πατήστε ΕΔΩ για ολόκληρη τη λίστα
Όχι μόνο έχουμε αναφερθεί ξανά στη γιαπωνέζικη ambient, αλλά κάποια από τα άλμπουμ που ακολουθούν φιγουράρουν σε προηγούμενη λίστα, εκκινώντας μάλιστα τις εκεί διεργασίες. Επιπλέον, το σχόλιο που σχολιάζεται εδώ βρίσκεται (νομίζω) επίσης κάτω από ένα από τα δέκα άλμπουμ μας. Τι να κάνουμε, τελικά επανερχόμαστε στα ίδια και στα ίδια με τρόπο εμμονικό, και η μεγαλύτερή μας ελπίδα είναι να καταλήξει αυτή η εμμονική επάνοδος σε καμιά λίστα σαν ετούτη εδώ. Κάνω λοιπόν αυτή τη δημοσίευση για να τονίσω μια πεποίθηση που έχω αναπτύξει τα τελευταία χρόνια, ότι δηλαδή η γιαπωνέζικη ambient (με την ευρεία έννοια) είναι από τις καλύτερες τροποποιήσεις που κατάφερε να παραγάγει η εν γένει πραγματικότητα. Κάποια από τα ωραιότερα άλμπουμ που μπορεί ν’ ακούσει κανείς είναι άλμπουμ γιαπωνέζικης ambient, και στην παρούσα λίστα μπορεί να ακούσει κανείς κάποια από τα καλύτερα άλμπουμ γιαπωνέζικης ambient. Τα άλμπουμ γιαπωνέζικης ambient δεν είναι ταξινομημένα με σειρά καλυτεροσύνης, αλλά μάλλον σύμφωνα με μια πρόταση ακροαστικής διαδοχής· πρέπει όμως να πούμε ότι το Green είναι πιθανότατα το πιο εμβληματικό άλμπουμ αυτής της λεγόμενης γιαπωνέζικης ambient, και ο Yoshimura ο πιο ωραίος γιαπωνέζος αμπιεντάς. Ακούγοντας τα άλμπουμ του Yoshimura απορεί κανείς για τον τρόπο με τον οποίον κατόρθωσε, μέσα σε μια δεκαετία, να γράψει τόσα άλμπουμ γιαπωνέζικης ambient ταυτόχρονα διαφορετικά και τελείως αναγνωρίσιμα ως Yoshimura, και να καλύψει επιπλέον ένα μεγάλο εύρος θυμικών καταστάσεων, πάντοτε όμως στη βάση μιας ορισμένης μελαγχολικής ευθυμίας. Εάν η λίστα αυτή με άλμπουμ γιαπωνέζικης ambient είχε δέκα άλμπουμ του Yoshimura, δηλαδή λίγο πολύ όλα τα άλμπουμ του Yoshimura, δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήταν πολύ χειρότερη – θα ήταν όμως οπωσδήποτε πιο μερική, πράγμα που συνήθως αποφεύγεται στις λεγόμενες λίστες, δεν είμαι σίγουρος γιατί. Οι λόγοι για τους οποίους η γιαπωνέζικη ambient αναπτύχθηκε σ’ αυτές τις τερατωδώς ιδιοφυείς διαστάσεις παραμένουν ακατανόητοι, πράγμα που εδώ που τα λέμε ισχύει και για πολλά άλλα ρεύματα, γιαπωνέζικα και μη, σε κάθε περίπτωση όλα αυτά χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης, η οποία μην περιμένετε να γίνει εδώ. Ωστόσο, πρέπει καθείς και καθεμιά να επιλέξει εντέλει κάποια από αυτά τα ρεύματα και να τα ανακηρύξει μεγαλειωδέστερα των υπολοίπων, όχι βέβαια γιατί η «αισθητική κρίση» έχει καθολική βλέψη (μια ιδέα εξαρχής λίγο χαζή) αλλά επειδή απλούστατα ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του, όπως αυτή διαμορφώθηκε λίγο πολύ τυχαία, και κυρίως επειδή πού χρόνος να ανακαλύψουμε όλα τα ρεύματα και τα υπόλοιπα τερτίπια, όσα ρεύματα είδαμε είδαμε, η ποικιλία στα ρεύματα, όπως όλες άλλωστε οι ποικιλίες (εκτός από μια καλή ποικιλία τσίπουρου; ή ούτε καν αυτή; ποιος ξέρει), είναι μια υπερεκτιμημένη μαλακία. Όμως αυτός ο πολυθεϊσμός των ρευμάτων δεν συνεπάγεται πως τα ρεύματα είναι σχετικά! Δεν το συνεπάγεται αυτό για τον απλό λόγο ότι η γιαπωνέζικη ambient είναι το σπουδαιότερο καλλιτεχνικό ρεύμα όλων των εποχών! Καμία συνομάδωση ατόμων που έφτιαχναν αντικείμενα έτσι για τη φάση ή που παρουσίαζαν καταστάσεις πραγμάτων ενώπιον κοινού στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν κατάφερε κάτι που να μπορεί α-ντι-κει-με-νι-κά να χαρακτηριστεί ως αρτιότερο αυτού που κατάφεραν οι καλλιτέχνες της γιαπωνέζικης ambient! Και επιπλέον οι καλλιτέχνες της γιαπωνέζικης ambient έχουν να προσφέρουν μια ιλαρότητα, ένα je-ne-sais-quoi, λίγη χαλάρωση ρε αδερφέ τώρα που η πανούκλα έδωσε τη θέση της στον πυρηνικό πόλεμο, ο οποίος περιμένει υπομονετικά να δώσει τη σκυτάλη στην ασιτία και την κλιματική ανευθυνότητα. Αν αυτοί οι λόγοι δεν σας πείθουν για το αστρονομικό μεγαλείο, για την εξωπραγματική ποιότητα και για τις άμεσα μεταμορφωτικές δυνάμεις της γιαπωνέζικης ambient, ακούστε απλώς τα άλμπουμ γιαπωνέζικης ambient που προτείνουμε εδώ και ελάτε μετά να πείτε τις εξυπνάδες σας. Κι αν τα ακούσετε και ρωτήσετε πότε έγινε ο Fennesz Ιάπωνας και το gamelan ambient, δεν θα έχουμε τίποτα να απαντήσουμε, παρά μόνο ότι αν θέλουμε να είμαστε αυστηροί, η λίστα περιέχει πράγματι τρία άλμπουμ που δεν θα υπάγονταν αυστηρά στη «γιαπωνέζικη ambient» της δεκαετίας του ‘80, ωστόσο είναι γιαπωνέζικα και σχετίζονται μέσες άκρες με την ambient, ή τέλος πάντων με μια κάποια ambience που ελπίζουμε ότι αποπνέει η εν λόγω λίστα άλμπουμ γιαπωνέζικης ambient. Κι αν τ’ ακούσετε και δεν έχετε κάποια τέτοια βαρετή κριτική παρατήρηση, μα αντιθέτως σας ανοίξει η όρεξη για περισσότερη γιαπωνέζικη ambient, μπορείτε να βρείτε εδώ άφθονη γιαπωνέζικη ambient για να χορτάσει πρόσκαιρα η ακόρεστη νεωτερική ψυχή σας.
