Η Χορτοφάγος τίγρις: Καταβροχθίζοντας τα 90's

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έξαρση στον αριθμό των θεατρικών παραστάσεων που ανεβαίνουν στην Αθήνα. Παίζονται πάνω από χίλιες παραστάσεις κάθε χρονιά και οι θεατρόφιλοι τρέχουν για να δουν συνήθως τις πιο αναμενόμενες και διαφημιζόμενες εξ αυτών.

Φαίνεται όμως πως η ελληνική σκηνή δεν έχει ακόμα βρει τη φωνή της. Θα περίμενε κάνεις πως η κρίση θα ενέπνεε τον καλλιτεχνικό κόσμο και θα υπήρχε μια αύξηση της δημιουργίας όσον αφορά τα σενάρια και τις ιστορίες. Σε περιόδους που τα πάντα κλονίζονται, όπως αυτή που διανύουμε, υπάρχει συνήθως μια εκτόξευση στο θέμα της έκφρασης και της δημιουργίας, προκειμένου να «ξορκιστεί» το κακό και να δημιουργηθεί μια κοινωνική εκτόνωση ή απλώς (;) να ψυχαγωγηθεί το κοινό. Σίγουρα, με τις τωρινές συνθήκες στο χώρο του θεάτρου, δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κάνεις γιατί δεν δίνονται ευκαιρίες σε νέους δημιουργούς εύκολα. Άνθρωποι με φαντασία σίγουρα υπάρχουν, αλλά ανεξαρτήτως όλων αυτών, το αποτέλεσμα είναι πως η ελληνική παραγωγή είναι σχεδόν μηδαμινή. Επίσης, χαρακτηριστικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια, έχει αρχίσει να φεύγει η έννοια της ντίβας. Όλο και περισσότερα σχήματα νέων καλλιτεχνών δημιουργούνται, που με πολλή όρεξη και θυσίες καταφέρνουν να βάλουν το λιθαράκι τους.

Παρακολούθησα την γενική πρόβα της παράστασης H Χορτοφάγος Τίγρις, σε σκηνοθεσία Θάνου Αγγέλη και σενάριο Στέλιου Τσιλιούκα, μέλη της ομάδας Kolekt Dives. Μια ομαδική δουλειά που σκοπό είχε να αγγίξει την εποχή της μεγάλης φούσκας, τη δεκαετία του '90 όπου οι Έλληνες πλούτιζαν και άφηναν τα ταπεινά Πατήσια για την Κηφισιά. Εύκολο χρήμα και νοοτροπία που ακόμα καραδοκεί, πλούσιο υλικό για τη δημιουργία μιας σατιρικής μουσικής κωμωδίας που είχε κάτι από ταινίες της Φίνος Φιλμ.

Μια πλούσια, σχεδόν σατανική, οικογένεια διασκεδάζει και απολαμβάνει τον ρηχό τρόπο ζωής της. Στον αντίποδα, ένας μουγγός ασιάτης υπηρέτης (σε αντίθεση με τα θορυβώδη αφεντικά του) υπομένει την κακομεταχείριση μέχρι να σπάσει και να χάσει την όποια ανθρωπιά έχει. Αποκούμπι του το άγαλμα, το πνεύμα του σπιτιού που καταφέρνει να τον αποσπά από την απροκάλυπτη κακία που αντιμετωπίζει.

Επειδή πρόκειται για κωμωδία και δη μουσική, ειδική μνεία πρέπει να δοθεί στη χορογράφο Άννα Μάγκου, που με τις χορογραφίες της έδωσε τον τόνο στην παράσταση, και στους μουσικούς Κώστα Γιαννίρη, Δημήτρη Κάσση, Δημήτρη Χαρλαύτη, Τάσο Μπακούρη, Σεμέλη Κωστούρου και Γεράσιμο Κατσίρη. Προσωπικά με άγγιξαν πολύ οι βουβές στιγμές του έργου, στις οποίες δεν υπάρχει λόγος, αλλά οι ηθοποιοί εκφράζονται μέσω της κίνησης: είναι αναμφισβήτητα από τις πιο δυνατές στιγμές.

Το σκηνικό είναι ντυμένο με κλασικά και ακριβά έπιπλα, ώστε να θυμίζουν ένα ακριβό αστικό σαλόνι. Ο χώρος γίνεται σκηνή για να τραγουδήσει ο κάθε χαρακτήρας τη σκέψη του.

Οι ηθοποιοί δίνουν μια ελαφρότητα σε δύσκολα και επώδυνα θέματα. Όμορφες φωνές, που δεν έχουν στόχο το ρεαλιστικό αλλά το σαρκαστικό και ειρωνικό στοιχείο, δίνουν μορφή σε στερεοτυπικές φιγούρες που κύριο στόχο έχουν να προκαλέσουν γέλιο. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο που οι αληθινές τους στιγμές δεν παίζονται, αλλά τραγουδιούνται. Τα μουσικά κομμάτια σε στίχους και μουσική της ομάδας ερμηνεύονται με ενέργεια και πάθος από τους ηθοποιούς, με στίχους που σιγοτραγουδάς αργότερα μόνος σου στο μετρό.

Ίσως υπήρχε κάποιο περιθώριο για παραπάνω εξερεύνηση κάποιων σκοτεινών (και υπάρχουν πολλά στη παράσταση) κομματιών, με αποτέλεσμα ορισμένες ευκαιρίες για περαιτέρω σχολιασμό και σοκ να μείνουν ανεκμετάλλευτες. Οι κωμωδίες έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να περνούν βαρύγδουπες αλήθειες με τρόπο που σου επιτρέπει να διασκεδάσεις και, ίσως, να καταλαβαίνεις πόσο γκρίζα είναι όλα στη ζωή. Σοβαρά και αστεία, τραγικά και διασκεδαστικά ταυτόχρονα.

Η Χορτοφάγος τίγρις είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά, που μιλάει για την Ελλάδα και πολλά από τα κακώς κείμενά της. Θα γελάσεις και σίγουρα θα κρυφοχορέψεις στους ρυθμούς της από τη θέση του θεατή. Με λίγα λόγια θα περάσεις όμορφα, βλέποντας –ίσως– το πρόσωπό σου στον καθρέφτη. Είμαι σίγουρος πως έχουμε πολλά ακόμα να δούμε από την Kolekt Dives και ελπίζουμε να συνεχίσουν με τον ίδιο ενθουσιασμό!

***

Διάρκεια: 105’ (χωρίς διάλειμμα)
Κείμενο: Στέλιος Τσιλιούκας
Σκηνοθέτης: Θάνος Αγγέλης
Σκηνικά: Μανώλης Οικονόμου, Γιώργος Φιλίδης
Κοστούμια: Θάνος Αγγέλης
Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης
Ερμηνεύουν: (κατά σειρά εμφάνισης): Μανώλης Ιωνάς, Φανή Γέμτου, Φαίη Βέβη Κωνσταντίνος Τσάχρας, Γιάννης Πλιάκης, Δημήτρης Γεωργακαράκος (Rako), Γιάννης Μανιατόπουλος, Άρης Προσπαθόπουλος, Κατερίνα Αθανασιάδη.
Μουσική: Δημήτρης Κάσσης, Δημήτρης Χαρλαύτης, Κώστας Γιαννίρης
Χορογραφία: Άννα Μάγκου
Συν. σκηνοθέτη: Έλενα Αγγελοπούλου.