Ήσυχη ήταν τα χρόνια της όλα η Κατίνα μας, ήσυχα έφυγε στον ύπνο της.
Πριν κανένα μήνα την βρήκε ο αδερφός μου ήσυχα να κάθεται στην καρέκλα της λίγο σκεπτική, στεναχωρημένη, λίγο βουρκωμένη. “Τι έχεις;” την ρώτησε. “Σκέπτομαι που θα φύγω και πόσο θα μου λείψετε”, απάντησε η Κατίνα.
Κορυφαία βιβλιοφάγος, με σαφή προτίμηση στα βιβλία με αναφορά στην Σμύρνη. Λένε όμως πως μόνη πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια, έτσι καταλήγω ότι αυτά θα της θύμιζαν όσα άκουσε από δεύτερο χέρι παιδί, και μας τα έδινε όμως κι εμάς να τα καταλάβουμε. Πόσα νανουρίσματα σε μινοράκι, πόσα μπαχάρια στα σουτζουκάκια με το πιλάφι, τι στήσιμο στο περπάτημα αρχοντικό, αργό πάντα, ένα περπάτημα από αυτά που δεν διδάσκονται, που παίρνουν τον χρόνο τους. "Γιαβρί μου", θα έλεγε στον ένα, "τζιέρι μου" στον άλλο, από το "τζιβαέρι" μου.
Το κανονικό της όνομα ήταν Κατερίνα, ο σμυρναίικος τύπος του ήταν Κατίνα και αξέχαστος θα μείνει ο εκνευρισμός της όταν έγινε της μόδας η απαξιωτική χρήση του για τις κουτσομπόλες μικροαστές. “Τόσο ωραίο όνομα και το κοροϊδεύουνε, τάχα!”.
Στεναχωριόταν τελευταία κι η Κατίνα που έβλεπε τις καραβιές να αφήνουν πρόσφυγες άρρωστους εδω στον Πειραιά, κάτω από την Δραπετσώνα, στεναχωριόταν πολύ γιατί κι η μάνα της έγκυος έφτασε στο ίδιο σημείο μετά το γιαγκίνι, πήδηξε στο καράβι μέσα από τον μικρό συνωστισμό στην αποβάθρα και γέννησε εδώ στον ξένο τόπο, στεναχωριόταν πολύ η Κατίνα μας με τις εικόνες στις ειδήσεις, καταλάβαινε. Είχε τα λογικά της ανέπαφα, αγύριστο κεφάλι μεν, μυαλό ξυράφι δε.
Τις τελευταίες δυο-τρεις μέρες, από τότε που βγήκε από το νοσοκομείο, ξεπλήρωσα κι ένα μικρό μέρος του χρέους μου. Κι όπως με βοήθησε εκείνη να μάθω να περπατάω χρόνια πριν, δεξί-αριστερό, δεξί-αριστερό, έτσι προσπάθησα κι εγώ κ να την ξαναμάθω να περπατάει, δεξί-αριστερό, δεξί-αριστερό. Προσπάθησε η Κατίνα αλλά ήταν αργά μάλλον, ίσως και να κουράστηκε, ίσως να μην είχε και όρεξη, πάντως βρήκε λίγη διάθεση και λίγο καταχωνιασμένο νεανικό μπρίο και το ψέλλισε μειδιάζοντας μαζί μου, δεξί-αριστερό, δεξί-αριστερό, μέχρι που ξάπλωσε κι έσμιξε η αναπνοή της με το δροσερό αεράκι της άνοιξης που μπαίνει.
Άκουσε λοιπόν ένα τελευταίο αμανέ για σένα Κατίνα μας, και καλό σου ταξίδι.
