Παρίσι, 13 Νοεμβρίου 2015. Αυτή είναι η ημερομηνία την οποία η Ευρώπη, η Αμερική, η Ασία και σχεδόν oλόκληρος ο πλανήτης θα ταυτίζει πλέον με το αμερικάνικο δράμα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Μια ακόμη επίθεση του ISIS που στόχευσε και πέτυχε να κλονίσει ένα απ’τα πιο δυναμικά γκρουπ της γαλλικής πρωτεύουσας, φοιτητές και νέους. Μια τραγωδία, με θύματα για μια ακόμη φορά της πολιτκής αναισθησίας που επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια ολόκληρη η Ευρώπη και εδώ πιο συγκεκριμένη η γαλλική κυβέρνηση.
Τα επίσημα στοιχεία περί των 130 θυμάτων και 7 νεκρών δραστών λίγο πολύ όλοι τα γνωρίζουμε. Μάλιστα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε ευρώπη και αμερική έχουν ξεκινήσει εδώ και 10 μέρες ένα ράλλυ κάλυψης των γεγονότων θέτοντας ως στόχο να γίνουν όσο πιο παρανοϊκοί μπορούν. Δεν είχε κλείσει 40ωρο και διάβασα σ’ενα άρθρο της Guardian πως βρέθηκε το διαβατήριο ενός μετανάστη που είχε περάσει τα σύνορα από Ελλάδα προτού εισέλθει σε Γαλλία και πως υποψιάζονται πως άνηκε σ΄έναν απ΄τους δράστες της επίθεσης. Η παράνοια είναι ότι μία μέρα μετά η Guardian αφιέρωσε πάλι ένα ολόκληρο άρθρο ως προς το γιατί δεν πρέπει να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα για το συγκεκριμένο διαβατήριο. Πράγματι η εύρεση του διαβατηρίου πρόσφυγα μόνο καχυποψία θα έπρεπε να γεμίζει, καθότι το μόνο που κάνει είναι να πυροδοτεί σενάρια εκφοβισμού και εκρήξεις μίσους προς τους πρόσφυγες που προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους από τους ίδους ανθρώπους που φέρονται να υπακούν.
Ωστόσο, καθώς γνωρίζουμε όλοι, η δημοσιογραφία στις μέρες μας μπορεί και διαλέγει, παρά τις αντίθετες αποδείξεις, να υποστηρίζει οτιδήποτε συμφέρει την πολιτική συγκυρία. Αυτή τη στιγμή λοιπόν η πολιτική συγκυρία επιζητά να κλείσει τα σύνορα προς τους μετανάστες. Η επίθεση αυτή λοιπόν πέρα του ότι δίνει τροφή σε ακροδεξιές επικίνδυνες φωνές που ζητούν το κλείσιμο των συνόρων και τον διωγμό των μεταναστών, προσφέρει ακριβώς αυτό, το έναυσμα μιας γενικότερης ευρωπαϊκής τάσης προς το κλείσιμο των συνόρων. Περιττό φυσικά να αναφέρω πως αυτή η δικαιολογία είναι βούτυρο στο ψωμί της Γερμανίας η οποία ήδη είχε ανακοινώσει πως δεν πρόκειται να δεχτεί παραπάνω πρόσφυγες. Παρότι λοιπόν καμία απόδειξη δεν υπάρχει που να το στηρίζει-μάλιστα οι αυγυπτιακές αρχές είπαν πως διαβατήριο που βρέθηκε κοντά στους δράστες άνηκε σε κάποιο θύμα- τα μ.μ.ε στην Ευρώπη εδώ και μέρες χρωματίζουν την εικόνα των δραστών ως μουσουλμάνων προσφύγων.
Αυτό που έγινε στο Παρίσι ήταν πράγματι μια τραγωδία. Ωστόσο, ειναί τρομακτικό πόσο φυλετικά επιλεκτική είναι η μνήμη μας όσον αναφορά τέτοιου είδους επιθέσεις και τραγωδίες. Ενδεικτικά, 10 Οκτωβρίου 2015 – ένα μήνα πρίν πάνω κάτω- στην πρωτεύουσα της Τουρκίας Άγκυρα έγιναν δύο βομβιστικές επιθέσεις μέσα στο πλήθος νέων διαδηλωτών προκαλώντας τον θάνατο 102 ανθρώπων και των τραυματισμό 400. Επίθεση η οποία φέρεται να έγινε από τους ίδιους ανθρώπους που τον Ιούλιο στο Σουρούτς της Τουρκίας προκάλεσαν τον θάνατο 33 ανθρώπων, βομβιστές που δρούσαν στο όνομα τουISIS. Βηρυτός, 12 Νοεμβρίου 2015 -μία μέρα πριν το Παρίσι- δύο βόμβες σε περιοχή της Βηρυτού η οποία κατοικείται από σιίτες μουσουλμάνους. Προκάλεσε το θάνατο 43 ανθρώπων. Στη Νιγερία η Μπόκομ Χαράμ σκοτώνει δεκάδες κάθε μέρα στο όνομα του ISIS. Στο Ιράκ τα θύματα είναι περισσότερα από ποτέ. Η λίστα των επιθέσεων για το έτος 2015 είναι πιο μακροσκελής από τα τελευταία έτη. Το Ισλαμικό Κράτος δε δείχνει πως κάνει διακρίσεις σε μουσουλμάνους και χριστιανούς, αυτό είναι δουλεια της άρτιας δυτικής ενημέρωσης.
Πίσω στη Γαλλία, βλέπουμε ένα πρόεδρο και έναν πρωθυπουργό στα όρια τρέλας. Εξαπολύουν επιθέσεις και κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις οι οποίες μόνο ασφάλεια δεν προεικονίζουν. Ο πρόεδρος Άσαντ της Συρίας μετά τις επιθέσεις σε Παρίσι και αφού εξέφρασε τη λύπη του για το γαλλικό λαό αναφερόμενος στον πρόεδρο Ολάντ είπε πως δε φαίνεται πως αποζητά την ειρήνη με τις πολιτικές του και πως εκείνο που έζησε η Γαλλία, η Συρία το ζει καθημερινά. Δεν είναι ούτε τυχαίες οι τοποθετήσεις του ούτε ανυπόστατες. Πράγματι αυτό που συμβαίνει στη Συρία είναι τρομακτικά μεγαλύτερο. Μάλιστα θα έλεγε κανείς πως οι πολιτικές της Γαλλίας στην Μέση Ανατολή και στη Συρία τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Οι γαλλικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προσπαθούν να ανακτήσουν μια σχεδόν φεουδαρχική αίγλη σε ανατολή κάνοντας παρακινδινευμένες στρατιωτικές ενέργειες με τεράστιες παράπλευρες απώλειες. Προσπαθούν να αναλάβουν τα ηνία και εντείνουν ως εκ τούτου μια πολιτική μίσους και κέρδους.
Από την άλλη πλευρά, παρατηρώντας από πιο κοντά του γάλλους πολίτες σίγουρα δείχνουν μεγαλύτερη ψυχραιμία απο τους κυβερνώντες τους. Ωστόσο, η άγνοια στην οποία βρίσκονται περί των πραγματικών αιτίων που στοχοποιούν τη Γαλλία όπως οι πολιτικές περιθωριοποίησης των μεταναστών και οι σφαγές στο όνομα της ειρήνης σε ανατολή, είναι για μια ακόμη φορά απόδειξη πως ο ευρωπαϊκός καθωσπρεπισμός ισούται με τη συγκάλυψη τρομακτικών γεγονότων.
Υ.Γ. Όσο και αν το απεύχομαι, φοβάμαι πως η πολιτική που ακολουθείται σε ευρώπη και ανατολή μόνο περισσότερα θύματα θα φέρει.
