Από πού ν' αρχίσω;
Η αρχή είναι το ήμισι του παντός. Και σύμφωνα με αυτή την αρχή, φτάσαμε ήδη στο παν.
Αν δεν τεθεί μονοδιάστατα -ας πούμε όταν κάποιος σκέφτεται "Ας πάω μια βόλτα" ή "Λέω να κάνω το γύρο του κόσμου"- η ερώτηση αυτή είναι η απόδειξη της θεωρίας, σύμφωνα με την οποία ο χρόνος είναι η τέταρτη διάσταση του χώρου. Και μάλιστα, πολλά χρόνια πριν από την διατύπωσή της. Τίθεται το καθαρά χωροταξικό ερώτημα "από πού" για να αναζητήσει μία χρονική αλληλουχία γεγονότων, εμφανώς αταξινόμητη.
Και η παραδοξολογία συνεχίζεται, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτός που θέτει το πολυσύνθετο αυτό ερώτημα, είναι κι αυτός που το απαντάει. Συχνά, χωρίς καν να έχει παρεμβληθεί κάποιο σχόλιο από τον ερωτηθέντα. Κι εδώ εισαγάγεται το "Εγώ" ως απαραίτητη συνιστώσα στην λειτουργία και κατανόηση του χωροχρόνου.
Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά ο ερωτών, αφού θέσει τον προβληματισμό του, θα αρχίσει τελικά, από την αρχή. Ή αν όχι από την αρχή, από λίγο πριν την αρχή, που λογίζεται σαν πρόλογος, για να δημιουργήσει το απαραίτητο υπέδαφος για το σασπένς στον ερωτηθέντα.
Φυσικά, δεν είναι δεσμευτικό να ξεκινήσει από μία καθορισμένη αρχή, αφού κι από τη μέση να άρχιζε κι αυτό θα ήταν μια αρχή. Κι αυτό θα ήταν η απόδειξη της θεωρίας, σύμφωνα με την οποία ο χρόνος δεν κινείται γραμμικά.
