Ο εκφοβισμός έχει οριστεί ως μια επιθετική, σκόπιμη πράξη ή συμπεριφορά που εκδηλώνεται από ένα άτομο ή ομάδα ατόμων επαναλαμβανόμενα, έχει διάρκεια στο χρόνο και απευθύνεται σε ένα άτομο (θύμα) που δεν μπορεί να υπερασπιστεί εύκολα τον εαυτό του (Olweus, 1993). O εαυτός αυτός μπορεί να ανήκει στην παιδική, εφηβική αλλά ακόμη και την ενήλικη σφαίρα και το bullying μπορεί να ποικίλει από τον οικογενειακό χώρο, στον σχολικό και να εκτείνεται ακόμη και μέχρι το εργασιακό πλαίσιο. Ο ορισμός αυτός υπογραμμίζει τη σκοπιμότητα του εκφραστή της βίαιης συμπεριφοράς και την πρόκληση φυσικής ή ψυχολογικής βλάβης στα θύματα. Επιπλέον, η διαφορά του εκφοβισμού με τις συνηθισμένες διαμάχες μεταξύ των παιδιών είναι ότι αυτός εμφανίζει επαναληψιμότητα και ότι υπάρχει ανισορροπία ισχύος μεταξύ του θύτη και του θύματος, με την επιβεβαίωση της κυριαρχίας του θύτη πάνω στο θύμα (ως προς την ηλικία ή και τη φυσική δύναμη). (Cullingford & Morrison, 1995).
Σύμφωνα με τους Sharp και Smith (1994), ανάλογα με τον τύπο και την ένταση της επιθετικής συμπεριφοράς, υπάρχουν οι ακόλουθες μορφές εκφοβισμού: ο φυσικός εκφοβισμός (χειρονομίες, σπρώξιμο, επίδειξη φυσικής δύναμης) και ο λεκτικός εκφοβισμός (τραυματισμός, εκβιασμός, ταπείνωση, καταπίεση, προσβολή, βρίσιμο). Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο έμμεσος εκφοβισμός που περιλαμβάνει την κοινωνική χειραγώγηση που αφορά στη χρησιμοποίηση των άλλων ως μέσα αντί για την άμεση επίθεση στο θύμα, για παράδειγμα με τη χρήση ενοχλητικών και επιθετικών σχολίων καθώς και με τη συστηματική εξαίρεση ενός ατόμου από τις δραστηριότητες μιας ομάδας. Ο φυσικός και ο λεκτικός εκφοβισμός μπορούν να θεωρηθούν ως άμεσες μορφές, καθώς εμπεριέχουν την κατά πρόσωπο επαφή του θύτη με το θύμα.
Sergio Kagiema Photo by : Savi Gorgis
Το ενδιαφέρον τώρα, σε σχέση με το project του “The Very Special You”,( θα λέγαμε μία απόπειρα τύπου Humans of New York), είναι ότι προβάλλει παραδείγματα τόσο άμεσου εκφοβισμού όπως είναι η κακοποίηση των γυναικών από το ανδρικό φύλο, ή ο ρατσισμός αλλά και παραδείγματα έμμεσου εκφοβισμού, όπως η απομόνωση ή η περιθωριοποίηση κάποιων ατόμων ήδη κιόλας από την εφηβεία τους, λόγω κάποιου χαρακτηριστικού τους που δεν εμπίπτει στην ομοιογενή κοινωνική νόρμα. Το σημαντικό είναι αφενός ότι αυτά τα άτομα κατάφεραν να επιβιώσουν και αφετέρου ότι αποτελούνται από διάσημους τραγουδιστές μέχρι εφήβους που βρίσκονται ακόμα στην αναζήτηση ταυτότητας.
Γιάννης Στάνκογλου Photo by: Konstantinos Fountoulis
Το βαθύτερο κίνητρο πίσω από τη δημιουργία του συγκεκριμένου project όπως μας πληροφορεί ο Φίλιππος : « Είναι η επιθυμία, το πάθος, η εμμονή , να γίνει μια προσπάθεια να καταγραφεί και να αποτυπωθεί η κάθε μορφή ανθρώπινης αδικίας. Γιατί είναι άδικο, οπισθοδρομικό και παράλογο να κρίνεται ο άνθρωπος για το από πού είναι, τι γλώσσα μιλάει, σε ποιό θεό ή μη πιστεύει, πόσα κιλά είναι, τι ρούχα φοράει, πόσο κοντός ή ψηλός είναι, αν έχει κάποιο σωματικό μειονέκτημα, ποιες είναι οι σεξουαλικές του προτιμήσεις και γενικότερα από τη στάση ζωής του».
Εκείνο που ξεχωρίζει το “The Very Special You” από άλλα projects είναι ότι : «Αφενός, τα άτομα που συμμετέχουν στο «The Very Special You» δεν έχουν στόχο να ωραιοποιήσουν καταστάσεις και να παρουσιάσουν μια ουτοπική πραγματικότητα. Παρουσιάζουμε βιωματικές ιστορίες, ανεξάρτητα αν θα είναι ευχάριστες, δραματικές, σκληρές ή πολλές φορές στενάχωρες. Αφετέρου, το εν λόγω project δεν κάνει διακρίσεις, είναι για όλους και απευθύνεται στον καθένα ξεχωριστά, άσχετα αν είναι επώνυμος, τηλεπαρουσιαστής τραγουδιστής ή μοντέλο, γιατί πιστεύουμε πως όλοι οι άνθρωποι είναι ιδιαίτεροι με έναν μοναδικό τρόπο. Όλοι έχουν να πουν και να εκφράσουν κάτι ενδιαφέρον. Όλες οι ιστορίες αξίζει να ειπωθούν, γιατί ο καθένας μας μπορεί να ταυτιστεί με κάποια από αυτές».
Νατάσσα Μποφίλιου Photo by: @kingkillsqueen
Όπως συνεχίζει να μας εξηγεί ο Φίλιππος : «Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι ότι προτρέπουμε τα άτομα να μιλήσουν, να πουν για το πρόβλημά τους, να αναδείξουν την όποια ψυχολογική βία, να μιλήσουν για τον εκφοβισμό και την απαξίωση που τυχόν έχουν δεχθεί. Η προσπάθεια μας είναι να μιλήσουν ανοιχτά, να δεχθούν τον εαυτό τους όπως είναι, να σεβαστούν τις επιλογές τους και να προχωρήσουν μπροστά διαλέγοντας εκείνο που τους αντιπροσωπεύει. Αυτός που ασκεί bullying είναι ουσιαστικά αυτός που έχει το πρόβλημα, είναι αυτός που διακατέχεται από ανασφάλεια, είναι αυτός που σκύβει το κεφάλι και ακολουθεί τη μάζα και την ομοιομορφοποίηση. Η διαφορετικότητα δεν είναι μομφή, είναι ενέργεια, είναι επιλογή, είναι ζωή».
Faraneh Photo by: fipsterr
Ωστόσο, για όσους θα βρουν το συγκεκριμένο project ελλιπές, απολιτίκ ή ακόμη και ρηχό, οι ίδιοι έχουν πλήρη αυτογνωσία του ότι : «Δεν είμαστε επαγγελματίες, δεν έχουμε γνώση ψυχανάλυσης, μεθοδευμένης δημοσιογραφίας ή επιστημονικής ανάλυσης. Ωστόσο, θέλουμε να κάνουμε μια δυνατή προσπάθεια να ξεφύγουμε από τα κοινωνικά πρότυπα και στερεότυπα που μας επιβάλλουν, να δώσουμε βήμα σε καθημερινούς ανθρώπους να πουν την ιστορία τους και μέσα από αυτό να αποδεχτούμε όλοι τη διαφορετικότητά μας. Για μας ο εκφοβισμός, η ψυχολογική βία, η κοινωνική απαξίωση είναι κομμάτια ενός σκοταδισμού που δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε, που μας καταπιέζει και μας δυστυχεί. Η δικιά μας μέριμνα μέσα από την αποδοχή μας είναι να ζήσουμε και να νιώσουμε ελεύθεροι και ευτυχισμένοι.».
