και μαζί τα ίχνη των ενοίκων.
Η ημερολογιακή καταγραφή βοηθά όλα τα έθνη να τοποθετούνται στον χωροχρόνο και να ταξινομούνται στην ανεξέλεγκτη πορεία της ιστορίας. Βοηθά την συλλογική μνήμη και ταυτότητα. Καταπραΰνει τον πόνο της φθοράς και ασημαντότητας στο παρανοϊκό χωροχρονικό μέγεθος του σύμπαντος.
Ας μείνουμε λοιπόν από την απόσταση που προστάζει ο μύθος και ας γιορτάσουμε μαζί μια από της σημαντικότερες στιγμές της ιστορίας. Την 14η Ιουλίου, “ έναρξη” της Γαλλικής Επανάστασης.
