Τελευταία θεωρώ δεδομένο μια συναυλία να είναι άψογη από άποψη ήχου, διοργάνωσης, φωτισμού (ακόμα και εξαερισμού) και γενικά το γεγονός ότι πας να παρακολουθήσεις ένα καλλιτέχνη που ξέρεις ή όχι, να ακούσεις ζωντανή μουσική και απλά να την απολαύσεις χωρίς να σε ενοχλήσει το οτιδήποτε. Πέρα του κόσμου βέβαια. Μέχρι τώρα ίσως να έφταιγαν οι επιλογές μου αλλά από τότε που η ομάδα του Kaboom ασχολείται όλο και περισσότερο με μουσικά δρώμενα βρισκόμαστε σε live που δεν θα παρακολουθούσαμε νωρίτερα. Οπότε μάλλον το επίπεδο της συναυλίας, στην Αθήνα τουλάχιστον, έχει ανέβει. Και αυτό είναι καλό. Όχι ότι δεν υπάρχουν οι αρπαχτές που και που αλλά ζούμε σε μια αρκετά ενεργή μουσικά πόλη και αυτό χάρη σε συναυλιακούς χώρους και μαγαζιά που προφανώς έχουν ανθρώπους που εκτός από το επιχειρηματικό κομμάτι γουστάρουν πραγματικά τη μουσική και είναι σωστοί επαγγελματίες.
Η συναυλία των Cinematic Orchestra όχι μόνο δεν αποτέλεσε εξαίρεση στα παραπάνω αλλά ο ενορχηστρωτης Jason Swinscoe και η ορχήστρα του χάρισαν σε ένα κατάμεστο Fuzz μια ολοκληρωμένη οπτικοακουστική εμπειρία, κομμάτια άλλοτε "hits" άλλοτε λιγότερο γνωστά με άψογες μεταβάσεις από το ένα στο άλλο, τζαζ αυτοσχεδιασμούς και σόλο που σε κρατούσαν καρφωμένο στη σκηνή, παύσεις με πιο ήρεμα σημεία τη συναυλίας όπου χρειάστηκε ο Jason Swincoe να θυμίσει στον κόσμο ότι δεν χρειάζεται να διηγηθεί στους φίλους πως πέρασε όλη την προηγούμενη εβδομάδα και συνολικά το προηγούμενο Σάββατο στο Fuzz ζήσαμε μια πολύ ευχάριστη βραδιά, το καλύτερο ξεκίνημα της βασικά. Και ακόμα αναμένουμε Allah Las, Sebastien Tellier και Cat Power ανάμεσα σε άλλους σε αυτό το χώρο.
φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Τσακμάζ
