Χαλκιδική ένα μέρος ευλογημένο. Ένας τόπος που μεγάλωσα και πέρασα πολλά καλοκαίρια.Οι αναμνήσεις ξυπνάνε καθώς φτάνω στις τελευταίες στροφές πριν από τον προορισμό μου. Ακολουθώ βήματα που έκανα οταν ερχόμουν μικρός εδω στο εξοχικό μας, με τους γονείς μου. Σταματάω στο τελευταίο πλάτωμα πριν το χωριό για να δω απο εκει το όμορφο, αλλα πλην μικρό χωριουδάκι μας, το κρυφό μας μέρος, το μέρος που μικρός φάνταζε ως μαγικό οταν το περιέγραφα στους φίλους μου ή το νοσταλγουσα τις δύσκολες μερες του χειμώνα. Οταν με τιμωρούσαν και δεν μπορούσα να βγω έξω, αναπωλούσα εκείνες τις μερές του καλοκαιριού, που άλλοτε παιδικά, άλλοτε ανδρικά, άλλοτε λάγνα περνούσα σε αυτο το μέρος. Και μεγάλος όμως καθώς ειχα και καιρο να το επισκεφτώ το φανταζόμουν με αλλά χρώματα, αλλους ανθρωπους, το φανταζόμουν οπως το θυμόμουν.
Αυτή τι φορά δεν θύμιζε τίποτα τέτοιο. Ήταν σαν ένα άγνωστο μέρος. Έιχε αλλάξει το χωριό τόσο πολύ που εκτείνονταν ως το τέλος της παραλίας κάπου που κάποτε δεν είχε τίποτα. Φαίνεται πανέμορφο αλλά ξένο. Παντού φοίνικες, γκαζόν, κτίρια στην παραλία σε στυλ καραϊβικης... μέχρι και Μαρ... Σούπερ μάρκετ απόκτησε,4g δίκτυα (σε περιπτωση ομως που βρέξει τελος ολα).. Προοδός... Πρόοδος ...
(Που σε μένα προσωπικά κατέστρεψε τις παιδικές μου αναμνήσεις.)
Ένα χωριουδάκι 200 κατοίκων ήταν η Σάρτη, που τωρα ομως εκτείνεται σε απόσταση χιλιομέτρων παράλληλα με την θάλασσα. 10000+ κρεββάτια ανήκουν στους εκατό πλέον κατοίκους συν επιχειρήσεις. Σάρτη 1, Σάρτη 2 και νεόχτιστα.
Θυμάμαι ένα μέρος αγνό, με τους ντόπιους να είναι μερικές φορές ως αφιλόξενοι, τους θυμάμαι να κυνηγάνε μαζί με τον παπα του χωριού τους ξένους να μην μας κολάσουν, σαν παλιά ελληνική ταινία τους κυνηγούσαν στην παραλία των γυμνιστών με τα ξύλα. Τώρα όλα στο βωμό του κέρδους. Μέχρι και δρόμο μπορείς να κόψεις αν πληρώσεις είσοδο, προκειμένου να γλιτώσεις μερικά μέτρα ποδαρόδρομου για να πλησιάσεις την παραλία, που τώρα σαν να εγινε ιδιωτική και εγω που θα πάω εκει δεν μου ανήκει. Αν πληρώσω βέβαια είναι δικιά μου. Σε μια άλλη παραλία το Πλατανίτσι όπως λέγεται, δεν έχει είσοδο απο το πλάι και μπορείς να μπεις μόνο με τα πόδια αν αφήσεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου σου ή αν δώσεις ταυτότητα μεχρι και δύο ωρες είναι τσάμπα.μετα πληρώνεις 1 ευρω ανα άτομο. Και άλλα πολλά ευτράπελα όπως ξαπλώστρες σε ενα μέρος που θεωρητικά είναι παρθένο.. Στις καβουρότρυπες οπως ειναι γνωστές, στην προσπαθειά μου να φτάσω στην παραλία είδα ουκ ολίγα κόλοχαρτα και ακαθαρσίες, απο τους κατά τα αλλά εναλλακτικούς ανθρωπους που το κατακλύζουν.
Ρώτησα οταν έφτασα, για τον λόγο ότι δεν δούλευε το νερό στο σπίτι, τι δήμαρχο έχουνε. Μου απαντησανε νουδου. Καπιταλές οι χαλκιδικιώτες οι οποίοι φημίζονται για τα φίλο χουντικά τους αισθήματα (τους έφτιαξε ο Παπαδοπουλος κάποτε τον δρόμο για να μην πηγαινοέρχεται με καράβι). Στο δίπλα πόδι, το 3ο στις αρχές του, εδω και μερικά χρόνια έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος της κυβέρνησης με τους ντόπιους στην προσπαθεία της να πουλήσει τα παντά στο βωμό του χρήματος και του καπιταλισμού. Εδώ ομως περίτρανα μου απάντησαν οι συγχωριανοί μου δεν μας αγγίζει. Έτσι τους είπε ο καινούργιος δήμαρχος. Αλήθεια κανεις δεν τους εχει πει εδω τι γίνεται ; Τι περιμένεις απο τετοιούς ανθρωπους; καταστρέφεται ο τόπος δίπλα τους, αλλά δεν ειναι ο δικός τους, αυτοί μένουν μακριά, δεν τους πειράζει, ίσα ισα περισσότερος τουρισμός για αυτους. Μπορεί να καταγόμαι απο εδω αλλά πλέον δεν θελω καμία σχεση μαζι τους. Υπάνθρωποι.
Βέβαια ο τόπος τους θα καταστραφεί. Γιατι σήμερα τα αφεντικά τους διαλύουν το διπλανό χωριό και χωρίς καμία αναστολή ουτε δεύτερη σκέψη, καποιοί ειναι αδιαφοροί και πολλες φορες ασυνείδητοι με τις απαντήσεις τους. Τι θα γινει ομως τοτε που θα βρουν χρυσό και στο δικο μας βουνό. Ποιός θα σας σώσει τότε;
Εν μέρη οι Σαρτιανοί πληρώθηκαν με το ιδιο νόμισμα. Οι επισκεπτες του τόπου δεν ήρθαν να τους αφήσουν τα ωραία τους λεφτα, αλλά τρώνε σπίτι απο φαγητά που φέραμε απο τις χώρες τους. Τα μαγαζιά τους ειναι άδεια καθημερινά και περιμένουν το βλάκα έλληνα που θα παει εκει τα Σαββατοκύριακα για να βγει το μεροκάματο. Οι επισκεπτες του άλλοτε ευλογημένου τούτου τόπου είναι ως επι το πληστον απο χώρες με φτηνότερα αγαθά απο οτι αισχροκερδούν οι ντόπιοι. Σουβλάκι 2.50 ευρω νομιζω δίνει το νόημα. Και όχι επειδη ειναι θεσσαλονικιώτικο οπως θα πουν πολλοί, αλλά επειδη θα το φάνε τουρίστες.
Αυτά τα είδα και κατέγραψα με μια γρηγόρη συντομή βόλτα. Πλεον νομιζώ οτι δεν πρεπει να ξαναπαει κανεις σε αυτο το μέρος, με τους τόσο ασυνείδητους και διψασμένους για χρήμα κατοίκους του. Μαλιστα λεω να το εγκαταλείψω και εγω αμεσα και να πάω στην Ιερισσο. Εκεί που οι ανθρωποι καταλάβανε γιατι χρειάζονται τον γείτονα, γιατι συνειδησιακά ειναι καλύτεροι ανθρωποι απο αυτους εδω και γιατι κυρίος οι κάτοικοι του δεύτερου ποδιού, της Σιθωνίας δεν το αξίζουν.
(Μικρή παρένθεση, για ολους εσας τους ευσυνείδητους εναλλακτικούς στις διακοπές, αλλά όχι στην λογική πάρτε και καμιά σακούλα. )
(Μικρή παρένθεση δύο. Διακοπές δεν ειναί οι φωτός που τραβήξαμε. Αλλά πως περάσαμε εκει. Αν γνωρίσαμε ανθρωπους τι αισθανθηκαμε. Όχι φωτογραφίες να ζηλεύουν οι κολλητοί, αλλά τι να ζηλέψουν απο μερικούς μ... Ή ηλίθιες ετσι τους χαρακτηρίζω αυτούς με την μανία αυτή.)
