Η άνευ προηγουμένου δημοσιογραφική επιτυχία δεν ήρθε ξαφνικά. Φέτος πήρα συνέντευξη από τον Μπομπ Ντίλαν, τον Τσαρλς Μπουκόβσκι αλλά και τον Άδωνι Γεωργιάδη! Η σημερινή επιτυχία είναι απλά το φυσικό επακόλουθο μιας τέλειας προσωπικής χρονιάς που έμαθα επίσης -επιτέλους- τι είναι ο πύργος της Πίτσας. Μια εντελώς σκατά συνταγή! Δώσαμε ραντεβού με τον Παναγιώτη ακριβώς έξω από το κλουβί του στις 10 το πρωί της Περασμένης Πέμπτης, στον Κεραμεικό, στην Οδό Κεραμεικού 12, στο ύψος που μένει ο φίλος μου ο Μάκης που παντρεύτηκε πέρσι το Μαράκι, αιφνίδια – μάλλον επειδή την είχε γκαστρώσει. Βέβαια αυτό δεν το μάθαμε ποτέ γιατί το Μαράκι τραυματίστηκε θανάσιμα όταν έπεσε τραγικά από ύψος ενός μέτρου στο διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας στην Αγία Παρασκευή, στην οδό Ανθέων 25, επειδή παραπάτησε από την καρέκλα που είχε σταθεί προσπαθώντας να λύσει έναν κόμπο σχοινιού γύρω από το λαιμό της. Ο Μάκης, μετά από τρεις μήνες, είναι ακόμα απαρηγόρητος. Ε, πάντοτε ήταν ντράμα κουίν ο μαλάκας. Εεε...ναι...στο μπαλκόνι του διαμερίσματος υπερίσχυαν τα γεράνια. Κόκκινα γεράνια αν θυμάμαι καλά. Αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.
Καλημέρα Παναγιώτη. Καλημέρα Ταμπάσκο. Δεν είναι μαλακία που είσαι καναρίνι και σε λένε Παπαγάλου; Τι; Λέω... Α! Ναι, δεν το 'χα σκεφτεί. Κοίτα να δεις... Πού; Το μόνο που βλέπω είναι μια κίτρινη μπάλα. Πού σκατά είναι τα μάτια σου; Τα ανοιγοκλείνω, δε με βλέπεις; Όχι, αναρωτιέμαι που βλέπουν οι γκόμενες να σε πιπώσουν. Ε, καλά αυτό το βλέπουν... Σίγουρα; Ε...ναι ναι...
Φλασμπάκ μιας περίπου πίπας από μια καναρίνα στον Παναγιώτη Παπαγάλου πριν ενάμιση μήνα.
- Μωράρα μου τι τρίχωμα είναι αυτό;!
- Σ' αρέσει;
- Πολύ μανάρι μου.
- Πώς σε λένε;
- Παναγιώτη Παπαγάλου.
- Χα, ειρωνεία...
- Γεια σου Ειρωνία. Θα μου τον γλύψεις; Με έχεις τρελάνει κοριτσάρα μου. Έλα σκύψε...
- ΟΚ...ΟΚ... πούν' το; Α να 'το.
- Λίγο πιο αριστερά πάνω.
- Α εδώ! Μπλλ... μπλλλ σε τρελαίνω άντρακλά μου; Ε; Σε τρελαίνω;
- Ναι αλλά λίγο δεξιότερα, πιο πάνω.
- Α! Μπλλ...μπλλλ τι ματζαφλάρα είναι αυτή Παναγιώτη μου;!
- Πιο κάτω λίγο. Πιο κάτω!
- Μπλλλ...μπλλλ τι;
- Τίποτα. Συνέχισε. Μπράβο. Έτσι, τέλεια...ναι...
Και πώς περνάς το χρόνο σου γενικά Παναγιώτη; Πολλές βόλτες κι έτσι. Αλήθεια, βγαίνεις πολύ; Ου...όλο έξω είμαι! Δεν μπορώ να καθήσω μέσα. Με πιάνει κατάθλιψη βρε παιδάκι μου. Εμείς τα πουλιά δε φτιαχτήκαμε για να την ξαπλάρουμε. Πρέπει να σκίζουμε τον αέρα! Να, βλέπεις εκείνο το κάγκελο μακριά; Αυτό το πολύ μακρινό... Ε ναι το βλέπω ρε Παναγιώτη. Τι; Ε λοιπόν ξέρεις πόσες φορές έχω φτάσει μέχρι εκεί; Πόσες; Πάρα πολλές. Μου βγήκε η γλώσσα βέβαια. Να την κοιτάξεις λίγο τη γλώσσα σου. Έχει περίεργο χρώμα. Τρέφεσαι καλά; Ο κώλος μου είναι αυτός, αλλά ναι κυνηγάω πολύ και βρίσκω καλό πράγμα. Με κουράζει πολύ βέβαια κι αφού πάρω κάναν υπνάκο να συνέλθω, δε θυμάμαι καν πότε βρήκα τη μάσα. Τέτοια κούραση ε; Ε τι λέμε τώρα...Είναι δύσκολη η ζωή των πετουμένων. Μια συνεχής πρόκληση! Για το σώμα και το πνεύμα! Παναγιώτη να σου κάνω μια τελευταία ερώτηση; Και δεν κάνεις; Πιστεύεις πως θα μπορούσες να ζήσεις ποτέ σε ένα μικρό χώρο, σε περίπτωση που σε έπιανε κάποιος άνθρωπος; Όχι. Αυτό δε θα το άντεχα. Σε ευχαριστώ Παναγιώτη. Σε ευχαριστώ Ταμπάσκο. Για πες πού θα βγει η συνεντευξάρα; Σε δυο-τρεις μέρες στο Kaboom. Ποιο είναι αυτό;
