Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος απέναντι σε έναν οδοστρωτήρα που απειλεί να σαρώσει μπροστά στα μάτια του όλη του τη ζωή; Η μηχανή παίρνει μπρος και ακούγεται ένας ανατριχιαστικός ήχος ατσάλινης μανίας, που είναι έτοιμος να πατήσει, να καταστρέψει, να επιβάλλει τη δυστυχία μέσω της ωμής δύναμης του. Ποιες αντιστάσεις μπορεί να φέρει ο καθένας μας μέσα του, και τελικά πόσο δυνατοί στεκόμαστε μπροστά στις κρίσιμες στιγμές των επιλογών μας; Ο Ναζισμός για τη Γερμανία και την Ευρώπη ήταν μια τέτοια ακραία, οριακή απειλή.
Η σκηνική σύνθεση «Η Άνοδος» είναι ένα θεατρικό που διηγείται το χρονικό της ανόδου του Γ' Ράιχ. Με ακριβείς ιστορικές αναφορές στην ιστορία του Μεσοπολέμου, το θεατρικό αυτό έργο δεν μένει μόνο στην επιφάνεια των ιστορικών γεγονότων, αλλά διεισδύει στην διχασμένη ψυχή του Γερμανού, που προσπαθεί να βρει ισορροπία και αλήθεια στις προθέσεις των πολιτικών του επιλογών. Κείμενα του Κλάους Μαν, του Μπέρτολ Μπρέχτ και των συντελεστών της θεατρικής ομάδας δημιουργούν μια σύνθετη εικόνα της Γερμανίας του '20 και του '30 με σαφείς υπαινιγμούς στη σημερινή πολιτική κατάσταση της Ελλάδας.
Επαναστάτες με φιλοδοξίες και ματαιόδοξα μελλοντικά όνειρα, εξαπατημένοι ψηφοφόροι και αξιοπρεπείς ηττημένοι, πειθήνια όργανα εκτέλεσης των διαταγών - μαϊμούδες με φωνή ανθρώπου που κάνουν το έγκλημα με καθαρή συνείδηση. Ο Γερμανός που στην αρχή ήταν κομμουνιστής και μετά εκφυλίστηκε σε σιωπηλό συνένοχο των εγκλημάτων των SS χάριν της δόξας. Ο αγανακτισμένος ψηφοφόρος που ελπίζει στο όραμα του Χίτλερ και σε μια ευκαιρία για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης στην εξευτελισμένη Γερμανία του, βλέπει με την πάροδο του χρόνου πως πέφτουν οι μάσκες της εξουσίας και φαίνεται το σιχαμερό και υποκριτικό πρόσωπο αυτών που εμπιστεύτηκε. Δεν φέρνουν την κοινωνική δικαιοσύνη που υπόσχονταν, μόνο εξαλείφουν σταδιακά αυτούς που τους εμποδίζουν να τρώνε - Εβραίους, Κομμουνιστές, πλούσιους και φτωχούς, αξεδιάλυτα. Ένας απρόσωπος και απάνθρωπος μηχανισμός ορθώνεται εφιαλτικά στο χτες και το σήμερα. Όλα αυτά ζωγραφίζονται μέσα από έντονους, ενδεικτικούς διαλόγους των χαρακτήρων. Ο Μπρέχτ ανανέωσε το θέατρο με την δική του μοναδική οπτική ερμηνεία. Άφησε κείμενα ομορφιάς αλλά και έντονου πολιτικού προβληματισμού. Το θεατρικό εγείρει πολλά θέματα και προβληματισμούς: το κόστος της φιλοδοξίας, η παραπλάνηση και η πτώση, η καταδίωξη των αδυνάτων, η βία της πλειοψηφίας απέναντι σε μειονοτικές ομάδες και η διατήρηση της αξιοπρέπειας.
Η θεατρική ομάδα του Στούντιο είναι ερασιτεχνική, ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να μας ξεγελά ως προς τη σοβαρότητα της προσπάθειας. Δεν παίρνει ανάλαφρα το έργο, αντίθετα, προσπαθεί να ανταποκριθεί στην πρόκληση της επιτυχίας. Και τελικά το καταφέρνει. Η παράσταση στο τέλος σε αφήνει ικανοποιημένο, καθώς οι ηθοποιοί καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αντεπεξέλθουν στο βάρος του ρόλου τους. Το θεατρικό έργο θα παίζεται μέχρι και την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου στο Στούντιο Μαυρομιχάλη, οι παραστάσεις ξεκινούν στις 9 μ.μ. και είναι μια πολύ καλή πρόταση για ψυχαγωγία και προβληματισμό.
Το κείμενο έγραψαν η Ειρήνη Σταματοπούλου και ο Πέτρος Βρεττάκος.
